Niedziela
Czytania
(Dz 4,8-12)
Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: „Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”.
(Ps 118,1 i 8.9 i 21.22-23.26 i 28cd)
REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, chcę Ci podziękować:
Boże mój, pragnę Cię wielbić.
(1 J 3,1-2)
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to ujawni, będziemy do Niego podobni; bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Aklamacja (J 10,14)
Ja jestem dobrym Pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają.
(J 10,11-18)
Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Człowiek ukrzyżował Chrystusa - Bóg wskrzesił Go z martwych. Chrystus jest kamieniem odrzuconym i wzgardzonym przez budujących - Bóg uczynił Go kamieniem węgielnym, najważniejszym w całej Bożej budowli. Świat nienawidzi Chrystusa - Bóg sprawił, że nie ma w nikim innym zbawienia. Chrystus jest umiłowanym Ojca, umiłowanym nieba. On jest miłującym człowieka dobrym pasterzem. W Nim Ojciec obdarzył nas wieczną łaską i wielką miłością - gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Jaka przedziwna przemiana dokonała się w Apostole Piotrze! Ten, który nie tak dawno temu zaparł się swego Mistrza wobec służącej arcykapłana, teraz odważnie przemawia o Panu Jezusie wobec tegoż arcykapłana. Jak to możliwe? Św. Łukasz daje nam wskazówkę: św. Piotr przemawia pełen Ducha Świętego, który zstąpił na Kościół w dniu Pięćdziesiątnicy. Odwaga i mądrość to przecież tylko niektóre z darów Ducha-Pocieszyciela! Spełniła się obietnica Pana Jezusa, że w czasie prześladowań Duch Święty będzie mówił przez apostołów i że otrzymają od Niego dar wymowy i mądrość, którym nie będą mogli się oprzeć przeciwnicy (Łk 21). Historia Kościoła to również dzieje niezwykłych przemian i nawróceń: z prześladowcy Saula w Apostoła Pawła, z lekkomyślnego Augustyna w odpowiedzialnego biskupa Hippony, z satanisty Bartolomeo Longo w sługę Matki Bożej Pompejańskiej i wiele, wiele innych. Działanie Boga nie jest przeznaczone wyłącznie dla wybranych wierzących. My również możemy doświadczyć przedziwnego nawrócenia, zaskakującego nawet dla nas samych. Co trzeba zrobić? Uznać, że nie ma w innym zbawienia jak w Imieniu Jezus, otworzyć serce, żałować za grzechy i przyjąć Łaskę Bożą przez modlitwę, sakramenty i Słowo Boże.
Komentarz do psalmu
Psalm 118 jest psalmem szczególnym. Psalmista podaje jeden ogólny powód, by wychwalać Boga: bo jest dobry, a Jego łaska na wieki. Dobroć jest na trwałe złączona z Bogiem i nie może się odmienić, i dlatego Bogu można dziękować w każdej okoliczności. Jednocześnie Bóg patrzy na każdego indywidualnie i działa w jego życiu, i za to autor psalmu również dziękuje. Jest to inspiracją dla nas, by dziękować Bogu zawsze i równocześnie szukać Jego śladów w naszym codziennym życiu. Jako odpowiedź na tę dobroć autor tekstu pragnie całą ufność pokładać w Bogu, nie w człowieku ani nawet w aniołach (książętach). Ufność to postawa, której trzeba się uczyć. Św. Franciszek dał jednemu ze swoich współbraci radę, którą drogą ma się kierować w podróży: przy rozwidleniu ścieżek miał kręcić się w kółko i pójść tam, gdzie upadł nieprzytomny. Może nam się to wydawać śmieszne, ale pokazuje nastawienie, jakie powinniśmy mieć, by we wszystkim zaufać Panu, nawet, jeśli przychodzą ciężkie chwile, załamania lub prześladowania. Skoro Pan Jezus, kamień odrzucony przez budujących, stał się fundamentem Kościoła, to może wyprowadzić dobro nawet z największych przeciwności.
