pobierz z Google Play

08 grudnia 2021

Środa

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Czytania: (Rdz 3,9-15.20); (Ps 98,1-4); (Ef 1,3-6.11-12); Aklamacja (Łk 1,28); (Łk 1,26-38);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Narodził się nam Zbawiciel

Czytania

(Rdz 3,9-15.20)
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.

(Ps 98,1-4)
REFREN: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

(Ef 1,3-6.11-12)
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu - my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.

Aklamacja (Łk 1,28)
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami.

(Łk 1,26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Dla Boga nie ma nic niemożliwego. Bóg jest wszechmocny. Biblia objawia wszechmogącego Stwórcę i Zbawiciela, który ostatecznie będzie wszystkim we wszystkim. Jesteśmy z góry przeznaczeni Jego zamiarem, Jego nieodwołalną wolą - do istnienia na wieki ku chwale Jego majestatu, my wszyscy, którzy całkowitą ufność złożyliśmy w Chrystusie.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Romaryk, opat
urodził się ok. 570 r. w królestwie Austrazji (Belgia). Jego rodzice zostali zabici przez królową Brunhildę. Pełnił wysoką funkcję na dworze królów Teudeberta II i Chlotara II. Zrezygnował z zaszczytów i udał się do cysterskiego opactwa w Luxeuil, gdzie został mnichem. Około 620 r. otrzymał od króla posiadłość Villa Habendum w Wogezach. Za zgodą opata, św. Eustazjusza razem ze swoim przyjacielem, św. Amatem, założył na jej terenie klasztor. Romaryk zmarł 8 grudnia około 653 r.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Ile było „niepokalanych poczęć”? Otóż, w sensie ścisłym, trzy. Pierwszym było stworzenie mężczyzny i kobiety – ich tzw. stan pierwotny (raj), to ni mniej, ni więcej, tylko smakowanie niepokalania (a w ujęciu pozytywnym: wewnętrznej i relacyjnej harmonii). W pierwszym czytaniu, stylizowanym na przewód sądowy, jesteśmy świadkami Bożego procesu, w którym ustala się, w jaki sposób doszło do utraty tego niepokalania. Drugim niepokalanym poczęciem było stworzenie Maryi – ze względu jednak na trzecie, niepokalane poczęcie Jej Syna: Maryja bowiem „została zachowana czysta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego” (KKK 491). Ponieważ Bóg „wiedział”, że może polegać na swoim Synu – że „powiedzie” Mu się – obdarzył Jego Matkę tym szczególnym przywilejem. Wspólną misję Syna i Matki zapowiada także pierwsze czytanie, interpretowane jako tzw. protoewangelia („pierwsza/wstępna ewangelia”), mówiąca o nieprzyjaźni między wężem (szatanem) a niewiastą oraz ich potomstwem. Drugie czytanie uzmysłowi nam jednak, że historia „niepokalania” – utraconego i przywróconego – nie kończy się wcale na tych trzech odsłonach…


Komentarz do psalmu

Utwór ten mamy odczytywać już z perspektywy zwycięstwa odniesionego przez Potomka Niewiasty nad wężem. Wiktoria ta przekracza, oczywiście, obecną wciąż w psalmie dychotomię między wybranym przez Boga Izraelem a nieczystymi w Jego oczach poganami – dzieło Chrystusa niweluje ten podział! „On obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość” (Ef 2, 14). Warto osobiście przejąć się także kilkakrotnymi wezwaniami psalmu do entuzjazmu: Śpiewajcie Panu! Wołaj z radości! Cieszcie się, weselcie i grajcie! Zastanów się, na ile dzisiejsza uroczystość wyzwala w tobie autentyczną podniosłość ducha, a na ile stanowi coroczną „kartkę z liturgicznego kalendarza”?


Komentarz do drugiego czytania

Prawdopodobnie był to tzw. list okólny – przeznaczony dla wielu Kościołów; brak w nim aluzji do wspólnych doświadczeń czy typowych dla Pawła pozdrowień dla konkretnych osób; wreszcie, najstarsze rękopisy zupełnie pomijają samych adresatów. Możemy więc przyjąć, że tzw. List do Efezjan ma tylko jeden kontekst: uniwersalne powołanie chrześcijanina. To zaś jest wybitnie Maryjne, o czym świadczy dwukrotne użycie przez św. Pawła terminu „niepokalanie” (nieskalanie). Za pierwszym razem, odnosi je do życia poszczególnych wiernych – to właśnie dzisiejsze czytanie: W Chrystusie Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem; za drugim razem, Apostoł Narodów mówi o niepokalaniu całego Kościoła: „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie…, aby był święty i nieskalany” (Ef 5, 25. 27). Dla Ojców Kościoła było jasne, że w Maryi kontemplujemy zarówno ikonę Kościoła (mistycznego organizmu), jak i wzorzec indywidualnego, cnotliwego życia. Można powiedzieć, że to, co Maryja otrzymała „awansem” – niepokalanie, czyli pełnię łaski w miejsce grzechu pierworodnego – jest naszym właściwym dziełem życia; i więcej, to, co Maryja otrzymała „awansem”, otrzymała właśnie ze względu na nas – aby w nas wypełniła się misja Jej Syna (odkupienie i uświęcenie). Choć różnią nas role w dziele zbawienia, co do istoty jesteśmy zbieżni: zarówno wtedy, gdy Bóg stwarzał Maryję, jak i każdą, i każdego z nas, miał oczy utkwione w swoim Synu, czyli Umiłowanym, poprzez którego przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów!


Komentarz do Ewangelii

Pouczeni komentarzem do drugiego czytania, powinniśmy odczytać scenę Zwiastowania nie tyle w kluczu indywidualnym, ile zbiorowym. Maryja bowiem dialoguje z archaniołem jako nasza najpiękniejsza Siostra w wierze: „wypowiada swoje «tak» w imieniu całej ludzkiej natury” (KKK 511 cyt. św. Tomasza z Akwinu). Warto przyjąć głęboko do serca tę intuicję, by posłużyć się nią w chwili próby – gdy ktoś lub coś (przeszłość, wada, zranienie, pokusa…) będzie usiłowało nam wmówić, że bliżej nam wciąż do Adama i Ewy (= grzechu pierworodnego) niż do Jezusa i Maryi (= niepokalania łaski).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Błażeja Węgrzyna


Do góry

Książka na dziś

Narodził się nam Zbawiciel

Aleksandra Murzańska, ks. Leszek Smoliński

Wyjątkowy album propagujący kult Dzieciątka Jezus. Obok pięknych ilustracji zawiera bogatą treść. Można w nim znaleźć informacje o narodzinach i dzieciństwie Syna Bożego, kulcie małego Jezusa w historii, cudownych figurkach i wizerunkach – między innymi w Pradze i Krakowie

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.