Czwartek

Czytania

(Pwt 30, 15-20)
Mojżesz powiedział do ludu: "Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, zachowywać Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść. Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon cudzym bogom, służąc im – oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu. Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi".

(Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu

Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana,
a droga występnych zaginie.

Aklamacja (Mt 4, 17)
Pan mówi: Nawracajcie się, bliskie jest królestwo niebieskie.

(Łk 9, 22-25)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie". Potem mówił do wszystkich: "Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?"

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Post ma swoje zadanie do spełnienia. Doświadczanie braku i niewygody jest znakiem niepełności. Odwołuje się do naszych potrzeb, pozwala zobaczyć siebie jako jednego z ubogich, stąd ta niezgoda Izajasza na post oderwany od drugiego człowieka, będący formą wywyższania się nad innymi. Rozerwać kajdany zła to post, który rodzi siłę do zmiany i do wzięcia odpowiedzialności za siebie i swój świat. Czerpie radość i moc z otwarcia na Oblubieńca. Prawdziwy post kieruje do świata, a nie do użalania się nad swoją duchową biedą.

O. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Wielki Post 2008, s. 14

Patroni dnia:

Święte męczennice Perpetua i Felicyta
żyły w II w. w starożytnym Thuburbo Minus. Perpetua w tajemnicy przed ojcem poganinem przyjęła wiarę chrześcijańską i zaczęła do niej przekonywać swych bliskich. Obie z Felicytą były młodymi mężatkami. Mąż Felicyty prawdopodobnie zginął razem z nią. Oskarżone o bycie chrześcijankami, zostały pojmane i sprowadzone do Kartaginy. Perpetua miała malutkiego synka, w wieku niemowlęcym, którego przynoszono jej do karmienia. W tym samym czasie, będąca w ósmym miesiącu ciąży Felicyta, po ciężkim porodzie, powiła dziewczynkę, którą zaadoptował jeden z chrześcijan. Mimo próśb ojca, który odwiedzał Perpetuę w więzieniu, kobieta nie wyrzekła się swojej wiary. Po krótkim procesie wszystkich więźniów skazano na rozszarpanie przez zwierzęta. Tuż przed męczeństwem Perpetua i Felicyta otrzymały chrzest, bowiem w czasie aresztowania były jeszcze katechumenkami. Męczeńska śmierć miała miejsce 7 marca 202 lub 203 r. Perpetua i Felicyta są patronkami bezpłodnych kobiet.

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czterdzieści dni Wielkiego Postu to liczba głęboko biblijna. W tym czasie chcemy z jednej strony naśladować Pana Jezusa, który przed podjęciem swojej misji czterdzieści dni pościł na pustyni. W sposób duchowy przechodzimy także podobną drogę, którą przeszedł Naród Wybrany przez czterdzieści lat wędrówki po pustyni. Izraelici, którzy byli w Egipcie niewolnikami, byli przez Boga prowadzeni do stania się Jego synami. Także my mamy pozwolić Panu Bogu przeprowadzić się z niewoli do wolności, ze śmierci do życia, z życia w grzechu do życia w łasce.
Dzisiejszy fragment z Księgi Powtórzonego Prawa to słowo, które Mojżesz kieruje do Izraelitów, którzy już niebawem wejdą do Kanaanu. Obiecany dar życia w wolności nie oznacza samowoli, ale jest związany z fundamentalnym wyborem – wybieram życie albo śmierć, błogosławieństwo albo przekleństwo. Bóg bardzo pragnie, abym wybrał życie, ale szanuje moją wolę. Ojcowie Kościoła mówili, że ,,Bóg stworzył nas bez naszego udziału, ale nie zbawi nas bez nas”.
Ten radykalny podział na ,,życie i śmierć” oznacza, że nie ma drogi pomiędzy. Jako chrześcijanin nie mogę być człowiekiem półśrodków, wybierać Boga tylko tam, gdzie mi wygodnie. Pan Bóg chce, bym u początku Wielkiego Postu podjął decyzję – albo opowiem się za Nim całkowicie, albo Go odrzucę. Co wybieram?

Komentarz do psalmu

Psalm 1 - ,,brama psałterza” - rozwija temat dwóch dróg, o których mówi Mojżesz Izraelitom. Naprawdę szczęśliwy jest ten człowiek, który ,,nie idzie za radą występnych”, ale rozmyśla nad Prawem Pańskim.
Podczas osobistego rachunku sumienia dobrze zastanowić się, czyich rad słucham – być może na modlitwie słucham rad Pana Boga, ale w ciągu dnia bardziej kieruję się radami znajomych, albo nawet ludzi, którzy z Bogiem mają niewiele wspólnego. Wierność usłyszanemu słowu Bożemu weryfikuje się właśnie w konkretnych, codziennych wyborach. Jeśli naprawdę pokazuję Panu Bogu, że Jego głos jest dla mnie najważniejszy, to, choć niekoniecznie od razu to zauważę, ,,w swoim czasie” zaowocuję.

Komentarz do Ewangelii

Słowa o krzyżu są dla nas zawsze pewnym wyzwaniem. Ciężko nam je przyjąć. Potrzebujemy jednak naprawdę uważnie posłuchać słów Jezusa o krzyżu, bo inaczej grozi nam swoista ,,duchowa ucieczka”.
Pan Jezus mówi, żeby wziąć ,,swój” krzyż, a nie ,,Jego krzyż”. A ta druga opcja wydaje się łatwiejsza, choć może być ubrana w piękną pobożność. Możemy w tym duchu przeżywać wszystkie wielkopostne nabożeństwa, kiedy rozważamy Mękę Pańską. Chrystus wyraźnie przestrzegał jednak przed tym płaczące niewiasty: ,,Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą i nad waszymi dziećmi!” (por. Łk 23, 28). Nie chodzi o to, abym pobożnie powzruszał się cierpieniem Pana Jezusa, bo nie ono jest istotą Tajemnicy Paschalnej. Chrystus daje mi przykład posłusznego przyjęcia krzyża, a więc tego, czego nie mogę uniknąć, a co jest skrojone na moją miarę, choć nieraz zdaje się mnie przerastać… Nie możemy jednak stracić z oczu celu, do którego chce nas prowadzić nasz Mistrz – On sam zapowiada swoje zmartwychwstanie, a nam obiecuje, że tracąc życie dla Niego, tak naprawdę je zachowamy!
To tracenie życia dla Jezusa zaczyna się od modlitwy. Abp Ryś napisał kiedyś, że jeśli nie traciłem jeszcze czasu na modlitwę, to tak naprawdę się nie modliłem. Spójrzmy w nasz plan dnia i zobaczmy, co oddajemy Jezusowi.

Komentarze zostały przygotowane przez Mateusza Mickiewicza - kleryka V roku WMSD w Warszawie

Książka na dziś

Exodus. Kalendarz Wielkopostny. Moja droga do wolności

EXODUS to propozycja kalendarza na Wielki Post, aby w oparciu o historię Narodu Wybranego oraz współczesne treści przyjrzeć się przede wszystkim sobie i swojej relacji z Bogiem i z drugim człowiekiem. Zapraszamy Cię, abyś śledząc losy Izraelitów, zobaczył, co jest dla Ciebie niewolą, oraz zastanowił się, czy i Ty nie szemrzesz przeciw Bogu.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.