Komentarz do drugiego czytania
Można zaobserwować we współczesnym świecie naglącą potrzebę poczucia własnej wartości. Psychologowie rozpisują się o tym wzdłuż i wszerz. Gdzie szukać owej wartości: w rodzicach, w pracy, w zainteresowaniach, w atrakcyjności? Apostoł Jan podaje jedną jedyną rzecz: Jesteś dzieckiem Boga! Godność chrztu jest przeogromna: stajemy się w nim dziećmi Bożymi przez łaskę. Św. Franciszek Salezy napisał kiedyś modlitwę, w której wyznawał, że kocha Boga nie dlatego, że może ukarać lub nagrodzić, ale z powodu tego, że jest On Bogiem, który jego kocha i którego on sam kocha. Apostoł Jan mówi również o tajemnicy, jaka dokona się w przyszłości: wierzący w Boga będą do Niego podobni. Jak to się stanie? Ujrzą Go takim, jakim jest. Dusza, która ogląda Boga w niebie, doznaje największej radości. Ciało zmartwychwstałe uczestniczy w tej radości. Dzieje się tak, jakby ktoś patrzył na ukochaną osobę lub spoglądał na piękny obraz. Mówimy wtedy, że promienieje. Coś podobnego, ale nieskończenie większego, dokona się w nas przy końcu czasów.
Komentarz do Ewangelii
Jaki jest prawdziwy sens władzy? To służenie. Pan Jezus określa siebie jako Pasterza. Pasterz to władca, ale przede wszystkim opiekun owiec. Pasterz kocha swe owce, nie jest ich wyzyskiwaczem ani despotą. Jest gotowy oddać za owce swoje życie. Tym się różni od najemnika. Jest w tym wielka tajemnica miłości. Jeśli bardzo kochasz, to jesteś gotowy oddać za ukochanego swoje życie. Dobrze to zrozumiał święty biskup Oscar Romero. Doświadczył on klinczu z dwóch stron. Musiał egzystować między juntą wojskową a częścią kleru, która chciała z nią walczyć, w tym zbrojnie. Sprzeciwił się obu tendencjom, wiedząc, że będzie kosztowało go to życie. Jego słowa: jeśli muszę umrzeć, niech moja krew będzie nasieniem wolności, są wciąż powtarzane. Pan Jezus ukazuje również mistyczne znaczenie swojego związku z owcami. Mówi mianowicie, że owce Go znają i słuchają Jego głosu na podobieństwo poznania i słuchania, jakie jest między Bogiem Ojcem a Jego Synem, tajemnicy Trójcy Świętej. Śmierć Chrystusa wprowadza nas w tę tajemnicę, dzięki niej stajemy się jej uczestnikami. Jest to tajemnica, która ujawnia się w całym Kościele. Dobrze to wyraził w III wieku po Chrystusie święty Cyprian z Kartaginy: Kościół jest wspólnotą zjednoczoną jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
Klasyka amerykańskiej literatury z gatunku political fiction. Sensacyjna intryga, szybkie tempo i niespodziewane zwroty akcji wręcz nie pozwalają czytelnikowi złapać oddechu. Doskonały polityczny i duchowy thriller ukazujący fikcyjny, aczkolwiek - jak się po latach okazało - niedaleki od rzeczywistości scenariusz zakulisowych działań homoseksualnego lobby, dążącego do wprowadzenia katastrofalnych zmian w prawie
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
26 kwietnia 2021
Poniedziałek
Poniedziałek czwartego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 11, 1-18)
Apostołowie i bracia, przebywający w Judei, dowiedzieli się, że również poganie przyjęli słowo Boże. Kiedy Piotr przybył do Jeruzalem, ci, którzy byli pochodzenia żydowskiego, robili mu wymówki. "Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych – mówili – i jadłeś z nimi". Piotr więc zaczął wyjaśniać im po kolei: "Modliłem się – mówił – w mieście Jafie i w zachwyceniu ujrzałem jakiś spuszczający się przedmiot, podobny do wielkiego płótna czterema końcami opadającego z nieba. I dotarł aż do mnie. Przyglądając mu się uważnie, zobaczyłem czworonożne zwierzęta domowe i dzikie, płazy i ptaki podniebne. Usłyszałem też głos, który mówił do mnie: „Zabijaj, Piotrze, i jedz!” Odpowiedziałem: „O nie, Panie, bo nigdy nie wziąłem do ust niczego skażonego lub nieczystego”. Ale głos z nieba odezwał się po raz drugi: „Nie nazywaj nieczystym tego, co Bóg oczyścił”. Powtórzyło się to trzy razy i wszystko zostało wzięte znowu do nieba. Zaraz potem trzech ludzi, wysłanych do mnie z Cezarei, stanęło przed domem, w którym mieszkaliśmy. Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci. Przybyliśmy do domu owego człowieka. On nam opowiedział, jak zobaczył anioła, który zjawił się w jego domu i rzekł: „Poślij do Jafy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem. On cię pouczy, jak zbawisz siebie i cały swój dom”. Kiedy zacząłem mówić, Duch Święty zstąpił na nich, jak na nas na początku. Przypomniałem sobie wtedy słowa, które wypowiedział Pan: „Jan chrzcił wodą, wy zaś ochrzczeni będziecie Duchem Świętym”. Jeżeli więc Bóg udzielił im tego samego daru co nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakżeż ja mogłem sprzeciwiać się Bogu?" Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: "A więc i poganom udzielił Bóg łaski nawrócenia, aby żyli".
(Ps 42,2-3; Ps 43,3-4)
REFREN: Boga żywego pragnie dusza moja
Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą.
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą
i do Twoich przybytków.
I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest weselem i radością moją.
I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże mój, Boże.
Aklamacja (J 10,14)
Ja jestem dobrym Pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają
(J 10, 1-10)
Jezus powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych". Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich, owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Kto słucha Słowa Bożego i uwierzy w Pana Jezusa Chrystusa, otrzymuje w darze Ducha Świętego. Narodzeni z Ducha i napełnieni Duchem, znamy głos zbawiciela i idziemy za Nim. Nikt nie może przyjść do Ojca, jak tylko przez Chrystusa. Wchodzimy do Królestwa Ojca przez Niego i znajdujemy życie w obfitości. Dobry pasterz daje nam dobre życie, wieczne życie.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Niesamowita jest Boża reżyseria. Na początku perykopy z Dziejów Apostolskich wszyscy czegoś doświadczają, a na końcu wszyscy coś rozumieją. Równolegle św. Piotr modli się w Jafie, a setnika Korneliusza nawiedza anioł. Później Korneliusz i jego domownicy uwierzyli w Ewangelię i zostali ochrzczeni, a św. Piotr pojął swoją nocną wizję: Bóg chce oczyszczenia pogan i już tego dokonał w Śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Na koniec, Kościół w Jerozolimie również przyznaje, że zbawienie w Panu Jezusie nie jest zarezerwowane tylko dla Żydów, ale dla wszystkich narodów i że sami powinni się z tego cieszyć. Z perspektywy czasu wydarzenia, często sprzeczne i niezrozumiałe, nabierają nowego znaczenia. W życiu Karola Wojtyły, św. Jana Pawła II, wszystkie koleje losu układały się i prowadziły ku papiestwu i świętości: wojna, śmierć rodziców, porzucona kariera aktorska, powołanie, kapłaństwo i biskupstwo. Kiedyś, na pytanie, czy czuł się wybrany przez Boga, odpowiedział prostolinijnie: Tak, jakoś tak. To wszystko zachęca nas, abyśmy otworzyli umysły i serca na Bożą reżyserię w naszym życiu. Łączmy fakty z naszej codzienności i dajmy się prowadzić Duchowi Świętemu. Owocem tego będzie pokój oraz radość.
