pobierz z Google Play

14 kwietnia 2020

Wtorek

Wtorek w oktawie Wielkanocy

Czytania: (Dz 2, 36-41); (Ps 33 (32), 4-5. 18-19. 20 i 22); Aklamacja (Ps 118 (117), 24); (J 20, 11-18);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Święta Rito Przebaczająca

Czytania

(Dz 2, 36-41)
W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: "Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem". Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. "Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła". W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: "Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!" Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

(Ps 33 (32), 4-5. 18-19. 20 i 22)
REFREN: Pełna jest ziemia łaskawości Pana

Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei pokładanej w Tobie.

Aklamacja (Ps 118 (117), 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.

(J 20, 11-18)
Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę". Jezus rzekł do niej: "Mario!" A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni" , to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: "Widziałam Pana", i co jej powiedział.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Po swoim zmartwychwstaniu Jezus nie daje się już poznać w sposób bezpośredni, a jedynie poprzez znaki. Maria Magdalena rozpoznała Go dopiero, gdy wypowiedział jej imię. Nie jesteśmy w żaden sposób poszkodowani w stosunku do tych, którzy spotykali Jezusa po Jego zmartwychwstaniu. Dla nas uprzywilejowanym miejscem spotkania z Nim jest wspólnota Kościoła, w której głoszone jest Jego słowo i sprawowane są sakramenty. Obietnica udziału w życiu zmartwychwstałego Pana dotyczy nas i wszystkich pokoleń, które jeszcze nadejdą.

Ks. Maciej Zachara MIC, "Oremus" Okres Wielkanocny 2004, s. 8


Do góry

Patroni dnia:

Święty Walerian, męczennik
Walerian miał być poganinem, za którego miała być wydana św. Cecylia. Taka była wola jej rodziców. Ona jednak pragnęła poświęcić swe życie Bogu. W dniu zaślubin powiedziała o tym pragnieniu Walerianowi, przez co doprowadziła do jego nawrócenia. Zaprowadziła go do papieża św. Urbana I, który pouczył go i ochrzcił. Walerian z kolei powrócił do domu swych rodziców i nawrócił swego brata, Tyburcjusza. Obaj zginęli śmiercią męczeńską w II lub na początku III wieku. Zostali pochowani na cmentarzu przy Via Appia.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Lektura Dziejów Apostolskich przynosi kolejne wypadki, które kreują nową, nieoczekiwaną rzeczywistość. Otóż, jeszcze nie tak dawno Mistrz z Nazaretu umierał na krzyżu w opuszczeniu i pogardzie, a nawet kiedy zmartwychwstał, wiedziała o tym tylko pewna grupa osób, wcale nie tak liczna, zmagająca się z natrętnymi wątpliwościami co do realności swojego doświadczenia. Apostołowie przez pewien czas prowadzili życie raczej ukryte, przeplatane euforią spotkań ze Zmartwychwstałym i lękiem, co i jak będzie dalej. Przełom przynosi wydarzenie Pięćdziesiątnicy. Posłany na świat Pocieszyciel dokonuje swoistej rewolucji w świadomości i postawie świadków Jezusa i Jego zbawczego dzieła. Niejako natychmiastowo przestają być grupką zalęknionych niedołęgów, zagubionych w akcji. Odeszły od nich chore ambicje i szukanie osobistej kariery w królestwie swego Pana. Zaczynają głosić Ewangelię, naukę ich Mistrza. Czynią to z niezwykłą mocą, czego rezultatem są tysiące nawróconych ludzi. Dane przekazane przez Łukasza mogą budzić zwątpienie, ale tak rzeczywiście było. W przeciwnym razie należałoby zakwestionować Boską moc Ducha Świętego. Prowadził On młody Kościół apostolskiej wspólnoty, ale otwierał też serca słuchaczy na prawdę ich nauczania. To samo czyni również dziś.


Komentarz do psalmu

Czytając o sukcesach pierwszych głosicieli Ewangelii, o liczbie nawróconych, spontanicznie wołamy: Pełna jest ziemia łaskawości Pana. Głoszone słowo przemienia życie tysięcy osób, przemienia także nasze życie. Ono jest prawe, ono jest żywe i skuteczne, ono jest wieczne. Treść czytania i modlitewna ekspresja zawarta w psalmie, pobudzają naszą wiarę, ożywiają pragnienie bycia bliżej naszego Pana, inspirują chęć pełnego zjednoczenia się z Nim: Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska.


Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza liturgia słowa powraca do treści czytanych w niedzielę Wielkanocną, powraca do osoby Marii Magdaleny, pierwszego świadka pustego grobu Jezusa i – jak się okaże – pierwszego świadka zmartwychwstałego Pana. Maria Magdalena jest postacią niezwykłą. Ikonografia i tania pobożność ludowa wyrządziła jej ogromną krzywdę, czyniąc z niej ladacznicę, prostytutkę, zupełnie wbrew istniejącym faktom. Z Marią Magdaleną pierwszy raz spotykamy się w ósmym rozdziale Ewangelii Łukasza. Ewangelista informuje nas, że Jezus uwolnił Marię Magdalenę od siedmiu złych duchów, a ona, jako wyraz wdzięczności pomagała materialnie Jemu i Jego apostołom, a więc najbardziej pierwotnemu Kościołowi. Opętanie przez tylu demonów z pewnością oznaczało stan wielkiego zagubienia duchowego, może też moralnego, ale wcale nie jest jednoznaczne z życiem rozpustnym, z prostytucją. Maria Magdalena podąża za Nauczycielem do końca, aż pod krzyż. Stoi wiernie pod krzyżem w tym samym czasie, kiedy apostołowie stchórzyli i pouciekali. Jest świadkiem pogrzebu Jezusa i pierwszą głosicielką Jego zmartwychwstania. Idealny model człowieka paschalnego: od nawrócenia, poprzez całkowitą wierność Panu aż do świadczenia o Nim i Jego chwale. Takie postrzeganie Marii Magdaleny jest jak najbardziej właściwe, w przeciwieństwie do tego powszechnie spotykanego, które oprócz odrobiny niesmacznej pikanterii jedynie banalizuje i ośmiesza naszą wiarę, nie mówiąc o krzywdzie wyrządzanej niezwykłej uczennicy naszego Mistrza.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Adama Dynaka


Do góry

Książka na dziś

Święta Rito Przebaczająca

Marta Fox

„Rita Przebaczająca w książce Marty Fox uosabia to, czego brakuje naszym wyobrażeniom o Bogu. Ujmuje nas jej swojskość (zna życie), a zarazem boskość (choćby zbiegi okoliczności i znaków, o których wspomina autorka). Przemyślenia poetki i jej rozmowy-modlitwy mogą podarować światu coś

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.