Niedziela
Czytania
(Iz 40, 1-5. 9-11)
"Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!" – mówi wasz Bóg. "Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy". Głos się rozlega: "Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały". Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie on swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie".
(Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14)
REFREN: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,
a śladami Jego kroków zbawienie.
(2 P 3, 8-14)
Niech dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy – jak niektórzy są przekonani, że Pan zwleka – ale on jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich chce doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo z szumem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną odnalezione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo, płonąc, pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których zamieszka sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby on was znalazł bez plamy i skazy - w pokoju.
Aklamacja (Łk 3, 4c. 6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
(Mk 1, 1-8)
Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak jest napisane u proroka Izajasza: "oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki", wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. i tak głosił: "idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, on zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jest nam dana Ewangelia o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym - Ewangelia łaski i zbawienia. Ojciec dał Syna, abyśmy nawrócili się i wierzyli w Ewangelię, bez której nie ma ocalenia. Kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie należy do Pana. Każdy, kto wierzy w Chrystusa, będzie zbawiony i usprawiedliwiony, będzie ochrzczony Duchem Świętym i ogniem.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Mikołaj, biskup
urodził się w Patras w Grecji ok. 270 roku. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, uproszonym ich gorącymi modłami. Od młodości wyróżniał się nie tylko pobożnością, ale także wrażliwością na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców swoim znacznym majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi. Miał ułatwić zamążpójście trzem córkom zubożałego szlachcica, podrzucając im skrycie pieniądze. Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności. Św. Grzegorz I Wielki w żywocie Mikołaja podaje, że w czasie prześladowania, jakie wybuchło za cesarzy Dioklecjana i Maksymiana (pocz. wieku IV), Święty został uwięziony. Uwolnił go dopiero edykt mediolański w roku 313. Zmarł między rokiem 345 a 352.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Bóg Pocieszyciel - tak brzmi imię naszego Boga, które jest podyktowane miłosierdziem. Wielokrotnie prorocy Izraela nawoływali swój lud do nawrócenia. Czynili to, bo taką mieli misję. Głosili Słowo, czyli pragnienia i wolę samego Boga, który wyprowadził już w spektakularny sposób Izraela z Egiptu, a potem na pustyni, pomimo dalszych szemrań pocieszał przy pomocy manny, przepiórek, wody ze skały. Jednak człowiek szybko zapomina o dobrodziejstwach Bożych, brnąc w niewolę kolejnych grzechów. W tym fragmencie Słowa odnajdujemy zatroskaną twarz ojca, który zmartwiony błędami swego syna pochyla się nad nim i pociesza go. Każde zło prędzej czy później rodzi zniewolenie, a każde zniewolenie - ucisk i smutek, ponieważ jesteśmy stworzeni jako ludzie wolni. Imię proroka Izajasza oznacza Jahwe zbawia i cała Księga „księcia proroków” jest wypełniona głęboką nadzieją na nadejście Mesjasza. Izajasz przedstawia Boga jako niezwykle bliskiego, TEGO, KTÓRY JEST, w każdym wydarzeniu swojego ludu. Bóg nigdy się nie odwraca, całuje nas w policzek z miłością i nadzieją, że w ostatniej chwili wybierzemy Jego, tak jak Jezus miał nadzieję, że Judasz się opamięta, przyjmując miłosierdzie. Czyj jest głos wołającego na pustyni? Wszyscy dobrze wiemy, że na pustyni trudno jest przeżyć bez Bożej pomocy. A może ta pustynia jest symbolem wyschłych serc? Jak ziemia pozbawiona wody pęka i staje się sucha, tak serce bez Ducha staje się martwe duchowo. Dla Boga jednak nie ma nic niemożliwego, Jego głos, Jego słowo nie wraca do nieba bezowocnie, dopóki nie nawodni ziemi. Tak samo w naszym życiu, na pustyni serca, słowo Boga dociera do nas w wieloraki sposób. Nie zamyka się tylko w Kościele czy Biblii, ale jest żywe i działa w naszych sercach. Jest jak woda dla wędrującego przez pustynię. Jest to słowo Pocieszyciela, Tego, który zawsze wyciąga rękę, jak pasterz, który ma pieczę nad owcami. W starożytnym Izraelu obraz Boga jako pasterza był bardzo popularny i bliski każdemu członkowi narodu. Najczęściej król był porównywany do pasterza, a przecież sam Bóg był królem Izraela. Fragment tchnie niezwykłą nadzieją, radością i siłą, która odbuduje na nowo potęgę Izraela. Duch święty, jeśli poddamy się Jego działaniu, również odbuduje potęgę naszej duszy po upadku nawet w największy grzech.
Komentarz do psalmu
Tekst psalmu, pełen nadziei mesjańskich, jest odpowiedzią na pierwsze czytanie. Zgnębiony lud żyje nadzieją na lepsze czasy, kiedy to ucałują się sprawiedliwość i pokój, kiedy łaska i wierność spotkają się ze sobą. Podczas niewoli brakowało wierności Bogu, a konsekwencją był brak pokoju. Każdy grzech odbiera człowiekowi pokój i tylko Bóg jest w stanie obdarzyć nas szczęściem, prawdziwym szczęściem. Kult bożków, który jest obecny i w dzisiejszych czasach, jest tylko ułudą szczęścia, do którego człowiek jest powołany.
