Poniedziałek

Czytania

(1 J 2,12-17)
Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego. Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego. Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

(Ps 96,7-10)
REFREN: Niebo i ziemia niechaj się radują

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę,
oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu.

Przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce,
uwielbiajcie Pana w świętym przybytku,
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.

Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje,
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.

Aklamacja
Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię

(Łk 2,36-40)
Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Najpierw były kolorowe klocki, lalka co zamykała oczy, samochód na baterie. Potem dziewczyna z równoległej klasy z delikatnymi piegami na nosie, studia na architekturze, wakacje w Hiszpanii. Naprawdę myśleliśmy, że umrzemy, kiedy to wszystko omijało nas z zadziwiającą lekkością. Bo nic z tego nie zostało. Przeminęło, a my żyliśmy dalej. I wciąż żyjemy, i wciąż niepewni jesteśmy naszej umiejętności odróżniania tego, co przemija, od tego, co trwa na wieki.

o. Wojciech Czwichocki, Oremus grudzień 2008, s. 136

Patroni dnia:

Święty Egwin, biskup
urodził się w VII w. Kształcił się u benedyktynów w Worcester. Tam został mnichem, a potem kapłanem. W 693 r. powołano go na biskupstwo w rodzinnym mieście. Stał się reformatorem życia kościelnego. Podczas pobytu w Rzymie otrzymał od papieża zgodę na rezygnację z biskupstwa. W ostatnich latach życia pełnił obowiązki opata w założonym przez siebie opactwie w Evesham. Zmarł 30 grudnia 717 r.

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

ZNAK SPRZECIWU

Dziękuję Ci, o Panie, bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie (Łk 2, 30)

Wśród znajdujących się w świątyni w czasie ofiarowania Jezusa, tylko dwie osoby rozpoznały w Nim Zbawiciela: starzec Symeon i prorokini Anna. O Symeonie powiedziano: „człowiek prawy i pobożny, który wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Św. spoczywał na nim... Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni”. O Annie zaś: „Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą” (Łk 2, 25. 27. 37).

Oto cechy istot dobrze przygotowanych na przyjęcie Jezusa: sprawiedliwość, czyli prawość rozumu i woli, szczere pragnienie Boga, gorliwość w Jego służbie, życie modlitwy i umartwienia. Im więcej pogłębia się takie usposobienie, tym człowiek bardziej się otwiera na działanie Boże. Światło Ducha Św. pozwala mu rozpoznać w Jezusie swego Zbawiciela i Uświęciciela, a Jezus może w nim dokonać swojego dzieła. Takie dusze są pod szczególnym wpływem Ducha Świętego. On daje im zrozumienie rzeczy Bożych i opiekuje się nimi., aby potrafiły w odpowiedniej chwili odkryć Jezusa, zrozumieć lepiej Jego posłannictwo, wnikać w sens Jego Ewangelii. Chcąc rozpoznać Pana, trzeba jak Symeon być wewnętrznie pouczonym przez Ducha Św. Duch zaś poucza tego, kto jest „sprawiedliwy”, w takim stopniu, aby był „miły Bogu” i żył oczekując Go. Duch Boży działa w tym, kto tak jak Anna „służy Bogu dniem i nocą”, w nieustannej modlitwie i w duchu pokuty wypełniając Jego wolę.

Dla takich istot Jezus jest w całym tego słowa znaczeniu przyczyną zmartwychwstania. Oni są prawdziwymi dziećmi Bożymi, „którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” (J 1, 13). „Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży — twierdzi św. Paweł — są synami Bożymi” (Rz 8, 14); umarli grzechowi, a zmartwychwstali do nowego życia w Chrystusie.

• Tym światem, który Bóg stworzył, a on Go nie poznał, jest także dusza moja. Tyś mię stworzył, obsypałeś mnie dobrodziejstwami, dałeś mi się poznać, a ja stopniowo opuszczałem Cię, aż wreszcie zapomniałem o Tobie i przestałem nawet wierzyć w Ciebie. Przebaczenia! Ty mnie nawróciłeś, szukając mnie jak dobry pasterz szuka zbłąkanej owcy. Przyprowadziłeś mnie z mocą i najwyższą słodyczą, obdarzyłeś łaskami jeszcze większymi niż te pierwsze, obszedłeś się ze mną, synem marnotrawnym, lepiej niż z synem wiernym, a mimo to ja wciąż grzeszę. Kiedy popełniam grzech, dusza moja przestaje Cię znać i kochać. Przebaczenia, przebaczenia! (Ch. de Foucauld).

• O Panie Jezu, nasz. Boże i Odkupicielu, objawienie Ojca, nasz starszy bracie i przyjacielu, spraw, abyśmy mogli Cię poznać! Oczyść oczy naszej duszy, byśmy mogli kontemplować Cię z radością; ucisz gwar stworzeń, abyśmy bez żadnej przeszkody mogli przyłączyć się do Twego orszaku. Objaw się naszym duszom, jak objawiłeś się kiedyś uczniom z Emaus, wyjaśniając im Pisma, które mówiły o Twoich tajemnicach. Wówczas i my odczujemy, że nasze serca „pałają”, aby kochać Cię i połączyć się z Tobą!
  Wierzę, Panie Jezu, lecz pomnóż moją wiarę. Mam całkowitą ufność w rzeczywistość i skuteczność Twoich zasług, lecz umocnij tę ufność! Kocham Cię, o Panie, bo okazałeś nam miłość Twoją we wszystkich tajemnicach, lecz rozpal więcej tę miłość (K. Marmion: Chrystus w swoich tajemnicach 1).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 172

Książka na dziś

Walka duchowa

ks. Józef Pierzchalski

Życie chrześcijańskie, życie wiarą jest walką. W każdej pokusie i nieporządku natury trzeba dostrzegać szatana. Pokusa wydobywa na zewnątrz wewnętrzny nieporządek człowieka, który szatan rozwija, pomnaża. W walce duchowej chodzi o wzrost Bożego obrazu w duszy człowieka, a wzrost ten dokonuje się w walce. Mówiąc o wzroście duchowym, mamy na uwadze naśladowanie Chrystusa

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.