Komentarz do psalmu
Pan Jezus w Kazaniu na Górze przekazał błogosławieństwo: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Słowa te dobrze harmonizują z Psalmem 42. Psalmista tęskni za Bogiem, nie może bez Niego żyć, tak, jak łania nie może żyć bez wody. Poprosił on Boga, aby zesłał mu światłość i wierność. Jest w tym wielka duchowa mądrość. Światłość oznacza łaskę, która wskazuje drogę życiową i prowadzi po niej. Wierność z kolei to szczególny rodzaj łaski, która pozwala wytrwać w wierze pomimo przeciwności i znużenia. Dobrze to zrozumiał święty Augustyn, który często nauczał o łasce potrzebnej do zbawienia oraz o łasce wytrwania, bez której można się łatwo pogubić. Psalmista wybiega w przyszłość. Widzi siebie, jak z pomocą Boga wchodzi do świątyni i przystępuje do Ołtarza Pańskiego. Słowa te oznaczają nie tylko ołtarz i świątynię w dawnej Jerozolimie, ale mają również duchowe znaczenie. Święty Paweł w Liście do Hebrajczyków pisał o Świątyni w Niebie, gdzie Najwyższym Kapłanem jest sam Jezus Chrystus. Naszym celem, jako chrześcijan, jest uczestnictwo w owej Bożej liturgii, obecnie wśród znaków liturgii ziemskiej (Mszy świętej), a kiedyś, w całej pełni, w liturgii w Niebie.
Komentarz do Ewangelii
W życiu człowieka wierzącego potrzebne jest kryterium prawdy, które pozwala odróżnić fałsz od rzeczywistości. Pan Jezus w Ewangelii daje nam takie kryterium – to On sam. On jest bramą owiec, która rozgranicza stan oddzielenia od Boga, czyli potępienia i stan zbawienia. Jezus–Brama pozwala również prawidłowo oceniać myśli i opinie ludzi. Kto głosi naukę sprzeczną z Ewangelią Chrystusa, ten jest złodziejem i rozbójnikiem, gdyż w ten sposób szkodzi duszom innych. Czasami, aby poznać Chrystusa, trzeba wykonać wielki duchowy wysiłek, duchową podróż. Święty Augustyn, żyjący na przełomie III i IV wieku po Chrystusie, błąkał się między różnymi światopoglądami: hedonizmem, sceptycyzmem, manicheizmem. Nigdzie jednak nie znajdował ukojenia. Dopiero doświadczenie mistyczne, jakie przeżył w 386 roku, sprawiło, że zrozumiał – Jezus Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Od tamtej pory swoje doświadczenie opisywał, wyjaśniając Pismo Święte i broniąc prawd wiary. Czynił to w zgodzie z Kościołem Katolickim. Pisał: Nie wierzyłbym Pismu Świętemu, gdyby nie przekonał mnie autorytet Kościoła. Wiedział, że Kościół to cały Chrystus (Głowa i poszczególne członki). Kto słucha Kościoła, ten również przechodzi przez Bramę Owiec.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
Nauka mówi nie! Oszustwo homo-małżeństwa
Czy homoseksualizm jest rzeczywiście normalny? Mniejszość wspierana życzliwie przez polityków i media, wpuściła w główny nurt społeczeństwa ideologię, która szczególnie poprzez edukację i wychowanie przedstawia homoseksualizm jako wrodzoną, naturalną, niezmienną „orientację seksualną”. Ideologia ta postawiła też tezę, że homoseksualizm jest nieodwracalny
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
27 kwietnia 2021
Wtorek
Wtorek czwartego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 11, 19-26)
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z mini, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę dla Pana. Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Pawła. A gdy znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
(Ps 87 (86), 1a i 2 i 3a. 4-5. 6-7)
REFREN: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana
Na świętych górach Jego miasto:
umiłował Pan bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie,
Miasto Boże.
Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, co mnie znają
oto Filistea, Tyr i Etiopia.
nawet taki kraj tam się narodził.
O Syjonie powiedzą: "Każdy człowiek urodził się na nim,
a Najwyższy sam go umacnia".
Pan zapisuje w księdze ludów:
"Oni się tam narodzili".
I tańcząc śpiewać będą:
"Wszystkie moje źródła są w tobie".
Aklamacja (J 10, 27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.