Komentarz do drugiego czytania
Bóg wierny swoim obietnicom spełnia swoje zapowiedzi, które dał przez usta proroków. Bóg jest dawcą obietnic i widać już na pierwszych kartach Biblii, że nawet jeśli człowiek zgrzeszy, poddaje w wątpliwość prawdomówność Bożą, to On nigdy nie zostawia człowieka z pustymi rękoma. Zawsze daje propozycję zbawienia i wolność w jej przyjęciu. Bóg nigdy się też nie spóźnia, ponieważ On jest Panem czasu i naszych serc, wie najlepiej, jak i kiedy ma działać, tak samo jak wiedział, kiedy i jak ma wypełnić największą z obietnic: zbawienie świata. Bądźmy nieustannie gotowi, oczekując z nadzieją i radością na wypełnienie obietnicy, jak Żydzi czekali na Mesjasza, a może nawet oczekujmy z jeszcze większą wiarą niż oni. Będąc świadkami wielkich wydarzeń paschalnych, możemy być pewni wypełnienia wielkich wydarzeń Paruzji.
Komentarz do Ewangelii
Nasze przygotowanie na przyjęcie Obietnicy jest niezwykle istotne. Mówi nam o tym i pokazuje to swoim życiem Jan Chrzciciel, nawiązując do Proroka Izajasza. Prostujcie ścieżki dla Boga, bo wyniosłość do niczego dobrego nas nie zaprowadzi. Pycha jest korzeniem wszelkiego grzechu, wyrzuciła z raju pierwszych rodziców, dlatego Jan głosi chrzest nawrócenia. Jest to chrzest pokory, kiedy człowiek przyznaje się i pragnie obmycia. Takim chrztem jest sakrament pokuty i pojednania, bo w nim wyrównujemy nasze pagórki pychy na przyjście Boga, który jest pokorny.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Porady duchowe Ojca Pio na czas epidemii
Ojciec Pio – podobnie jak my – przeżył epidemię. Zachorował, ale Pan Bóg wysłuchał jego próśb i obdarzył go łaską powrotu do zdrowia. Możemy uczyć się od niego bezgranicznego zaufania Bogu w każdych okolicznościach życia
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
07 grudnia 2020
Poniedziałek
Poniedziałek II tygodnia adwentu
Czytania
(Iz 35,1-10)
Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje także skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Saronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga. Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie małodusznym: "Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, aby was zbawić. Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w staw, spragniony kraj w krynice wód, badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale, na trzcinę z sitowiem. Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż, i głupi nie będą się tam wałęsać. Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstąpi na nią ani się nie znajdzie, ale tamtędy pójdą wyzwoleni i odkupieni przez Pana powrócą. Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach. Osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie.
(Ps 85,9ab-10,11-12,13-14)
REFREN: Oto Bóg przyjdzie, ażeby nas zbawić
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
Oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Spotkają się ze sobą łaska i wierność,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam obdarzy szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim kroczyć będzie sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.
Aklamacja
Oto przyjdzie Król, Pan ziemi, i zdejmie z nas jarzmo niewoli.
(Łk 5,17-26)
Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób przynieść go, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę, rzekł: „Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy”. Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: „Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?”
Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: „Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: "Odpuszczają ci się twoje grzechy", czy powiedzieć: "Wstań i chodź?" Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów” — rzekł do sparaliżowanego: „Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu”. I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: „Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Zobaczymy Boga. Chrystus otworzył nam niebo. Wchodzimy do nieba drogą czystą i świętą w Jezusie Chrystusie. Tylko oczyszczeni Jego Krwią mogą iść tą drogą... Tylko odkupieni i wyzwoleni przez Pana znajdują tę drogę... Z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach, wstąpimy do Królestwa Ojca, gdzie nie ma już śmierci, ani łez, ani smutku, ani trudu i wzdychania...
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Ambroży, biskup i doktor Kościoła
urodził się około 340 r. w Trewirze (Niemcy). Jego ojciec był namiestnikiem cesarskim, prefektem Galii. Po śmierci ojca, gdy Ambroży miał zaledwie rok, wraz z matką i rodzeństwem przeniósł się do Rzymu. Tam uczęszczał do szkoły gramatyki i wymowy. Kształcił się równocześnie w prawie. O jego wykształceniu najlepiej świadczą pisma, które pozostawił. Po ukończeniu nauki założył własną szkołę. Ambroży został mianowany przez cesarza namiestnikiem prowincji Ligurii-Emilii ze stolicą w Mediolanie. Ambroży pozostawał na tym stanowisku przez 3 lata (370-373). Zaledwie uporządkował prowincję i doprowadził do ładu jej finanse, został wybrany biskupem Mediolanu. Wielką wagę przykładał do liturgii. Jego imieniem do dziś jest nazywany ryt, który miał spory wpływ na liturgię rzymską. Pozostawił po sobie liczne pisma moralno-ascetyczne i dogmatyczne oraz hymny - te weszły na stałe do liturgii. Bogatą spuściznę literacką stanowią przede wszystkim kazania, komentarze do Ewangelii św. Łukasza, mowy i 91 listów. Pracowity żywot zakończył traktatem o dobrej śmierci. Zmarł 4 kwietnia 397 roku.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Bóg zbawia. Bóg nieustannie myśli o nas z miłością. Myśli o tym, jak wyrwać nas z grzechów. On pragnie, abyśmy żyli wiecznie w zjednoczeniu z Nim. Dlatego Ojciec przekazuje obietnicę Mesjasza. Daje ją całemu światu przez Naród Wybrany. Daje coś o wiele większego, niż człowiek mógł sobie wyobrazić. W starożytnym Izraelu myślenie o Mesjaszu było bardzo wąskie: miał to być przywódca, który wyzwoli naród spod panowania Cesarstwa Rzymskiego, człowiek posłany od Boga. Jednak On idzie o wiele dalej i wyprzedza nasze myślenie, bo Jego drogi nie są naszymi, tak jak i Jego myśli, jak mówi w innym miejscu Pismo święte. Wielokrotnie i w naszym życiu Bóg przekracza nasze oczekiwania, dając nam o wiele więcej lub o wiele lepsze dary, niż o to prosimy. Musimy Mu zaufać, posłuchać Głosu, który woła: „Nie bój się! Odwagi!”. Skoro Bóg jest moim Ojcem i Zbawicielem, kogo i czego mam się lękać? Jak wielka jest nasza godność dziecka Bożego, skoro sam Syn Boży przychodzi, aby nas zbawić. Prorok przedstawia nam obraz pełen radości, pokoju, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Ukazuje człowieka chromego z powodu grzechów, który skacze jak jeleń - odzyskuje zdrowie z powodu Bożej miłości. Ilu chorych Jezus uzdrowił, a ilu jeszcze uzdrawia? Kapłan Zachariasz przez trudne doświadczenie utraty mowy, a potem w cudowny sposób jej odzyskania, staje się znakiem bliskiego czasu zbawienia narodu.
