pobierz z Google Play

11 kwietnia 2019

Czwartek

Czwartek V Tygodnia Wielkiego Postu

Czytania: (Rdz 17,3-9); (Ps 105,4-9); Aklamacja (Ps 95,8ab); (J 8,51-59);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

Książka na dziś: Słowo Pouczenia

Czytania

(Rdz 17,3-9)
Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił: Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie. Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki, i będę ich Bogiem. Potem Bóg rzekł do Abrahama: Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną.

(Ps 105,4-9)
REFREN: Pan Bóg pamięta o przymierzu swoim

Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
przysiędze danej Izaakowi.

Aklamacja (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

(J 8,51-59)
Jezus powiedział do żydów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki. Rzekli do Niego żydzi: Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: Jest naszym Bogiem, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał /go/ i ucieszył się. Na to rzekli do Niego żydzi: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Nie zazna śmierci na wieki,to obietnica przerastająca ludzkie wyobrażenie. W pierwszym przymierzu życzliwość Boga była obiecana z pokolenia na pokolenie, w nurcie dziejów świata, który przemija. Teraz chwała Boga żyjącego staje się udziałem człowieka, wprowadzając go w wieczne błogosławieństwo, które nie przeminie.

Wojciech Jędrzejewski OP, "Oremus" Wielki Post 2009, s. 146


Do góry

Patroni dnia:

Święta Gemma Galgani, dziewica

Do góry

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

PRZESTRZEGANIE SŁOWA

Moim działem, o Panie, jest zachowanie Twojego słowa (Ps 119, 57)

„Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej... poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 31-32). To stwierdzenie jest uzupełnione przez drugie: „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” (tamże 51). Nauka Pana jest prawdą i życiem. Troska o trwanie w nauce i zachowywanie jej prowadzi do jaśniejszego i głębszego poznania prawdy w niej zawartej, do wolności od grzechu, a nawet od śmierci, która jest jego najpoważniejszym następstwem. Zachowywanie Nauki, poznanie prawdy, zdobycie wolności, posiadanie życia wiecznego — są to stopniowe etapy życia chrześcijańskiego, kończącego się w wieczności. „Wszystko pochodzi z ożywiającej mocy słów Pana; one są „duchem i życiem” (J 6, 63) oraz, „słowami życia wiecznego” (tamże 68).

Żydzi nie zrozumieli i dlatego protestowali: jak może Jezus rościć sobie prawo, że swoich uczniów uwolni od śmierci, skoro również prorocy, a nawet Abraham, umarli? Pan odpowiadając zestawia ich niedowiarstwo z wiarą Patriarchy, bo chlubią się, że są jego dziećmi. „Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień — ujrzał go i ucieszył się” (J 8, 56). Abraham żył wiarą w słowo Boga i trwał w nim zachowując je aż do heroizmu, stąd miał światło, by wierzyć w obiecanego Mesjasza, i witał dzień Jego przyjścia z odległości wieków. Żydzi natomiast, choć współcześni Mesjaszowi, nie uznają Go, nie wierzą w Niego, bo odrzucają Jego naukę: „wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie przyjmujecie mojej nauki” (tamże 37). Całkowitemu odrzuceniu nauki Chrystusa odpowiada całkowite zaślepienie, to, które kiedyś popchnęło Żydów do zadania śmierci ich Zbawicielowi, a dzisiaj jeszcze skłania wielu do prześladowania Chrystusa w Jego Kościele. Lecz Chrystus nie umiera i nie przestaje powtarzać: „Zanim Abraham stał się, Ja jestem” (tamże 58). On jest dzisiaj i wczoraj, jutro i zawsze; żadna siła nie zdziała nic przeciw Niemu, a Jego uczniowie w Nim znajdują światło i życie, nawet w najtrudniejszych chwilach. Kotwicą ich zbawienia jest wieczna nauka Pana. „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”.

  • Moim działem, Panie, jest zachować Twoje słowa... rozważałem Twoje drogi i zwróciłem kroki moje do Twoich napomnień. Spieszę bez ociągania, by przestrzegać Twoich przykazań.
       Słowo Twe, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa. Wierność Twoja trwa z pokolenia na pokolenie... gdyby Twoje prawo nie było moją rozkoszą, pewnie byłbym już zginął w moim utrapieniu. Nie zapomnę na wieki Twoich przykazań, bo przez nie dajesz mi życie. Należę do Ciebie, wybaw mię, bo dałeś mi swoje przykazania.
       Rozważanie Twoich słów daje światło, prostaczków uczy rozumu. Otwieram usta i wzdycham pragnąc Twoich przykazań (Psalm 119, 57-60. 59-94. 130-131).
  • Panie mój i Boże mój... nie tylko ustami, lecz z głębi serca pragnę pełnić Twoją wolę, całą Twoją wolę, tylko Twoją wolę. Twoją wolę, a nie moją; daj mi ją poznać, Boże mój, i spraw, abym ją pełnił. Daj mi wiarę i posłuszeństwo Abrahama; spraw, abym słuchał Twego głosu. Twego głosu wewnętrznego, głosu tych, przez których do mnie mówisz. Daj mi wiarę, Boże mój. I daj mi posłuszeństwo... które umie poświęcić najdroższe uczucia serca i najmocniejsze przekonania duszy, by przylgnąć jedynie do Twojej świętej, błogosławionej woli. Boże mój, proszę Cię o to całym sercem, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (Ch. de Foucauld).
  • O posłuszeństwo miłe, posłuszeństwo rozkoszne! Posłuszeństwo słodkie, promienne, bo rozpraszasz ciemności miłości własnej. Ty ożywiasz duszę, którą wybrałeś sobie na oblubienicę, bo dajesz jej życie łaski i uwalniasz ją od śmierci woli własnej, która przynosi jej wojnę i śmierć. Jesteś dobrotliwe i litosne; z dobrocią i łagodnością dźwigasz wszelkie ciężary, bo towarzyszy ci siła i prawdziwa cierpliwość. Uwieńczone jesteś wieńcem wytrwałości, bo wielkie ciężary, którymi zostałeś obarczone, nic przytłaczają cię. Światło wiary uczy cię znosić wszystko. Jesteś tak bardzo związane z pokorą, że żadne stworzenie nie może wyrwać cię z duszy, która cię posiada.
       Skarb posłuszeństwa poznaje się w Tobie, o Słowo, które wskazałoś nam drogę stając się posłuszne aż do haniebnej śmierci na krzyżu. Posłuszeństwo Twoje jest kluczem, który otworzył niebo, na nim opiera się nasze posłuszeństwo (zob. św. Katarzyna ze Sieny).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 382


Do góry

Książka na dziś

Słowo Pouczenia

Alicja Lenczewska

To, co zapisujesz, jest po to, aby ludzie zrozumieli, że Ja chcę mówić do każdego, by pokierować nim, ustrzec od zła i wprowadzić na drogę zbawienia. Że jestem przy każdym człowieku, w każdej chwili jego życia. Że trzeba pragnąć Mnie usłyszeć, słuchać i wykonywać to, co wskazuję – pragnąć żyć według pouczeń Moich.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.