(J 10, 22-30)
Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: "Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie". Rzekł do nich Jezus: "Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Ręka Pańska jest z tymi, którzy głoszą Dobrą Nowinę o Panu Jezusie - wtedy widać łaskę Bożą, wtedy pozyskana jest wielka liczba tych, którzy uwierzyli i nawrócili się do Pana. Dobra Nowina jest bowiem mocą Bożą zbawiającą każdego, kto uwierzy. Kto uwierzy w Chrystusa jest zbawiony. Każdy, kto wierzy jest usprawiedliwiony, bo Chrystus stał się dla nas sprawiedliwością od Boga. Kto nie wierzy w Chrystusa, nie jest z Jego owiec, ponieważ Jego owce słuchają Jego głosu, idą za Nim, a On daje im życie wieczne. Jego owce nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z Jego ręki.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Niesamowita jest Boża reżyseria. Na początku perykopy z Dziejów Apostolskich wszyscy czegoś doświadczają, a na końcu wszyscy coś rozumieją. Równolegle św. Piotr modli się w Jafie, a setnika Korneliusza nawiedza anioł. Później Korneliusz i jego domownicy uwierzyli w Ewangelię i zostali ochrzczeni, a św. Piotr pojął swoją nocną wizję: Bóg chce oczyszczenia pogan i już tego dokonał w Śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Na koniec, Kościół w Jerozolimie również przyznaje, że zbawienie w Panu Jezusie nie jest zarezerwowane tylko dla Żydów, ale dla wszystkich narodów i że sami powinni się z tego cieszyć. Z perspektywy czasu wydarzenia, często sprzeczne i niezrozumiałe, nabierają nowego znaczenia. W życiu Karola Wojtyły, św. Jana Pawła II, wszystkie koleje losu układały się i prowadziły ku papiestwu i świętości: wojna, śmierć rodziców, porzucona kariera aktorska, powołanie, kapłaństwo i biskupstwo. Kiedyś, na pytanie, czy czuł się wybrany przez Boga, odpowiedział prostolinijnie: Tak, jakoś tak. To wszystko zachęca nas, abyśmy otworzyli umysły i serca na Bożą reżyserię w naszym życiu. Łączmy fakty z naszej codzienności i dajmy się prowadzić Duchowi Świętemu. Owocem tego będzie pokój oraz radość.
Komentarz do psalmu
Pan Jezus w Kazaniu na Górze przekazał błogosławieństwo: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Słowa te dobrze harmonizują z Psalmem 42. Psalmista tęskni za Bogiem, nie może bez Niego żyć, tak, jak łania nie może żyć bez wody. Poprosił on Boga, aby zesłał mu światłość i wierność. Jest w tym wielka duchowa mądrość. Światłość oznacza łaskę, która wskazuje drogę życiową i prowadzi po niej. Wierność z kolei to szczególny rodzaj łaski, która pozwala wytrwać w wierze pomimo przeciwności i znużenia. Dobrze to zrozumiał święty Augustyn, który często nauczał o łasce potrzebnej do zbawienia oraz o łasce wytrwania, bez której można się łatwo pogubić. Psalmista wybiega w przyszłość. Widzi siebie, jak z pomocą Boga wchodzi do świątyni i przystępuje do Ołtarza Pańskiego. Słowa te oznaczają nie tylko ołtarz i świątynię w dawnej Jerozolimie, ale mają również duchowe znaczenie. Święty Paweł w Liście do Hebrajczyków pisał o Świątyni w Niebie, gdzie Najwyższym Kapłanem jest sam Jezus Chrystus. Naszym celem, jako chrześcijan, jest uczestnictwo w owej Bożej liturgii, obecnie wśród znaków liturgii ziemskiej (Mszy świętej), a kiedyś, w całej pełni, w liturgii w Niebie.