W moim życiu jest wiele znaków, które mówią o zbawieniu. Czy je dostrzegam i czy pomagam innym je dostrzec? Któż z nas nie chciałby osiągnąć szczęścia wiecznego, jakie jest obiecane nam, dzieciom Boga?
Komentarz do psalmu
Modlitwa nadziei, że mój los jest w Bożych rękach, jest wyrazem zaufania. Czy w sytuacjach, jakie napotykam w życiu, ufam Jego zbawczej mocy? A może poddaję się lękom i teoriom, jakie oferuje świat? Wydaje się, że niewola myśli jest o wiele bardziej niebezpieczna, niż niewola, w jakiej znajdował się Naród Wybrany. Tylko słuchanie słowa Boga czyni nas wolnymi, a wszystko, co nas zniewala, oddala nas od Niego. Ten prosty schemat powtarza się od wieków. Za każdym razem jednak Bóg, szanując naszą wolność, daje nam możliwość wyboru, abyśmy mogli doświadczyć miłości.
Komentarz do Ewangelii
Jezus, uzdrawiając chorego, sam stał się paralitykiem. Jego święte ręce i nogi były unieruchomione, nie chodził i nie kładł rąk na chorych. Odpuścił grzechy, biorąc je ze sobą na krzyż. To było łoże, na którym został unieruchomiony, na którym cierpiał i konał za nasze grzechy. Można powiedzieć, że zamienił się miejscem z paralitykiem, bo w swej Boskiej mocy i wiedzy miał świadomość, że ten człowiek nie jest w stanie sam siebie wykupić. Oczywiście paralitykiem jest każdy z nas. Jeśli chcemy znaleźć się przy Jezusie, musimy mieć za przyjaciół cztery Ewangelie, które doprowadzą nas do Mesjasza zbawiającego od zła i paraliżu duchowego. Dziękczynieniem za uzdrowienie jest niesienie swego łoża/krzyża i pójście do domu, czyli głoszenie Dobrej Nowiny o Mesjaszu.
Czy ja, po duchowym doświadczeniu, nawet małym uzdrowieniu, daję świadectwo o Bogu pośród tych, z którymi żyję?
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Święty w mojej rodzinie. Życie ks. Dolindo Ruotolo we wspomnieniach jego bratanicy
Grazia Ruotolo, bratanica i ostatnia żyjąca krewna ks. Dolindo, postanowiła podzielić się dziedzictwem życia swego ukochanego stryja. Jej wspomnienia, zebrane świadectwa i anegdoty oraz zbiór dotąd nieopublikowanych zdjęć i dokumentów zabierają czytelnika w niezwykłą podróż
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Wtorek
Czytania
(Rdz 3,9-15.20)
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.
(Ps 98,1-4)
REFREN: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.
(Ef 1,3-6.11-12)
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu - my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.
Aklamacja (Łk 1,28)
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami.
(Łk 1,26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
W Chrystusie Ojciec napełnił nas niebiańskim szczęściem. W Chrystusie Ojciec wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci przed Jego obliczem. W Chrystusie Ojciec przeznaczył nas do synostwa i uczynił swoimi dziećmi. W Chrystusie obdarzył nas wieczną łaską, którą będziemy sławić bez końca. W Chrystusie Ojciec zechciał, abyśmy istnieli ku chwale Jego majestatu, zgodnie z Jego nigdy niczym nie skrępowaną wolą - wszystko bowiem dzieje się według Jego zamysłu i planu.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Romaryk, opat
urodził się ok. 570 r. w królestwie Austrazji (Belgia). Jego rodzice zostali zabici przez królową Brunhildę. Pełnił wysoką funkcję na dworze królów Teudeberta II i Chlotara II. Zrezygnował z zaszczytów i udał się do cysterskiego opactwa w Luxeuil, gdzie został mnichem. Około 620 r. otrzymał od króla posiadłość Villa Habendum w Wogezach. Za zgodą opata, św. Eustazjusza razem ze swoim przyjacielem, św. Amatem, założył na jej terenie klasztor. Romaryk zmarł 8 grudnia około 653 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Relacja chwieje się i rozpada zawsze, gdy brak w niej zaufania. Ten fundament został podkopany przez szatana u naszych pierwszych rodziców i konsekwencje tego musimy dźwigać do teraz. Zachwycające w Bożej miłości jest to, że On nas nigdy z nieszczęściem nie zostawia. Zaraz po grzechu daje obietnicę, największą z możliwych - odkupienie. Narzędziem tego planu ma być prosta Kobieta z Nazaretu, której fundament ufności jest nieporuszony ze względu na przyszłe zasługi Syna. Z jednej strony, gdy pierwsi rodzice poznali, co uczynił grzech w ich relacji do Boga, byli przerażeni, z drugiej zaś już przy wygnaniu doświadczyli niezgłębionego miłosierdzia, słysząc zapowiedź Mesjasza. Grzech zawsze sieje spustoszenie i przygniata całe nasze człowieczeństwo, dlatego nie możemy poddawać się rozpaczy, ale wsłuchiwać w głos Boga, który daje nadzieję w Protoewangelii - pierwszej Dobrej Nowinie. Wyrazem miłosierdzia jest również fakt, że tylko wąż-kusiciel został przeklęty. Człowiek natomiast otworzył bramy dla bólu i trudu w swoim życiu, po fakcie zrozumiał, czemu Bóg tak strzegł drzewa „poznania dobra i zła”. Podejmując decyzje sprzeczne z wolą Bożą, musimy wiedzieć, że czeka nas ból, bo grzech nigdy nie przyniesie nam szczęścia. Bóg natomiast chce uszczęśliwić wszystkich, taki był sens stworzenia - pełnia szczęścia. Bóg, dając obietnicę, również do niej prowadzi. Prowadzi nas za rękę jak swoje dzieci, musimy tylko ufać i czytać znaki, które nam daje. Człowiek może widzieć niejasno rozwiązania, natomiast Bóg ma je dla nas na pewno.
