Środa

Czytania

(So 3, 14-17)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela; Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce!" Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością, wzniesie okrzyk radości.

(Ps 33 (32), 2-3. 11-12. 20-21)
REFREN: Pieśń nową Panu radośnie śpiewajmy

Sławcie Pana na cytrze,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową,
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Zamiary Pana trwają na wieki,
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem,
naród, który on wybrał na dziedzictwo dla siebie.

Dusza nasza oczekuje Pana,
on jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce,
ufamy Jego świętemu imieniu.

Aklamacja
Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże.

(Łk 1, 39-45)
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Boże zamysły są absolutnie doskonałe i zdumiewające, miłosierne i na wieki sprawiedliwe. Wszystkie Jego wyroki są jedynie mądre. Nic nie zmieni Jego planu, gotowego zanim świat powstał. O głębokości bogactwa, mądrości i poznania Boga! Cała historia świata zawiera się w Chrystusie - On jest jedynym celem i sensem dziejów ludzkości. Nie ma w nikim innym zbawienia. Tylko On jest prawdziwie Zbawicielem świata.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Maria Małgorzata d"Youville
urodziła się w dniu 15 października 1701 roku w Varennes (Kanada). Kiedy miała zaledwie siedem lat, umarł jej ojciec. Skończyła szkołę u urszulanek w Quebec. Wyrosła na piękną, młodą, wykształconą pannę i wszystko wskazywało na to, że dobrze wyjdzie za mąż. 21-letnia Małgorzata spotkała Francois"a d"Youville. Wkrótce, bo już w dniu 12 sierpnia 1722 roku, wyszła za niego za mąż. Niedługo po ślubie mąż przestał interesować się rodziną i coraz częściej znikał z domu. Okazało się, że zajmował się nielegalnym handlem alkoholem wśród Indian. Tymczasem po ośmiu latach małżeństwa, kiedy kolejne, szóste już dziecko miało przyjść na świat, mąż zachorował i zmarł, mając zaledwie 30 lat. Małgorzata została sama z dwojgiem dzieci (czworo zmarło w niemowlęctwie). Żeby spłacić ogromne długi, jakie zaciągnął mąż, i zarobić na utrzymanie siebie i synów, otworzyła niewielki sklepik. Jej dwaj synowie zostali kapłanami. Przykład jej zaufania do Boga i poświęcenia się dla ubogich spodobał się trzem młodym kobietom, które postanowiły jej pomóc. Początek 1737 roku był decydującym czasem dla Małgorzaty. Złożyła przysięgę Bogu, że w jego imię poświęci się ubogim. Dnia 2 lutego 1745 roku Małgorzata i jej dwie towarzyszki odnowiły przysięgę poświęcenia się całkowicie pomocy biednym i opuszczonym. Stało się to początkiem zgromadzenia szarych sióstr. Małgorzata z siostrami odbudowała szpital i została jego dyrektorką. Z pomocą sióstr i świeckich współpracowników założyła fundację dla biednych i chorych. Wyczerpana pracą na rzecz biednych, zmarła w dniu 23 grudnia 1771 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W przededniu Bożego Narodzenia czytamy fragment Księgi Proroka Malachiasza. Tekst ten o tyle jest ciekawy, że zawiera ostatnie wersety Starego Testamentu. Jest to dosyć wymowne i symboliczne w kontekście przyjścia na świat Tego, którego narodzenie zapoczątkuje nową erę, zapoczątkuje Nowy Testament w miejsce Starego. Ostatnie słowa Stary Testament poświęca poprzednikowi Mesjasza, dwukrotnie nazywając go aniołem, a na końcu Eliaszem. Z pewnością nie chodzi tutaj o historyczną postać Eliasza z Tiszbe, proroka z dziewiątego wieku. Chodzi o kogoś, kto będzie postępował w duchu Eliasza. Tradycja chrześcijańska bez wątpienia wskazuje na osobę Jana Chrzciciela. Rzeczywiście zachodzi wiele podobieństw i zbieżności pomiędzy tymi dwiema, odległymi od siebie czasowo postaciami. Zarówno Eliasz, jak i Chrzciciel byli bezkompromisowo oddani sprawie Bożej, głosząc orędzie Najwyższego z wielką mocą i surowością, nie cofając się przed niczym. Jednak to nie oni i nie ich sposób postępowania miał być ostatecznym wypełnieniem zamiarów Bożych. Groźni i nieprzejednani torowali drogę Temu, który przychodził na świat jako łagodny i pokornego serca. Wielki, Wszechmocny Bóg umiłował to, co ciche, pokorne, małe i biedne. W ten sposób przyszedł na świat i takich pragnie mieć naśladowców.

Komentarz do psalmu

W przededniu wigilii Bożego Narodzenia jak najbardziej jest na swoim miejscu refren psalmu: Podnieście głowy, bo Zbawca nadchodzi. Wspólnota wierzących, po wysłuchaniu orędzia proroka Malachiasza, który wskazuje na postać Eliasza i tego, który w jego duchu przyjdzie dla przygotowania drogi Zbawcy, ma podnieść głowę, wzmocnić czujność, otworzyć serca, bo Obiecany nadchodzi. Oczywiście, obecnie przeżywamy Jego przyjście w sposób liturgiczny, ale z Bożej łaski i przy szczerym pragnieniu z naszej strony, będzie ono w pełni realne.

Komentarz do Ewangelii

Relacja Świętego Łukasza w dwóch pierwszych rozdziałach jego Ewangelii bez przerwy tchnie radością. W ten radosny klimat wpisuje się także opowiadanie o narodzinach Jana, syna Zachariasza i Elżbiety, nazwanego później Chrzcicielem. Chodzi nie tylko o radość podeszłych wiekiem rodziców, którzy otrzymali od Boga tak bardzo upragniony dar rodzicielstwa, lecz także o radość wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób zetknęli się z tym wydarzeniem. Zwłaszcza sąsiedzi i krewni cieszyli się razem ze staruszką Elżbietą z tego, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią. Przedstawiona scena zawiera w sobie duży ładunek bogactwa teologicznego i można nad nią rozmyślać na wiele sposobów, spośród których warto też zwrócić uwagę na ową niezwykłą radość z powodu przyjścia nowego życia na świat. Być może radość z narodzenia dziecka i wdzięczność Bogu za cudowny dar życia nie jest tutaj tematem wiodącym, ale jednak wciąż aktualnym i szczególnie nośnym w czasach, w których przychodzi nam żyć.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Adama Dynaka

Książka na dziś

Między prawdą a blogiem. Krótkie kazania na rok B

ks. Piotr Wróbel

Krótkie lecz treściwe kazania pomogą w codziennym zabieganiu każdemu kto chcę iść głębiej, dalej, a zarazem bliżej Boga. Objaśnienia biblijnych fragmentów i bezpośrednie odniesienie do sytuacji życiowych, postaw społecznych i powszechnych zachowań uzmysławia nam

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.