Komentarz do Ewangelii
W życiu człowieka wierzącego potrzebne jest kryterium prawdy, które pozwala odróżnić fałsz od rzeczywistości. Pan Jezus w Ewangelii daje nam takie kryterium – to On sam. On jest bramą owiec, która rozgranicza stan oddzielenia od Boga, czyli potępienia i stan zbawienia. Jezus–Brama pozwala również prawidłowo oceniać myśli i opinie ludzi. Kto głosi naukę sprzeczną z Ewangelią Chrystusa, ten jest złodziejem i rozbójnikiem, gdyż w ten sposób szkodzi duszom innych. Czasami, aby poznać Chrystusa, trzeba wykonać wielki duchowy wysiłek, duchową podróż. Święty Augustyn, żyjący na przełomie III i IV wieku po Chrystusie, błąkał się między różnymi światopoglądami: hedonizmem, sceptycyzmem, manicheizmem. Nigdzie jednak nie znajdował ukojenia. Dopiero doświadczenie mistyczne, jakie przeżył w 386 roku, sprawiło, że zrozumiał – Jezus Chrystus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Od tamtej pory swoje doświadczenie opisywał, wyjaśniając Pismo Święte i broniąc prawd wiary. Czynił to w zgodzie z Kościołem Katolickim. Pisał: Nie wierzyłbym Pismu Świętemu, gdyby nie przekonał mnie autorytet Kościoła. Wiedział, że Kościół to cały Chrystus (Głowa i poszczególne członki). Kto słucha Kościoła, ten również przechodzi przez Bramę Owiec.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwaniu głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
28 kwietnia 2021
Środa
Środa czwartego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 12,24-13,5a)
Słowo Pańskie rozszerzało się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jerozolimy zabierając ze sobą Jana, zwanego Markiem. W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem”. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich. A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.
(Ps 67,2-6.8)
REFREN: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą,
że rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy,
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi,
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.
Aklamacja (J 8,12b)
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.
(J 12,44-50)
Jezus tak wołał: „Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale by świat zbawić. Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Kto wierzy w Syna Bożego, wierzy także w Ojca, który Go posłał i w Synu widzi też Ojca, bo Syn powiedział: Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Ojciec posłał Syna na świat jako światłość, aby każdy, kto w Niego wierzy, stał się synem światłości, który nie chodzi w ciemności, ale ma światło życia. Każdy, kto źle czyni i miłuje ciemność, a nienawidzi światłości i gardzi Jezusem i Jego nauką, będzie sądzony w dniu ostatecznym przez słowo, które głosił Jezus. Tylko Jezus ma słowa życia wiecznego, tylko przez Jezusa Ojciec dał nam słowa prawdy i zbawienia.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Jak przygotować się dobrze do ważnego dzieła? Dzisiaj uczestniczymy w drogich kursach, ćwiczymy w siłowni, stosujemy specjalną dietę, mamy swoich osobistych trenerów. W życiu duchowym jednak jest inaczej. Pawła i Barnabę wysłano na pierwszą misję apostolską podczas postu i publicznej modlitwy. Dlaczego? Czynności te są wyrazem pokory: post ma zniechęcić człowieka do zła, a modlitwa ma wyprosić Bożą Łaskę. Dodatkowo, co potwierdza wielowiekowa praktyka ascetyczna, umacniają one duszę. Nie zapominajmy również, że post i modlitwę nakazał Pan Jezus stosować, by wypędzać złe duchy. Są to zatem takie duchowe ochraniacze człowieka. Wartym odnotowania jest, że na Pawła i Barnabę cała wspólnota nałożyła ręce. Jakie miało to znaczenie? Był to znak, że działalność misyjna jest udziałem CAŁEJ wspólnoty Kościoła i że Duch Święty działa w tej wspólnocie. Jak podkreśla Katechizm Kościoła Katolickiego, nikt nie może sam siebie posłać na głoszenie Słowa. Apostołowie zostali wybrani przez Pana Jezusa i z Jego polecenia głosili Ewangelię. Dziś Kościół posyła przez nakaz biskupów, następców apostołów. Strzeżmy się zatem pychy. Nikt nie jest nad Mistrza, nikt nie jest ponad Kościołem.