Komentarz do psalmu
Bóg zwycięzca, dający radość, okazujący moc, czyniący cuda. Stwarzając świat z miłości, zawsze podtrzymuje go w miłości. Największym dowodem są wydarzenia zbawcze i cud cudów – Zmartwychwstanie. Niech nowa pieśń chwały, zawsze świeża i czysta, w naszej duszy rozbrzmiewa dla naszego Odkupiciela.
Komentarz do drugiego czytania
Bóg, jako hojny dawca, wylewa na nas łaski. Uczynił to w raju, stwarzając w harmonijnej miłości świat; dając nam godność dziecka Bożego i wypełniając nas nadzieją po grzechu pierwszych rodziców. Szczodre wylanie łaski ma swoje dopełnienie w FIAT Maryi, dar darmo dany musi być przez kogoś przyjęty, aby mógł wypełnić obdarowanego. Łaską, jaką był Jezus (Jahwe zbawia), było Wcielenie w niepokalanym łonie Kobiety. Dlatego Maryja jest pełna łaski, bo w totalnym zjednoczeniu przyjmuje wolę Boga. Odpowiada również swoją ludzką pełnią poprzez posłuszeństwo. W tym momencie dla ludzkości dokonuje się odnowienie stworzenia, zstępuje z nieba pełnia łaski - dzieło zbawienia. Dlatego św. Paweł pisze, że jesteśmy napełnieni błogosławieństwem na wyżynach w Chrystusie. Nasze człowieczeństwo ma być przebóstwione na wzór Zmartwychwstałego. Nasz obraz i podobieństwo znów będą bez skazy. Czy możemy spodziewać się lepszej pełni niż ta, którą od wieków zaplanował Bóg? Czytajmy ten tekst, który wznosi naszą słabą, zranioną naturę ku szczytom nieba. Jeśli nieustannie będziemy nosić w sercu obietnicę, będziemy szczęśliwymi świadkami dla innych. Będziemy żywym tabernakulum tak jak Maryja.
Komentarz do Ewangelii
Bóg realizuje swoje obietnice w sposób niepozorny, mniej spektakularny, niż byśmy sobie wyobrażali lub może nawet oczekiwali. Przychodzi do Nazaretu, wsi złożonej z kilkunastu domostw, do prostej młodej dziewczyny, która ma już zaplanowane życie. Bóg wkracza w Jej plany, nie niszczy ich, ale daje się poznać w lekkim powiewie, w delikatnym spotkaniu z Archaniołem Gabrielem. Maryja, pomimo początkowego niezrozumienia i zaskoczenia, ufa Bożym obietnicom. Jest jedną z wielu kobiet, które czekają na przyjście Mesjasza, które marzą, by być Niewiastą zapowiedzianą przed wiekami. Przyjmuje Boży plan, choć ma świadomość trudnej po ludzku sytuacji. Według Prawa grozi Jej śmierć za cudzołóstwo, kto bowiem uwierzy, że poczęła z Ducha świętego zapowiedzianego Mesjasza. Jej ufność w Boże prowadzenie, jakże inna jest od nieufności Ewy. Kiedy poddajemy się Bożemu prowadzeniu, On sam rozwiązuje skomplikowane sytuacje. Jest Bogiem Wszechmocnym, ogarniającym wszystkie dla nas niemożliwe sytuacje. Jest Bogiem niespodzianek i zaskoczenia, abyśmy poznali Jego miłość ku nam, wszystko po to, byśmy Jego wybierali w naszym życiu. Dla Boga nie ma nic niemożliwego, jest Bogiem cudów, bliskim i czułym na nieszczęście i cierpienie stworzenia. Maryja całą duszą mówi: uczyń ze mną według Twego upodobania, Tobie ufam, Ty jesteś miłosierny. Ma poznanie Boga, który przechadza się pośród swego ludu i szuka swoich dzieci, jak wtedy w raju.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Nowenna do Maryi Rozwiązującej Węzły
Maryja jako najlepsza Matka i Orędowniczka w niebie zawsze otacza swoje dzieci niezrównaną opieką. Papież Franciszek, wielki krzewiciel Nowenny do Maryi Rozwiązującej Węzły, mówi, że każdy człowiek nosi w swoim sercu grzechy, zniewolenia, cierpienia i problemy
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
09 grudnia 2020
Środa
Środa II tygodnia adwentu
Czytania
(Iz 40,25-31)
„Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał?” — mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: „Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone?” Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy; lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.
(Ps 103,1-2,3-4,8.10)
REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana
Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i uleczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Aklamacja
Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić, błogosławieni, którzy są gotowi wyjść Mu na spotkanie.
