Środa

Czytania

(Dz 3,1-10)
Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę. Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział: Spójrz na nas. A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny. Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.

(Ps 105,1-4.8-9)
REFREN: Niech się weselą szukający Pana

Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście Jego dzieła wśród narodów.
śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.

Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.

Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
i przysiędze danej Izaakowi.

Aklamacja (Ps 118, 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

(Łk 24,13-35)
W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Uczniowie Jezusa mieli swoje własne wyobrażenia o tym, w jaki sposób powinien objawić się Mesjasz, i z tego powodu przeżyli ogromne rozczarowanie. Bardzo często działanie Pana Boga w naszym życiu nie odpowiada naszym wyobrażeniom i oczekiwaniom. Jezus nie pozostawia nas samych. Stopniowo prowadzi nas do rozumienia sposobu Jego działania i do otwarcia nam oczu na Jego rzeczywistą obecność w naszym życiu.

Ks. Maciej Zachara MIC, "Oremus" Okres Wielkanocny 2004, s. 12

Patroni dnia:

Błogosławiony Cezary Bus, prezbiter
urodził się w Cavaillon, we Francji, w roku 1544. Jako młodzieniec poszedł w ślady starszego brata, kapitana gwardii króla Karola IX, i wstąpił do wojska. Prowadził życie światowe, jak jego towarzysze. Zapadł jednak na ciężką chorobę. To zbliżyło go do Pana Boga. Na swej drodze spotkał wiele pobożnych osób, które pomogły mu w nawracaniu się. Bus rozpoczął studia teologiczne i został kapłanem. Był to rok 1582. Cezar wtedy miał 42 lata. Gorliwy kapłan przekonał się na sobie, że główną przyczyną obojętności religijnej wśród wielu katolików jest ignorancja religijna. Z czasem przyłączyli się do niego współpracownicy. Założył z nimi nową rodzinę zakonną pod nazwą "Kapłanów Nauki Chrześcijańskiej". Zwano ich powszechnie doktrynariuszami. Powstało równocześnie zgromadzenie sióstr dla nauczania prawd wiary kobiet i dziewcząt. Przybrały nazwę "Sióstr Nauki Chrześcijańskiej". Instytut istnieje do dziś, liczy kilkadziesiąt sióstr. Cezary zmarł 15 kwietnia 1607 roku w wieku 63 lat.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Opisane wydarzenie nie posiada tak bardzo szerokiego kontekstu jak wcześniej ukazane przemówienie Piotra skierowane do tysięcy słuchaczy, niemniej jednak zawiera w sobie wiele ważnych szczegółów inspirujących do wyciągania korzystnych wniosków w sferze wiary, nie mówiąc o tym, że uczyniony cud był wstępem do kolejnego wystąpienia Piotra, jeszcze bardziej rezultatywnego niż to pierwsze. Piotr występuje w duecie z Janem, co jeszcze nie raz można zobaczyć w narracji Dziejów Apostolskich. Tandem tych dwóch apostołów występuje także w Ewangelii Jana. Czy w sytuacji popaschalnej chodzi o praktykę stosowaną przez Jezusa, który wysyłał uczniów po dwóch, czy też ma miejsce promowana przez Ojców Kościoła interpretacja pełnego obrazu Kościoła, gdzie Piotr reprezentuje jego urząd, natomiast Jan wskazuje na charyzmatyczną stronę Kościoła? Obydwie opinie nie wykluczają się wzajemnie. Natomiast postawa uzdrowionego tworzy aluzje do wydarzeń z ziemskiego życia Jezusa. Oczekiwał dóbr materialnych, doczesnych, otrzymał duchowe i wieczne, a po doświadczeniu Bożego miłosierdzia wielbi Boga tak, jak czynili to uzdrowieni niegdyś przez Jezusa. Historia zbawienia posiada swój ciąg, swoją spójność. Ten sam Jezus, w tym samym Kościele działa po dziś dzień i tak będzie do końca czasów.

Komentarz do psalmu

Opisane wydarzenie nie posiada tak bardzo szerokiego kontekstu jak wcześniej ukazane przemówienie Piotra skierowane do tysięcy słuchaczy, niemniej jednak zawiera w sobie wiele ważnych szczegółów inspirujących do wyciągania korzystnych wniosków w sferze wiary, nie mówiąc o tym, że uczyniony cud był wstępem do kolejnego wystąpienia Piotra, jeszcze bardziej rezultatywnego niż to pierwsze. Piotr występuje w duecie z Janem, co jeszcze nie raz można zobaczyć w narracji Dziejów Apostolskich. Tandem tych dwóch apostołów występuje także w Ewangelii Jana. Czy w sytuacji popaschalnej chodzi o praktykę stosowaną przez Jezusa, który wysyłał uczniów po dwóch, czy też ma miejsce promowana przez Ojców Kościoła interpretacja pełnego obrazu Kościoła, gdzie Piotr reprezentuje jego urząd, natomiast Jan wskazuje na charyzmatyczną stronę Kościoła? Obydwie opinie nie wykluczają się wzajemnie. Natomiast postawa uzdrowionego tworzy aluzje do wydarzeń z ziemskiego życia Jezusa. Oczekiwał dóbr materialnych, doczesnych, otrzymał duchowe i wieczne, a po doświadczeniu Bożego miłosierdzia wielbi Boga tak, jak czynili to uzdrowieni niegdyś przez Jezusa. Historia zbawienia posiada swój ciąg, swoją spójność. Ten sam Jezus, w tym samym Kościele działa po dziś dzień i tak będzie do końca czasów.

Komentarz do Ewangelii

Spotykamy się z jedną z najbardziej znanych scen biblijnych – spotkanie Zmartwychwstałego z uczniami zdążającymi do Emaus. Nad tym stosunkowo długim tekstem można wiele rozmyślać i tak też się dzieje w życiu Kościoła, ale można również bardzo krótko i zwięźle skomentować jego przesłanie. Ewangeliczne wydarzenie wyraża dokładnie to samo, czego tysiące chrześcijan na całym świecie doświadczają każdego dnia. Chodzi o Eucharystię. W czasie każdej Mszy św. słuchamy słowa Bożego, słuchamy nauki starotestamentalnych proroków, listów apostolskich i wreszcie samego Jezusa. Właśnie dlatego, że jest On obecny tam, gdzie dwaj lub trzej zbierają się w Jego imię (zob. Mt 18, 20), możemy przenikać treść biblijnych tekstów, czuć ich właściwy smak, napełniać serca słodyczą ich nauki. To z kolei podprowadza nas do jeszcze bliższego spotkania z Panem w sakramencie ołtarza, w komunii eucharystycznej z Nim. Warto zauważyć, że uczestnicy opowiadania tylko jeden raz doświadczyli czegoś takiego, my natomiast mamy możliwość wielokrotnego powtarzania spotkania z Chrystusem. Ponadto, oni spotkali Go tylko na krótki czas, potem zniknął z ich oczu, my możemy nieustannie przedłużać to spotkanie. Wreszcie, oni widzieli Go tylko oczami ciała, my możemy gościć Go w sercu. Coś takiego może dokonywać się w naszym życiu codziennie. Tak wiele od nas samych zależy.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Adama Dynaka

Książka na dziś

Jak radzić sobie z gniewem? (CD -MP3 - audiobook)

biskup Janusz Mastalski

Celem tej sesji jest pomoc w radzeniu sobie z gniewem, złością i negatywnymi emocjami. Rozważania prowadzone w świetle Słowa Bożego, psychologii i pedagogiki, skupiają się wokół uświadomienia czym jest gniew i czy zawsze musi być on toksyczny?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.