pobierz z Google Play

08 marca 2019

Piątek

Piątek po Popielcu

Czytania: (Iz 58, 1-9a); (Ps 51 (50), 3-4. 5-6b. 18-19); Aklamacja (Am 5, 14); (Mt 9, 14-15);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Wielki Post i Wielkanoc. Przewodnik

Czytania

(Iz 58, 1-9a)
Tak mówi Pan Bóg: "Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba! Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie porzuca prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga: „Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Ty tego nie uznałeś?” Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie – czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!”

(Ps 51 (50), 3-4. 5-6b. 18-19)
REFREN: Sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość moją,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz,
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

Aklamacja (Am 5, 14)
Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli, a Pan Bóg będzie z wami.

(Mt 9, 14-15)
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: "Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?" Jezus im rzekł: "Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Tam, gdzie jest miłość, mieszka Bóg. Tam, gdzie miłości brakuje, potrzebny jest post. Post, który rozdziera serce, a nie powierzchowną szatę naszych upodobań; post, który łamie jarzmo niewoli grzechu i otwiera na drugiego człowieka. Kiedy z wiarą podejmujemy wyrzeczenia, mogą one zaowocować prawdziwą odnową ducha i przyczynić się do tego, że wzrośnie miłość tam, gdzie jej dotąd brakowało w naszych sercach.

O. Przemysław Ciesielski OP, Łukasz Kubiak OP, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2004, s. 12


Do góry

Patroni dnia:

Święty Jan Boży, zakonnik
– urodził się w Portugalii w roku 1495. Gdy Jan miał 8 lat, zjawił się w jego domu kapłan wędrujący do Hiszpanii, prosząc o nocleg. Kiedy następnego dnia opuścił dom, zauważył przy sobie chłopca, który postanowił mu towarzyszyć w drodze. Jan zrobił to w tajemnicy przed rodzicami. Nie wiemy, dlaczego kapłan nie odesłał chłopca do domu. Rodzice pełni smutku, daremnie poszukiwali go po całej okolicy. Matka niebawem zmarła ze smutku, a ojciec wstąpił do franciszkanów. Po 20 dniach drogi chłopiec nie mógł już iść dalej. Kapłan więc zostawił chłopca w mieście Oropesa u niejakiego Franciszka Mayorala, zarządcy owczarni pewnego hrabiego. Ten przyjął Jana jak syna i nazwał małego chłopca "Janem otrzymanym od Boga - a Deo". Przybrani rodzice tak pokochali młodzieńca, że chcieli go uczynić spadkobiercą swojego majątku i zamierzali mu oddać za żonę swoją jedyną córkę. Mając dwadzieścia kilka lat Jan opuścił dom opiekunów. Zaciągnął się do wojska. Po kilku latach pobytu w wojsku powrócił do Oropesy. Gdy wybuchła wojna na wschodzie Europy, Jan ponownie zgłosił się do wojska. Po zawarciu pokoju przez obie strony Jan powrócił, jednak już nie do swojego opiekuna, ale w rodzinne strony. Tu dowiedział się o losie swoich rodziców. Uczyniło to na nim ogromne wrażenie. Z wielką skruchą odbył spowiedź z całego życia i udał się z pielgrzymką do Compostelli, do grobu św. Jakuba Apostoła. Potem wyjechał do Grenady. Jan założył zakon Braci Miłosierdzia, zwany u nas bonifratrami. Zajmował się pomocą ludziom chorym i opuszczonym. Zmarł na klęczkach 8 marca 1550 r. w wieku 55 lat

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Trzecia część Księgi Proroka Izajasza to słowo skierowane do Izraelitów, którzy powrócili do Jerozolimy z niewoli babilońskiej. Kraj był spustoszony poprzez niedawne najazdy, szerzył się głód i niesprawiedliwość społeczna. Prorok, świadomy tej sytuacji, nie proponuje po prostu ,,więcej się modlić”, ale rzuca bardzo konkretne światło na sytuację Izraelitów. Bóg nie jest przecież obojętny na losy swojego narodu. Ważniejsze od postu, uważanego wówczas za przejaw wyjątkowej pobożności, jest zadbanie o poprawne relacje z bliźnimi.
Wielki Post to nie tyle czas osobistego samodoskonalenia, ale okazja do wzrostu w miłości wobec Boga i innych ludzi. Potrzebujemy konkretnych postanowień, ale one nie mogą być oderwane od realnej sytuacji, w której żyjemy. Prorok Izajasz proponuje nam dotknięcie tych miejsc i relacji, których być może chcielibyśmy nie zauważać. Być może powinienem wyjaśnić jakiś konflikt, przeprosić kogoś, kogo skrzywdziłem, na przykład ostrym słowem czy osądem. Może nie dostrzegam wokół mnie tych, którzy są nadzy – bo zostali pozbawieni dobrego imienia, albo tych, którzy są głodni – bo czekają na moje dobre słowo, na życzliwe wsparcie i pocieszenie. Taki post podoba się Bogu i taki będzie naprawdę owocny.

Komentarz do psalmu

W Starym Przymierzu sercem kultu było składanie Bogu ofiar. Psalmista, wtórując niejako prorokowi Izajaszowi z pierwszego czytania, ośmiela się jednak wołać, że Bóg nie cieszy się ofiarą. Psalmista, świadomy swojej grzeszności, chce złożyć na ofiarę swoje ,,skruszone serce”, a więc z najgłębszym żalem i pokorą rzucić się w ramiona kochającego Boga. Taką ofiarą Bóg nigdy nie gardzi. Papież Benedykt XVI widzi w Psalmie 51 zapowiedź nowego kultu, który przyniesie Jezus; w którym Jego jedyna ofiara krzyża zastąpi ofiary Starego Prawa, i który to kult będzie się dokonywał ,,w duchu i prawdzie” (por. J 4, 23).

Komentarz do Ewangelii

Jeżeli patrzymy na post tylko w kategoriach narzuconego prawa, to prędzej czy później traci on sens i zamienia się w zwykłą dietę. Piątkowa wstrzemięźliwość od mięsa, powstrzymywanie się od udziału w zabawach w Wielkim Poście to nie wymysł biskupów, ale pomoc dla naszej duszy. Pan Jezus pokazuje dziś uczniom Jana, że fundamentem naszej wiary w ogóle jest relacja z Osobą – z Nim, ,,panem młodym”, który jest Oblubieńcem Kościoła, i chce być moim Oblubieńcem i Przyjacielem. Dopiero wtedy, kiedy mam z Nim żywy, osobisty kontakt, rozumiem sens rezygnacji z pokarmu czy innych przyjemności jako okazję do okazania Jemu mojej miłości, i jeszcze większego otwarcia serca na Niego i bliźnich.

Komentarze zostały przygotowane przez Mateusza Mickiewicza - kleryka V roku WMSD w Warszawie


Do góry

Książka na dziś

Wielki Post i Wielkanoc. Przewodnik

Christian Albini, Assunta Steccanella

"Styl nauczania Jezusa polega przede wszystkim na zadawaniu pytań. On nie naucza apodyktycznie, z góry narzucając reguły, wydając dekrety czy budując gotowe systemy. Jego pytania budzą nas, ukazują nam przestrzeń, zostawiając równocześnie miejsce na nasze oczekiwania.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.