(Mt 11,28-30)
Jezus przemówił tymi słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Nauka Jezusa i życie w Nim to jedyne lekarstwo na trudy i ciężary egzystencji. Tylko idąc za Nim i postępując tak, jak On możemy żyć w pogodzie ducha, bez buntu i narzekania. Nie wyjdziemy z dołu zamętu i wyczerpania, dopóki nie zaczniemy uczyć się od Niego cichości i pokory serca. Jedynie tak znajdziemy ukojenie duszy.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święta Leokadia, dziewica i męczennica
Leokadia pochodziła z Toledo. Zachował się jedynie opis jej męczeńskiej śmierci za za czasów Dioklecjana , który wydał edykt prześladowczy w 303 roku. Dacjan, namiestnik, usiłował ją skłonić do odstępstwa najpierw pochlebstwem i obietnicami, potem groźbą, wreszcie tak wyszukanymi mękami, że w więzieniu zmarła z wycieńczenia. Był to rok 304.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Kolejna Księga nosi tytuł Księga pocieszenia i obietnic wyzwolenia Izraela. Naród wyczerpany niewolą w każdej płaszczyźnie życia znów zwraca się ku Bogu Jedynemu, pomimo posiadania panteonu pogańskich bóstw. Bóg jawi się w tym obrazie jako największy i najskuteczniejszy Pocieszyciel. Najpotężniejsza Osoba, wspierająca nadzieję na wypełnienie obietnicy wyzwolenia, jest obecna w cierpieniach i niedomaganiach każdego zniewolonego Hebrajczyka. Także i w naszym życiu niewole trudnych sytuacji czy nawet grzechów są miejscem spotkania z pocieszającym Bogiem. On nas nigdy nie zostawia, tak jak nie zostawił pierwszych rodziców samych z brzemieniem winy.
Deuteroizajasz nawołuje, by nasze oczy zawsze zwracały się ku górze. Bóg objawił się na górze, na górze osiadła arka, na górze otrzymaliśmy Dziesięcioro Przykazań, na górze ostatecznie Syn Boży został wydany w ręce ludzi i ukrzyżowany i w niebo wstąpił również na górze. Dlatego całe nasze myślenie i działanie ma być skierowane ku górze, czyli ku niebu, ku Bogu. Wtedy nawet niewolę jesteśmy w stanie przetrwać, a nawet zostać wyzwolonymi. Wiara czyni cuda. Bóg nieustannie dowodzi o nieskończonej miłości do człowieka, również przez naturę. Wielokrotnie, podziwiając ją, rodzi się w naszym sercu zachwyt i bojaźń dla Stwórcy. Izraelici wiedzieli, że jest Jeden Pan i Stworzyciel, natomiast narody, które brały ich w niewolę wyznawały wielość bogów, którzy posiadali słabości ludzkie, byli pełni emocji i męczyli się. Dlatego prorok jasno mówi, że nasz Bóg nigdy się nie męczy, a Jego mądrość jest niezgłębiona, aby podkreślić, kto jest prawdziwym Bogiem. My też niekiedy zapominamy o Jego wszechmocy i Boskich możliwościach. Dla Niego nie ma nic niemożliwego, szczególnie gdy chodzi o nasze zbawienie. Bóg nie męczy się w dawaniu obietnic, w wypełnianiu ich i przebaczaniu nam, jeśli przez jakiś czas ich nie przyjmujemy. Boska cierpliwość jest zbawienna w naszym procesie nawrócenia.
Komentarz do psalmu
Całe nasze życie niech będzie pieśnią błogosławieństwa dla Pana. Rozważając, co dla nas uczynił, czyni i będzie czynił nadal, człowiek nie jest w stanie nie śpiewać w pełnej radości hymnu błogosławieństwa. Psalmista mówi, że Bóg leczy wszystkie nasze niemoce, leczy je swoją miłością, pocieszeniem i obietnicami. Chce nas ratować. Pragnie, aby nasze życie było według Jego zamysłu, bo tylko Bóg może mieć najdoskonalszy plan dla nas, bo nie ma w Nim odrobiny niedoskonałości.
Komentarz do Ewangelii
Wypełnienie proroctw dokonuje się w Jezusie Chrystusie. Kiedy Bóg przez proroków obiecał, że przyjdzie nas zbawić, to uczynił to w swoim Synu. Kiedy Bóg obiecał, że pocieszy swój lud, również dotrzymał słowa w swoim odwiecznym Słowie. Pokrzepienie Boga polega na Wcieleniu i naszym przebóstwieniu. W czym Bóg nas pokrzepia? W słabości natury, a natura ludzka Jezusa jest doskonała. Czyż nie jest to rajski obraz? Dlatego Jezus przychodzi, aby z nami dźwigać jarzmo grzechu, choć sam żadnego nie popełnił. Poprzez Wcielenie sprawia, że jarzmo staje się słodkie jak miód, a brzemię lekkie jak piórko. Tylko Bóg potrafi z najcięższej sytuacji wyprowadzić radość i pokój w naszym życiu. Trzeba Mu zaufać.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
iedzielnik B to zbiór komentarzy Adama Szustaka OP do niedzielnych czytań na rok B. Książka powstała na podstawie homilii wygłoszonych w ramach cotygodniowej serii internetowej („CNN – Słowo na niedzielę”) publikowanej na youtube’owym kanale „Langusta na palmie”. Oprócz oryginalnych interpretacji poszczególnych fragmentów Biblii zawiera ona także konkretne wskazówki
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
10 grudnia 2020
Czwartek
Czwartek II tygodnia adwentu
Czytania
(Iz 41,13-20)
Ja, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: „Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą”. Nie bój się, robaczku, Jakubie,
nieboraku, o Izraelu! Ja cię wspomagam, mówi Pan, odkupiciel twój, Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młocarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: Ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę. Ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela. Nędzni i biedni szukają wody, i nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód w pośrodku nizin. Zamienię pustynię na pojezierze, a wyschniętą ziemię na wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie. Ażeby widzieli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pana to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.
