pobierz z Google Play

31 marca 2020

Wtorek

Wtorek V Tygodnia Wielkiego Postu

Czytania: (Lb 21,4-9); (Ps 102,2-3.16-21); Aklamacja; (J 8,21-30);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. I Komunia Święta

Czytania

(Lb 21,4-9)
Od góry Hor szli Izraelici w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu. Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.

(Ps 102,2-3.16-21)
REFREN: Wysłuchaj, Panie, mojego wołania

Panie, wysłuchaj modlitwę moją,
a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Nie ukrywaj przede mną swojego oblicza
w dniu mego utrapienia.
Nakłoń ku mnie Twego ucha,
w dniu, w którym Cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj!

Poganie będą się bali imienia Pana,
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi,
bo Pan odbuduje Syjon
i ukaże się w swym majestacie,
przychyli się ku modlitwie opuszczonych
i nie odrzuci ich modłów.

Należy to spisać dla przyszłych pokoleń,
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana,
Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
popatrzył z nieba na ziemię,
aby usłyszeć jęki uwięzionych,
aby skazanych na śmierć uwolnić.

Aklamacja
Ziarnem jest słowo Boże, siewcą zaś Chrystus; każdy, kto Go znajdzie, będzie trwał na wieki.

(J 8,21-30)
Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekli więc do Niego żydzi: Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie? A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach swoich. Powiedzieli do Niego: Kimże Ty jesteś? Odpowiedział im Jezus: Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego. A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną: nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

W czytaniu z Księgi Liczb usłyszymy, że zesłał (...) Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi. Czy nie jest ta, że to my sami ściągamy na siebie nieszczęścia, a nasze grzechy nas kąsają? Bóg daje się nam poznać w Jezusie ukrzyżowanym. On cały spragniony jest tego, by nas nie potępiać, ale nieść nam ocalenie. Chce nas wybawiać od śmierci, którą zasiewamy w naszych sercach.

Wojciech Jędrzejewski OP, "Oremus" Wielki Post 2009, s. 138


Do góry

Patroni dnia:

Święty Beniamin, diakon i męczennik
Beniamin był diakonem biskupa Susy, Abdasa. Kiedy w Persji wybuchło prześladowanie w latach 420-422, Beniamin dostał się do więzienia. Po dwóch latach wielu cierpień w więzieniu odzyskał wolność pod warunkiem, że zaprzestanie apostołowania. Tego warunku nie dochował. Kiedy ponownie wybuchły prześladowania aresztowano ponownie Beniamina. Dla wymuszenia na nim wyparcia się wiary w Chrystusa zastosowano wobec niego najokrutniejsze męki. Kiedy zaś Święty nie załamał się, stracono go publicznie w 424 r. poprzez wbicie na pal.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Opowieść o buncie Izraelitów uświadamia nam potrzebę cierpliwości w życiu duchowym. Lud stracił cierpliwość pomimo tego, że Bóg się nim opiekował, zsyłając wodę, mannę i przepiórki. Trudy i monotonia wędrówki do Ziemi Obiecanej skłoniły Izraelitów do wypowiedzenia Mu posłuszeństwa. Nagle Egipt, Dom Niewoli, stał się dla nich atrakcyjnym miejscem, do którego chcieliby wrócić. Ich wiara niejako zasnęła. Można to interpretować na sposób duchowy. Jest to obraz duszy, która straciła entuzjazm i wpadła w duchową obojętność. Jaki jest na to lek? To patrzenie na miedzianego węża, którego Mojżesz wykonał i umieścił na palu. Sam Pan Jezus w Ewangelii św. Jana odnosi ten obraz do samego siebie, Ukrzyżowanego. Widzieć w języku biblijnym z kolei często znaczy wybrać, wierzyć. Patrzeć na Ukrzyżowanego Chrystusa znaczy zatem wierzyć w Niego. Dlatego tak konieczne są w naszym życiu momenty, kiedy zostajemy sami z Panem Jezusem: lektura Pisma Świętego, Msza święta, osobista modlitwa, rekolekcje itd. Dzięki nim możemy na nowo odświeżyć nasze życie duchowe jako Izraelici - członkowie Kościoła w drodze przez pustynię naszej egzystencji do Chrystusa - naszego Życia i Zmartwychwstania.


Komentarz do psalmu

Psalm 102 jest kolejnym psalmem pokutnym (nota bene pierwszy werset jest używany na początku modlitw brewiarzowych). Psalmista doznaje udręki i gorąco woła do Boga o ratunek. Jego prośba jest nie tylko modlitwą jednostki, ale również całego Izraela. W psalmie dźwięczy zapowiedź Bożej interwencji, nawrócenia pogan i odbudowy Syjonu. Jest to zatem również psalm mesjański. Ostatnie przytoczone wersety, mówiące o uwolnieniu zniewolonych i skazanych na śmierć, przypominają słowa Pana Jezusa z synagogi w Nazarecie, gdzie podobnie mówił o swojej misji na ziemi, której skutkiem będzie usprawiedliwienie grzeszników i otoczenie ich chwałą życia wiecznego oraz zmartwychwstania. Od czasów św. Augustyna psalm ten interpretowano tak samo, jako wołanie Kościoła, który doznaje udręczeń, ale niezachwianie ufa Bogu, który ciągle go odbudowuje (odnawia) i daje oczyszczenie jego wiernym. W tym znaczeniu jest to psalm doświadczenia i nadziei każdego wierzącego.


Komentarz do Ewangelii

Pan Jezus, przemawiając w Jerozolimie, ostrzega swoich słuchaczy, że jeśli nie uwierzą w Niego, pomrą w swoich grzechach. Czy jest to wyraz gniewu Pana Jezusa? Nie, nie gniewu, lecz ostrzeżenia płynącego z miłości. Słowa naszego Pana przypominają o podstawowej prawdzie, zapisanej również w Dziejach Apostolskich, że Nie ma na ziemi i w niebie innego Imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni, poza Imieniem JEZUS. Bez Chrystusa każdy człowiek jest uwikłany w swoje grzechy i nie może z nich się wyzwolić o własnych siłach.
Pan Jezus wypowiada również bardzo ważne zdanie: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM. Ukrzyżowanie ukazane jest tutaj jako wywyższenie, a widok Ukrzyżowanego objawia Chwałę Bożą. Dotykamy tu Misterium Paschalnego. Objawienie Boga dokonuje się w Męce Chrystusa. Jego widok wzbudza wiarę w sercu człowieka. Dlatego Ewangelie Synoptyczne w opisie Golgoty zaznaczają, że rzymski setnik, stojący naprzeciw Krzyża, wyznał: Zaprawdę, ten Człowiek był Synem Bożym. Jak to pięknie ujął papież Benedykt XVI, u początku wiary nie leży jakaś wielka idea, ale spotkanie z Chrystusem jako osobą. Jest ono szczególnie możliwe przy kontemplacji Męki i Zmartwychwstania Zbawiciela.


Do góry

Książka na dziś

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. I Komunia Święta

Najnowszy przekład Pisma Świętego z komentarzem opracowany przez Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła. Teraz do nabycia w pięknej obwolucie na wyjątkową okazję. Pismo Święte dla całej rodziny

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.