pobierz z Google Play

26 października 2021

Wtorek

Wtorek XXX tydzień zwykły

Czytania: (Rz 8, 18-25); (Ps 126 (125), 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6); Aklamacja (Mt 11, 25); (Łk 13, 18-21);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Zmartwychwstanie Wcielonego Boga

Czytania

(Rz 8, 18-25)
Bracia: Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności nie z własnej chęci, ale ze względu na tego, który je poddał, w nadziei że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów, odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

(Ps 126 (125), 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6)
REFREN: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.

Mówiono wtedy między poganami:
"Wielkie rzeczy im Pan uczynił".
Pan uczynił nam wielkie rzeczy
i ogarnęła nas radość.

Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.

Idą i płaczą
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością
niosąc swoje snopy.

Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

(Łk 13, 18-21)
Jezus mówił: "Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach". I mówił dalej: "Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Wszystkie cierpienia i utrapienia teraźniejszego czasu przeminą, ale chwała, która się nam objawi, nie przeminie na wieki. Dopóki wszakże żyjemy na tym upadłym świecie, wzdychamy całą swoją duszą, oczekując na objawienie się nowego nieba i nowej ziemi, gdzie nie będziemy już ani chorować, ani umierać. Królestwo Boże na początku jest jak ziarnko gorczycy, ale gdy się objawi w pełni, wówczas chwała Boża będzie wszystkim we wszystkim.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiona Celina Borzęcka, zakonnica
urodziła się 29 października 1833 r. Rodzice zadbali o to, by otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie. W 1853 r. wyszła za mąż za Józefa Borzęckiego, właściciela majątku Obrembszczyzna koło Grodna. rodziła czworo dzieci, z których dwoje - Marynia i Kazimierz - zmarło jako niemowlęta. Po śmierci męża, w 1875 r. Celina Borzęcka wyjechała z córkami do Rzymu. Poznała generała zmartwychwstańców, ks. Piotra Semenenkę, który stał się jej spowiednikiem i przewodnikiem duchowym. Pod jego wpływem postanowiła wraz z córką Jadwigą założyć żeńską gałąź zgromadzenia, do którego należał. 6 stycznia 1891 r. Celina i Jadwiga złożyły śluby wieczyste. Dzień ten jest uważany za początek Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania. W 1906 r. Celina przeżyła cios - nieoczekiwanie zmarła jej córka Jadwiga, współzałożycielka zgromadzenia i najbliższa współpracownica. Zmarła w Krakowie 26 października 1913 roku.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Natchnione słowa św. Pawła to propozycja dla chrześcijan każdego czasu, aby uczyć się patrzeć w przyszłość z nadzieją. Apostoł nie zamierza jednak odrywać naszej uwagi od problemów świata ani nie serwuje nam taniej pociechy. Przeciwnie, ze świadomością rzeczywistości podnosi swe oczu ku niebu i wskazuje daleki horyzont celu wszystkiego, co istnieje i co się dzieje.
W Pawłowej narracji o człowieku i świecie nie brakuje więc słów o cierpieniu, „poddaniu wszystkiego marności”, o „niewoli zepsucia” czy o jękach i westchnieniach „w bólach rodzenia”. Znamy to wszystko z własnego doświadczenia i z obserwacji świata. Takie są okoliczności czasu i miejsca, w których żyjemy, wierzymy i realizujemy nasze powołanie do zbawienia.
Chrześcijańska nadzieja umożliwia pogodne spojrzenie w przyszłość, pomimo dewastacji, jakiej dokonał grzech w naturalnym środowisku ludzkiej duszy i w świecie stworzonym. Oczekujemy „odkupienia naszego ciała”, wyzwolenia wszystkiego „z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych”. „Już jesteśmy zbawieni”, lecz pełnia tego daru czeka na nas w przyszłości. To właśnie nadzieja pozwala św. Pawłowi, i nam, odważnie stwierdzić, że mimo wszystko obecne cierpienia są niewielkie w porównaniu z czekającą nas chwałą.


Komentarz do psalmu

W ziemskiej wędrówce, której nieustannie towarzyszą różne przeciwności życia, Bóg wyposażył nas w niezbędne pomoce, abyśmy obronili się przed zwątpieniem i zniechęceniem. To pamięć o doznanych łaskach oraz wiara w moc Boga, który „odmienia strumienie na południu”. Stąd pełna nadziei modlitwa: „Odmień znowu nasz los, Panie”, jak zrobiłeś to już nieraz.
Biblia uczy nas wspominać „wielkie dzieła Boga”, czynić z nich stały element naszych modlitw. Jest tutaj obecna głęboka intuicja, że takie wspominanie przybliża nas do ponownego doświadczenia łaski. Najpełniej przeżywamy to podczas Eucharystii, kiedy wspominanie staje się uobecnieniem.
Podobnie biblijną praktyką jest wyznawanie wiary w moc Boga, który już nieraz „uczynił wielkie rzeczy”. Wyliczanie ich podczas modlitwy pozwala przeżywać powszechną historię zbawienia jako dzieje własnej osoby. Bóg jest Panem tych dziejów, w Jego ręku są losy moje i świata.


Komentarz do Ewangelii

Przypowieści Jezusa o królestwie Bożym są nie tylko ilustracjami, z pomocą których możemy pełniej zrozumieć tę rzeczywistość. On uczy nas również żyć poznaną prawdą.
Ziarno gorczycy może zostać zlekceważone ze względu na swoją wielkość. Pomimo niepozornych rozmiarów staje się rośliną, która oferuje ptakom miejsce na zamieszkanie. Królestwo Boga wydaje się słabo obecne w rzeczywistości świata, w którym żyjemy. Mimo to rozrasta się i staje się gościnnym miejscem dla wszystkich, którzy chcą się w nim schronić.
Zakwas również jest niepozorny, a jego „praca” odbywa się w milczeniu i ukryciu. Posiada jednak wielki potencjał zakwaszania wszystkiego, czyli przemiany wszystkich wymieszanych składników w ciasto, które posiada wewnętrzną spójność i staje się dobrym chlebem. Tak Boże królestwo działa również w nas. Wykonuje swoją pracę, aby nasze życie stawało się spójne, integralne, posiadające sens i jasny cel.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Bogusława Zemana SSP


Do góry

Książka na dziś

Zmartwychwstanie Wcielonego Boga

Richard Swinburne

Najbardziej kontrowersyjna kwestia w badaniach nad chrześcijaństwem czy Jezus zmartwychwstał w ciele? Do tej pory badacze, chcąc poprzeć swoje poglądy, koncentrowali się na prawdziwości relacji Nowego Testamentu o wydarzeniach, które miały miejsce po ukrzyżowaniu Jezusa

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.