(Ps 145,1 i 9,10-11,12-13ab)
REFREN: Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Będę Ciebie wielbił, Boże mój i Królu,
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Aklamacja
Niebiosa, spuśćcie sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków, niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.
(Mt 11,11-15)
Jezus powiedział do tłumów: „Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Królestwo Boże zdobywają ludzie mocni i zdecydowani. Nie jest to siła i pewność siebie z tego świata, ale to moc Ducha Świętego, który zawłada i prowadzi każdego, kto narodził się na nowo przez zaufanie Jezusowi Chrystusowi. Dla wierzącego nie ma nic niemożliwego... Królestwo Niebieskie zagarniamy wiarą, która się nie waha i nie cofa. Wiarą Bożą porywamy Królestwo Boże i zdobywamy dziedzictwo Boże dla siebie.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Grzegorz III, papież
urodził się w 690 roku. Do Rzymu przybył jako młody benedyktyn. W czasie pogrzebu Grzegorza II został niespodziewanie wybrany na papieża przez aklamację ludu rzymskiego. Konsekrowany został 18 marca 731 roku. Grzegorz III kontynuował działalność swego poprzednika. Nie dopuścił do niszczenia obrazów w Italii. Grzegorz III imponował wszystkim wymową, władał biegle greką, łaciną i syryjskim. Popierał także życie monastyczne i otwierał nowe klasztory. Zreorganizował nabożeństwa. Wystawił kilka nowych kościołów w Rzymie, a wiele z nich odnowił. Zmarł w Rzymie w jedenastym roku pontyfikatu - 27 lub 28 listopada 741 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
To kolejny tekst z księgi obietnic wyzwolenia, niezwykle malowniczy i napawający nadzieją, która podtrzymuje na duchu. Bóg objawia się w tym słowie jako jedyny i niezawodny Odkupiciel, Ratownik, Obrońca i Pomocnik. Daje się poznać jako Ten, któremu najbardziej na nas zależy, który pragnie tylko naszego dobra. Ujęcie za prawicę ukazuje nam niezwykłe miejsce w sercu dla Osoby, która podtrzymuję tę prawicę. W innym fragmencie czytamy: „siądź po mojej prawicy”, a z Ewangelii pamiętamy, jak dwóch apostołów chciało zasiąść po prawicy Jezusa.
„Oto ja przemieniam Cię…” Czy jestem otwarty na tę codzienną, delikatną przemianę przez słowo Boga, które nieustannie mnie otacza w Piśmie świętym, w wydarzeniach dnia czy innych osobach? Moja słabość przemienia się dzięki mocy Bożej w sanie młockarskie. Sprzęt bardzo mocny, ciężki, drewniany (niczym krzyż). Posiadały one rzędy kamiennych lub żelaznych zębów do młócenia ziarna, a celem było oddzielenie ziarna od plew. Bóg przemienia nas, abyśmy mogli w swoim sercu oddzielić dobro od zła, aby nasza wola mogła podejmować słuszne decyzje.
Kolejnym obrazem życia duchowego jest woda, która wytryskuje na spieczonej ziemi, na wzgórzach. W Biblii Bóg objawia się na górze, daje się poznać przez swoje imię i przykazania, wskazuje na umiłowanego Syna, a także ofiarowuje Go za nasze grzechy. Całe zbawienne działanie Boga jest jak woda dla pustkowia. Bez wody nie ma życia tak, jak bez Boga.
Komentarz do psalmu
Kompozycja psalmu, często stosowana w poezji hebrajskiej, jest kompozycją alfabetyczną. Każdy następny wers zaczyna się od kolejnej litery alfabetu. Niesamowita harmonia takich utworów poddaje nam myśl, że wszechmoc Boża polega na doskonałej harmonii, którą wytycza miłość. Poddając się Bożej harmonii poprzez błogosławienie i wychwalanie Jego dzieł, przyczyniamy się do ogarnięcia chaosu grzechu w naszej duszy.
Komentarz do Ewangelii
Kto jest tym gwałtownikiem zdobywającym niebo? Myślę, że w żaden sposób nie chodzi tutaj o cechę charakteru. Jan Chrzciciel ukazuje nam swoją postawą, kim jest gwałtownik Boga. Jest to osoba, która płonie Słowem aż do oddania życia za Prawdę, czyli Słowo. Tak bowiem uczynił Jan. Będąc Bożym gwałtownikiem, „nie rozmydlił” Przykazań Bożych, ale gwałtownie zabiegał o ich przestrzeganie. Dlatego każdy w Królestwie Niebieskim jest większy od Jana ze względu na miłość...
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Jeśli każda sekunda jest furtką, przez którą może wejść Mesjasz, diabeł zrobi wszystko, żeby tę furtkę przed nami zatrzasnąć. /fragment/ Jedno w naszym życiu jest pewne: każdy z nas dąży ku śmierci. W dzisiejszym świecie człowiek, nawet wierzący, zapomina o tej niezaprzeczalnej prawdzie
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
11 grudnia 2020
Piątek
Piątek II tygodnia adwentu
Czytania
(Iz 48,17-19)
Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: „Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię w tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale. Twoje potomstwo byłoby jak piasek, i jak jego ziarnka twoje latorośle. Nigdy by nie usunięto ani wymazano twego imienia sprzed mego oblicza!”
(Ps 1,1-2,3,4.6)
REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą
Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców.
Lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Aklamacja
Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie mu na spotkanie.
(Mt 11,16-19)
Jezus powiedział do tłumów: „Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest ono do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: «Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili». Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: «Zły duch go opętał». Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: «Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników». A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Słowo Boże trzyma nas z dala od grzechu i ludzi bezbożnych, od dróg grzeszników i szyderców, wojujących z świętym prawem Boga. Człowiek wiary kocha Słowo Pańskie i rozmyśla nad nim w dzień i w nocy. Żyje sprawiedliwością Bożą i chodzi ścieżkami prawości. Sprawiedliwi w Chrystusie wydają owoc obfity, a Bóg wszystko w ich życiu obraca ku dobremu. Wiara rodzi
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Damazy I, papież
urodził się około 305 r. w Rzymie. Był synem Antoniusza, rzymianina pochodzenia hiszpańskiego, kapłana, a może nawet biskupa. Za papieża Liberiusza (352-366) Damazy był diakonem i prezbiterem. Wraz z nim udał się na wygnanie, na które papież został skazany przez ariańskiego cesarza Konstansa. Po powrocie do Rzymu w 366 roku został wybrany na Papieża. W ciągu 18 lat pasterzowania (366-384) uczynił wiele dobra. W tym czasie szerzyły się wtedy liczne herezje, m.in. arianizm, macedonianizm, lucyferianizm, pryscylianizm i apolinaryzm. W roku 382, na prośbę św. Ambrożego, Damazy zwołał do Rzymu synod w nadziei zjednoczenia Wschodu i Zachodu we wszystkich kwestiach religijnych. Niestety, biskupi wschodni zbojkotowali synod. Synod ogłosił także oficjalnie prymat biskupa Rzymu, opierając się na prawie sukcesji począwszy od św. Piotra. Papież wyznaczył św. Hieronima na tłumacza całego Pisma Świętego na łacinę. Hieronim w ciągu 30 lat wykonał to zadanie, tworząc tzw. Wulgatę. Stała się ona urzędowym tekstem Kościoła. Dzięki wpływom papieża ogłoszony został edykt, uznający chrześcijaństwo za religię państwową (28 lutego 380 r.). Zmarł 11 grudnia 384 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Drogę naszego życia przemierzamy z Bogiem, który pragnąc naszego szczęścia i znając nasze potrzeby, pomaga nam iść we właściwym kierunku. On, będąc Odkupicielem, wie, która ścieżka może nam zaszkodzić i która prowadzi na niebezpieczne bezdroża. Na nieznanej drodze podstawą jest uważne pilnowanie szlaku, aby dojść do celu. Szlak nas nie ogranicza, ale wiedzie w wyznaczone miejsce.
Bóg w raju dał tylko jedno przykazanie, które było wyrazem miłości i zaufania człowieka do Stwórcy. Wiedział, co grozi człowiekowi, jeśli zerwie owoc z drzewa „poznania dobra i zła”. Wiedział, że droga będzie znacznie trudniejsza przez doświadczenie zła i wejście w dialog z szatanem. Dlatego ustanowił przykazanie: nie wolno wam zrywać owocu, byście nie pomarli. Przykazania nie są ograniczaniem naszej wolności, ale strzegą nas, abyśmy nie pomarli w relacji do Boga, a w konsekwencji - w życiu wiecznym poprzez odłączenie od Niego. Przykazania nie ograniczają wolności, ale do niej prowadzą, bo tylko dobro jest w stanie uczynić nas wolnymi, zło zawsze zniewala. Bóg jest wolnością, Jego słowo daje nam wolność. Szkoda, że często dajemy się nabrać na podszepty szatana: nieprawda, nie umrzecie, ale staniecie się jak Bóg.
Dlatego prorocy pełni Ducha przypominają Izraelowi obietnicę, że jeśli przestrzegasz przykazań, będziesz żył bezpiecznie, twoje potomstwo będzie liczne jak piasek na brzegu. W tym momencie śpieszy nam na pomoc postać Abrahama, który zaufał i uwierzył, że tylko słowo Boga daje wolność i czyni szczęśliwym.
Komentarz do psalmu
Psalmista nazywa błogosławionym, czyli szczęśliwym, człowieka, który przestrzega Prawa. Wypełnia je nie z przymusu, ale z miłości do Boga, do siebie i innych. Taki człowiek rodzi dobre owoce. Ten natomiast, kto gardzi przykazaniami, gardzi też Bogiem i staje się jak plewa. Skoro jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, posiadamy niezwykły dar - wolną wolę. Możemy wybrać, którą z tych dwóch dróg chcemy iść przez życie, ale zawsze miejmy na uwadze, co może nas czekać na końcu tej drogi. Czy wolelibyśmy znaleźć się w ramionach kochającego Ojca czy trafić w przepaść piekielną? Póki żyjemy, zawsze wybór drogi jest możliwy.
