Czwartek

Czytania

(2 Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16)
Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: "Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”.

(Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29)
REFREN: Jego potomstwo będzie trwało wiecznie

Będę na wieki śpiewał o łasce Pana,
moimi ustami Twą wierność będę głosił
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
"Na wieki ugruntowana jest łaska",
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach.

"Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia".

"On będzie wołał do Mnie: „Tyś jest Ojcem moim,
moim Bogiem, Opoką mego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze".

(Rz 4, 13. 16-18. 22)
Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich, jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych, i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: „takie będzie twoje potomstwo”. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość.

Aklamacja (Ps 84, 5)
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, będą Ciebie wychwalali na wieki.

(Mt 1, 16. 18-21. 24a)
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Pismo Święte niewiele mówi o św. Józefie i nie odnotowuje ani jednego jego słowa. Mimo to jest on bardzo pięknym świadkiem wiary; kimś, kto potrafi wyrzec się swoich własnych życiowych planów, aby oddać się całym sobą odkrywaniu i wielkodusznemu pełnieniu woli Boga. Św. Józef to jeden z ubogich Pana. Sercem wyczekiwał przyjścia królestwa Bożego, a Bóg w przedziwny sposób wypełnił jego pragnienie, powierzając mu opiekę nad Mesjaszem i Jego Matką. W ten sposób hojnie wynagrodził św. Józefa juz tu, na ziemi, bowiem udział w Bożym dziele jest już sam w sobie zapłatą ze strony Boga.

Maciej Zachara MIC, "Oremus" Wielki Post 2009, s. 90-91

Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do drugiego czytania

Dziś, w uroczystość Św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, Kościół podaje nam do rozważenia tekst dotyczący Abrahama, człowieka głębokiej, bezwarunkowej wiary. Wspominamy w tym dniu jednak dwóch ojców, każdego z innej epoki. Pierwszy to starotestamentalny ojciec wszystkich wierzących, depozytariusz wielkiej tajemnicy Boga, realizujący ją wbrew prawom natury. Drugi, na granicy Starego i Nowego Przymierza, dostępujący zaszczytu bycia ziemskim ojcem Bożego Syna. Co ich łączy? Tym wspólnym ogniwem jest ich wiara. Pomimo wcześniejszych uprzedzeń i wątpliwości obaj podejmują decyzje, które wywrą ogromny wpływ na losy całej ludzkości. Obaj usłyszeli głos Boga, przyjęli ofiarowany dar i w ufności poddali Mu swoje życie. Każdy z nich miał prawo wątpić: Abraham, kiedy usłyszał głos nieznanego Boga, wzywającego go do opuszczenia kraju, w którym żył od lat i wyruszenia w nieznane i kiedy usłyszał zapowiedź przyszłego potomstwa. Także Józef, który zapewne inaczej wyobrażał sobie i planował przyszłe życie z młodą Żydówką. Dla każdego był to najważniejszy i decydujący moment w ich życiu. Jednak każdy z nich przyjął postawę umożliwiającą Boże działanie w ich własnym życiu i życiu ich najbliższych. W swojej wolności odpowiedzieli TAK na Boże wezwanie i pozwolili, aby Boża miłość zaczęła działać. Nie Prawo i jego przestrzeganie było tu decydującym czynnikiem, lecz czysta, niczym niezmącona wiara i zaufanie słowu Boga.

Komentarz do Ewangelii

Zastanawiamy się często, jaki był ten niezwykły, poniekąd tajemniczy, a przy tym tak prosty człowiek. Jak każdy ojciec chronił swojego syna, starając się zapewnić Mu wszystko, co najlepsze. Dbał o Jego potrzeby. Na większości obrazów, z jakimi się zetknęliśmy, jest przedstawiony albo jako starzec, albo jako w pełni dojrzały mąż, zawsze z zatroskanym wyrazem twarzy. Nie odnajdujemy w Piśmie Świętym ani jednego słowa tego, który był ziemskim ojcem Bożego Syna. A przecież odegrał w życiu Jezusa Chrystusa niezwykle istotną rolę. Stanął na straży Życia, które się właśnie poczęło. Miał Go bronić i chronić. Jak przemawiał do Jezusa, czy Go karcił, upominał? Jak wyglądała Ich wzajemna relacja? Za kilka dni obchodzić będziemy Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, podczas której wielu z nas po raz kolejny podejmie Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. Niech ten najświętszy z ziemskich ojców będzie dla nas przykładem i wsparciem zawsze, ilekroć pojawiają się trudności w naszych rodzinach, ilekroć pojawia się ryzyko rozpadu rodziny, czy jakiekolwiek zagrożenie dla jej jedności. Za jego wstawiennictwem módlmy się o Bożą opiekę dla każdego dziecka nienarodzonego.

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Pieczyńską

Książka na dziś

Rzecz o Kościele. Dzieje Apostolskie (CD -MP3 - audiobook)

arcybiskup Grzegorz Ryś

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca. Ani prześladowania zewnętrzne, ani słabości wewnętrzne nie przemogły Kościoła, bo pozostawał wspólnotą trwających przy Słowie i

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.