pobierz z Google Play

11 października 2021

Poniedziałek

Poniedziałek XXVIII tydzień zwykły

Czytania: (Rz 1, 1-7); (Ps 98 (97),1. 2-3ab. 3cd-4); Aklamacja (Ps 95, 8ab); (Łk 11, 29-32);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Kościół w kryzysie. Ścieżki wyjścia

Czytania

(Rz 1, 1-7)
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.

(Ps 98 (97),1. 2-3ab. 3cd-4)
REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoja sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Aklamacja (Ps 95, 8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Chlubimy się Ewangelią o Chrystusie, jest bowiem ona darem i mocą Boga, zbawiającą wszystkich, którzy w nią wierzą. Istotą Ewangelii jest usprawiedliwienie Boże przez samą wiarę w Jezusa Chrystusa. Kto uwierzy i zaufa sercem, że Chrystus jest jego Zbawicielem, ten w oczach Boga staje się niewinny, święty i nienaganny. W niczym i w nikim nie ma zbawienia pod niebem, jak tylko i jedynie w Jezusie Chrystusie. Kto tak Jemu zaufa, żyć będzie na wieki.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Jan XXIII, papież
urodził się we Włoszech 25 listopada 1881 r. jako Angelo Giuseppe Roncalli, w biednej rodzinie chłopskiej. Angelo przyszedł na świat jako czwarte dziecko z jedenastu. Mając 12 lat wstąpił do niższego seminarium duchownego w Bergamo. Po otrzymaniu stypendium za wyniki w nauce, rozpoczął naukę w Papieskim Seminarium Rzymskim. Obronił doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Rok po podjęciu nauki w seminarium zaczął spisywać swoje notatki duchowe i kontynuował tę pracę aż do późnej starości. W 1925 mianowany został oficjałem w Bułgarii i arcybiskupem Areopolis. W późniejszych latach pełnił funkcję kolejno: apostolskiego delegata w Bułgarii, w Turcji i Grecji oraz nuncjusza apostolskiego w Paryżu. Tę ostatnią funkcję sprawował już w czasie trwania II wojny światowej. W 1953 roku Angelo Roncalli został mianowany kardynałem i patriarchą Wenecji. W 1958 roku, po śmierci Piusa XII, podczas trzydniowego konklawe, kard. Roncalli został wybrany papieżem. Jan XXIII zwołał Sobór Watykański II i na zawsze zmienił historię Kościoła. Zmarł 3 czerwca 1963 roku.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszym pierwszym czytaniu św. Paweł nazywa swoich słuchaczy na przemian powołanymi i świętymi. W terminologii starotestamentalnej określenia te są wyrazami synonimicznymi i wskazują na rzeczywistość oddzieloną od świata, która przeznaczona ma być wyłącznie do kultu Bożego. W tym sensie wspomniane wyżej tytuły stosowane były w czasach Starego Przymierza dla opisania charakteru misji prorockiej. Nie trudno się więc domyślić, że zwracając się w ten sposób do Rzymian, św. Paweł zrównuje ich ze sobą, uznając za powołanych do tego samego dzieła. Bardzo ważne, żebyśmy współcześnie nie stracili w Kościele tej Pawłowej optyki. Każdy z nas – choć w różnych okolicznościach i czasie – powołany jest do jednego zadania: aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze.
Przedstawiając się Kościołowi w Rzymie, św. Paweł określa siebie mianem sługi. W kulturze helleńskiej bycie sługą kogoś wpływowego wiązało się nierzadko z posiadaniem większej niż wielu ludzi wolnych godności. Wiele wskazuje jednak na to, że apostoł zamiast na swoje szczególne dostojeństwo pragnie wskazać tym tytułem na gotowość do znoszenia cierpienia za wielu poprzez odniesienie do postaci Sługi Jahwe. Tą interpretację zdaje się potwierdzać osobiście, w innym fragmencie z Pierwszego Listu do Koryntian: Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych (1 Kor 9, 22).


Komentarz do psalmu

Święte ramię Boga, które wspomniane zostało w pierwszej zwrotce dzisiejszego psalmu to bardzo popularny w kulturze egipskiej obraz. Stosowany był zwykle w kontekście faraona jako tego, którego potęgę zdradza właśnie wyciągnięte ramię. Możemy więc śmiało podejrzewać, że sformułowanie to, kiedy odnosi się do Jahwe, ma ukazać przede wszystkim Jego zwierzchność nad każdą władzą doczesną, nawet tą, którą cieszył się faraon.
Potęga Boga – jak sugeruje nam Psalmista – przejawia się zwłaszcza w cudach, które czyni On dla swojego ludu. Odpowiednią reakcją człowieka na to szczególne Boże działanie jest śpiewanie Panu nowej pieśni. Może to być cenną wskazówką dla naszego życia duchowego: rzeczywistość cudu można przeżywać właściwie tylko w klimacie żywego i stale odnawiającego się w nas poprzez wolę dziękczynienia.


Komentarz do Ewangelii

Typologia Jonasza w rozważanym fragmencie ewangelii jest znacznie uboższa niż ta z paralelnego tekstu w relacji Mateuszowej. Podczas gdy Mateusz mówi o trzech dniach i trzech nocach spędzonych przez Jonasza we wnętrznościach wielkiej ryby, oraz o tym, że Jezus spędzi trzy dni i noce we wnętrzu ziemi, to Łukasz nie wspomina o tym ani słowem. Brak tej wzmianki w omawianej perykopie przenosi ciężar znaczeniowy znaku Jonasza ze Zmartwychwstania na sąd.
Kroczący za Jezusem domagali się znaku, ponieważ chcieli sprawdzić czy aby na pewno pochodzi On od Boga. Wbrew oczekiwaniom tłumu to, co prawdziwie uwiarygodnia boskie pochodzenie Mistrza, nie wiąże się z Jego ponadnaturalną aktywnością, ale z głoszeniem nauki o sądzie. Przyjęcie tej prawdy może mieć niebagatelne znaczenie dla właściwego rozeznawania duchowego w naszym życiu: nie wszystko to, nad czym zawisa aura cudowności, pochodzi od Boga, ale bierze z Niego początek wszystko, co skłania człowieka do pokuty i nawrócenia.

Komentarze zostały przygotowane przez Piotra Lipca - kleryka V roku WMSD w Warszawie


Do góry

Książka na dziś

Kościół w kryzysie. Ścieżki wyjścia

Ralph Martin

Ralph Martin ujawnia pogłębiający się kryzys prawdy oraz szkodliwe trendy w nauczaniu i kaznodziejstwie katolickim, które w połączeniu z atakami ze strony świeckiego społeczeństwa zagrażają misji i życiu Kościoła katolickiego

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.