Komentarz do Ewangelii
Ludzie są jak dzieci - brakuje im wiedzy (ale myślą, że są mądrzejsze od innych). Brakuje im cierpliwości i z reguły są egoistyczne: moje i ja są najważniejsze. Ja lubię, ja chcę, ja akceptuję, ja płaczę, mnie to bawi. Punktem odniesienia jestem ja. Często dziecko wypowiada się na temat, którego nie zna, łatwo osądza i zniechęca się. Dzieci często zazdroszczą innym, nie znoszą, kiedy ktoś inny ma lepiej lub jest lepszy od nich. To trudne doświadczenia dla dzieci. Ale są wśród nich też takie, które dostrzegają już swoje braki, starają się uczyć od lepszych, poznawać, podejmować trud, starają się rozwinąć, by stawać się bardziej dojrzałymi. Te dzieci oceniamy jako mądrzejsze, chętne do współpracy, bardziej dojrzałe. Wszyscy jesteśmy dziećmi Boga, w każdym z nas jest potencjał stania się dojrzałym i mądrym.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Nie tak dawno Konferencja Episkopatu Polski opublikowała dokument w kwestii LGBT. Podkreśla się w nim, że Kościół nie odmawia osobom transseksualnym prawa przynależności do Kościoła. Z tym wiąże się też fakt, że nie odmawia im prawa do sakramentów świętych – chrztu świętego i pozostałych sakramentów
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
12 grudnia 2020
Sobota
Sobota II tygodnia adwentu
Czytania
(Syr 48,1-4.9-11)
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień. Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie o koniach ognistych. O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić. Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
(Ps 80,2aci3b,15-16,18-19)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Aklamacja (Łk 3,4.6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
(Mt 17,10-13)
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: „Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Syn Człowieczy cierpiał za nas, umarł za wszystkich... Duch Boży przynagla nas, abyśmy poznawali Chrystusa, uczestniczyli w Jego cierpieniach, stawali się podobni do Niego w Jego śmierci i tak doznali mocy Jego zmartwychwstania...
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Finian
urodził się około 470 roku w Myshall (Irlandia). Finian od dzieciństwa poznawał wiarę chrześcijańską, przez długi czas był wychowankiem biskupa Fortcherna z Trim, ucznia św. Patryka. Młody Finian wyjechał do Francji, gdzie w słynnym klasztorze św. Marcina w Tours zapoznał się z zachodnim życiem monastycznym. Potem wyjechał na studia do Walii. Studiowanie zajęło mu ponad 30 lat. Około roku 520 wrócił do rodzinnej Irlandii. W ojczyźnie natychmiast zajął się pracą ewangelizacyjną oraz budową kościołów i zakładaniem klasztorów. Jest uważany za jednego z największych ojców irlandzkiego monastycyzmu. Zmarł 12 grudnia między 549 a 552
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Imię Eliasz oznacza Bogiem jest Jahwe. Znaczenie imienia odpowiadało misji życiowej proroka. Całym swoim życiem głosił, że Bogiem jest TYLKO TEN, KTÓRY JEST - JEDYNY, który objawił swoje Imię na Synaju. Gotowość Eliasza do głoszenia Słowa płonęła w sercu pomimo lęków, prześladowań i niewierności braci. Ta mistyczna wrażliwość na słowo Boga pomagała w dojrzewaniu do pełnego zjednoczenia z Bogiem. Pielęgnując i wypełniając misję prorocką, stał się dla narodu postacią tak wielką i ważną w swej misji, że Żydzi do dziś wierzą w powtórne przyjście Eliasza przed czasem mesjańskim. Miał odnowić „trzodę” Izraela i zwrócić serca ku prawdziwemu Bogu.
Takie otwarcie się na wolę Bożą zaowocowało przełamaniem lęku wobec królowej, która czyhała na życie Eliasza. Choć Syrach tego nie wspomina, warto podkreślić, że słabość jest rzeczą ludzką, jednak nie jest czymś, co powinno panować nad nami. Bóg czyni nas mocnymi Jego mocą, każdy może być prorokiem jak ogień, jeśli da się porwać Duchowi Świętemu.
Ogień jest nieodłącznym atrybutem Boga. Żywioł, który jest nieogarniony, tajemniczy, budzący bojaźń, ale jednocześnie dający światło i bezpieczeństwo, staje się w Biblii symbolem obecności Boga. Tam, gdzie pojawia się niezwykłe działanie Boga, tam jest i ogień. Przypomnijmy sobie, co działo się na Synaju, lub jak Lud Wybrany wędrował przez pustynię, kiedy słup ognia towarzyszył mu w nocy.
Dlatego Eliasz zostaje okryty ogniem i wzięty do nieba. Bóg Ojciec ogarnął go pełnymi miłości ramionami, gdyż był jego przyjacielem. Starajmy się być przyjaciółmi Boga, nie gaśmy ognia, który rozpala się w naszych sercach podczas słuchania słowa Bożego.
Komentarz do psalmu
Spustoszona winnica prosi, by Bóg zstąpił i ochronił ją tak, jak uczynił to w kraju egipskim: „wyrwałeś winorośl z Egiptu, wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś”. Teraz winnica znów zarosła i wydaje cierpkie owoce z powodu obłudy, niewierności i niewoli. Bóg zawsze wysłuchuje próśb swoich dzieci, posyłając człowieka płonącego Bożą miłością, aby uporządkował zaniedbaną winnicę, dopóki nie nadejdzie Mesjasz.
Komentarz do Ewangelii
Jan Chrzciciel jest Eliaszem czasów mesjańskich. Całym swoim życiem przepowiadał, że tylko Jahwe jest Bogiem jedynym i nawoływał lud do nawrócenia, jak prorok Eliasz. Wskrzeszał ze śmierci grzechu do życia w łasce poprzez obmycie i był znakiem sprzeciwu wśród możnych tego świata. Został odrzucony jako świadek Boga tak jak inni prorocy. Tracąc głowę dla Boga, został porwany przed Jego tron na ognistym rydwanie męczeństwa. Nie da się służyć Panu na „pół gwizdka”. Albo On, albo mamona. Nie da się dogodzić wszystkim, bo ci, którzy Go nie kochają, nie będą kochać i nas, ale łaska Ducha Świętego i nasza postawa wierności mogą pobudzić ich do nawrócenia. Bądźmy świadkami Boga.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN
Książka na dziś
Wstrząsająca, odważna książka, w której ks. Dariusz Oko, profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, odsłania tajemnice działającej w Kościele homoseksualnej lawendowej mafii, która niczym ukryta choroba toczy organizm Kościoła
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.