Komentarz do psalmu
Psalm ten wyraża gorące pragnienie autora, aby Bóg udzielił zbawienia wszystkim narodom i aby wszędzie, w każdym zakątku ziemi, błogosławiono Boga. W tekście tym możemy zobaczyć ukrytą duchową treść. Gdzie możemy zobaczyć pogodne Oblicze Boga? W Jezusie Chrystusie, który powiedział, że: kto Jego zobaczył i Ojca i o którym Apostoł Paweł pisał, że jest obrazem Boga niewidzialnego. Czyż w Panu Jezusie nie przyszła do nas łaska i zmiłowanie Boże? Święta Faustyna Kowalska opisała w swoim Dzienniczku wizję, w której zobaczyła Boga Ojca patrzącego na świat przez przebite ręce Chrystusa. Dzięki temu owo spojrzenie jest zawsze miłosierne. Zastanawiające jest, dlaczego psalmista powtarza niektóre zwroty np.: Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy. Ojcowie Kościoła w swoich komentarzach do Pisma Świętego podkreślali duchowe znaczenie takiego powtarzania. Gdy jest ono dokonywane publicznie, pobudza słuchaczy do działania, natomiast, gdy jest dokonywane indywidualnie, rozpala duszę, by pragnęła bardziej dóbr duchowych. Dobrze to widać w praktyce tak zwanej Modlitwy Jezusowej, podczas której powtarzanie wezwania do zmiłowania skutkuje wrażliwszym sercem i otwarciem na Boga. Boża wytrwałość zawsze osiąga swój cel.
Komentarz do Ewangelii
Znowu w Ewangelii natykamy się na paradoks słów Pana Jezusa. Otóż nasz Mistrz mówi, że nie będzie nikogo sądził, a przecież wyznajemy co niedzielę we Mszy świętej, że przyjdzie On w chwale sądzić żywych i umarłych. Ewangelista Jan podaje jednak wyjaśnienie tej pozornej sprzeczności. Na końcu czasów każdy człowiek będzie osądzony przez słowa, które Jezus wypowiedział. W jaki sposób słowa mogą osądzać? Wiedzmy, że w Piśmie Świętym w Starym Testamencie „słowo”, czyli dawar w kontekście Boga nie oznacza dźwięku wyrażającego jakąś myśl, ale moc, która jest w ruchu i która sprawia to, co oznacza. Roman Brandstaetter, wybitny polski pisarz religijny i tłumacz Biblii, starał się słowo dawar oddać przez neologizm słowoczyn. Dodatkowo autor Listu do Hebrajczyków określa Słowo Boże jako ostrzejsze niż miecz obosieczny, zdolne osądzić sumienie i myśli serca. Słowa Pana Jezusa mają zatem moc. Możemy podejrzewać, że sąd szczegółowy nad każdym człowiekiem i sąd ostateczny nad całą ludzkością będzie polegać na konfrontacji sumienia każdego człowieka ze Słowem Bożym. W świetle mocy tego Słowa człowiek jasno zrozumie wartość swojego życia i ostateczny los, jaki swoim życiem przypieczętował. Jest w tym pociecha, że już teraz, rozważając Słowo Boże, możemy oświecić swoje sumienia i pokierować życie na właściwy tor.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
Od dłuższego czasu na rynku wydawniczym w Polsce nie pojawiały się teksty z refleksjami maryjnymi przeznaczonymi do odczytywania w czasie nabożeństw. Starsze opracowania wielokrotnie trąciły anachronizmem i powtarzalnością
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Czwartek
Czytania
(1 J 1, 5-2, 2)
Najmilsi: Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg
jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim
współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z
prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy
mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z
wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i
nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie
zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki. Dzieci moje, piszę wam
to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika
wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za
nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.
(Ps 103, 1-2. 3-4. 8-9. 13-14. 17-18)
REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana
Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana,
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze,
nie płonie gniewem na wieki.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi,
tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
Wie On, z czegośmy powstali,
pamięta, że jesteśmy prochem.
Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców,
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom
(Mt 11, 25-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i
ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je
prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi
Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i
ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was
pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i
pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest
słodkie, a moje brzemię lekkie".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Świat jest ciemnością i nie ma w nim żadnej światłości. Jezus jest jedyną światłością świata. W Nim chodzimy w światłości, a Jego krew oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. On zapłacił już karę za nasze grzechy - i nie tylko za nasze, lecz za grzechy całego świata. Jezus odpuszcza wszystkie winy, leczy wszystkie choroby, ratuje od zguby, otacza łaską i zmiłowaniem. Wszyscy, którzy są zmęczeni i obciążeni, mogą przyjść do Niego, a On nikogo precz nie odrzuci, ale pokrzepi i da ukojenie. Jego zasady nie są uciążliwe - są miłe i lekkie.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
W historii ludzkości często pojawiały się wierzenia w dwie zasady lub dwa bóstwa rządzące światem: dobre i złe np. manicheizm czy gnoza. Wydawałoby się, że jest to logiczne i jasne tłumaczenie świata: jeden Bóg jest odpowiedzialny za dobro, drugi za zło. Św. Jan natomiast mówi o Nowinie, jaką chrześcijanie otrzymali od Pana Jezusa: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. Co to znaczy? Że w Bogu nie ma zła, niedoskonałości, czy słabości, jest On samym Dobrem i Prawdą. Skąd zatem zło? Wynika ono z wolności istot stworzonych przez Boga: aniołów i ludzi. Ich sprzeciw wywołuje zło, bo jest ono brakiem dobra (niejako parodią dobra). Św. Jan mówi nam również o innej ważnej prawdzie, mianowicie, że żaden człowiek nie może powiedzieć, że nie zgrzeszył bądź nie ma grzesznych pragnień (Najświętsza Maryja Panna jest w historii zbawienia wyjątkiem). Dlatego też cała ludzkość potrzebuje pomocy od Boga. Te dwie prawdy nie są jakoś niesprawiedliwe, czy pesymistyczne, ale PRAWDZIWE i WYZWALAJĄCE. Ilu dramatów i dylematów życiowych byśmy uniknęli, gdybyśmy szczerze przyznawali się do naszych błędów i prosili Boga i drugiego człowieka o przebaczenie. Kłamstwo kładzie cień na życiu człowieka, prawda, a zwłaszcza Bóg-Prawda rozświetlają je.
Komentarz do psalmu
Istotnym problemem w życiu duchowym jest rachunek sumienia. Jak go wykonywać? Według jakiego schematu? Psalm 103 podaje nam go jako mapę drogową. Na początku jest wdzięczność wobec Pana Boga i dziękczynienie. Psalmista niejako zmusza się do błogosławienia Boga i angażuje w to całego siebie: rozum, uczucia, wolę. Fundamentem tego błogosławieństwa jest pamięć o Bożych dobrodziejstwach. Dobry rachunek sumienia powinien zaczynać się od dziękczynienia Panu Bogu za Jego łaski. Psalmista ma również pewność, że Bóg jest miłosierny i lituje się nad człowiekiem, istotą powstałą z prochu, a zatem słabą. Drugim zatem krokiem jest stanięcie wobec bezwarunkowej miłości Boga. W tym świetle można rozpatrywać swoje czyny zarówno te dobre jak i te złe. Dobrą pomocą w rozeznawaniu jest Dziesięcioro Przykazań oraz Kazanie Pana Jezusa na Górze, rozumiane nie jako despotyczne nakazy, ale jako drogowskazy ku szczęściu. Na koniec warto spojrzeć na swoje grzechy jak na czyny osłabiające relację z Bogiem Ojcem. Autor psalmu ma poczucie, że Bóg się lituje nad swoimi czcicielami jak ojciec nad swymi dziećmi. Dzięki takiej postawie możliwy jest dobry żal za grzechy i postanowienie poprawy. Wszystko to ma prowadzić do wyzwolenia z grzechu i radości z relacji z Bogiem i z ludźmi.
Komentarz do Ewangelii
Kim są owi prostaczkowie, którym Bóg Ojciec objawił swoje tajemnice? Polskie tłumaczenie nie jest dokładne w tym miejscu. Prostaczkowie to dosłownie niemowlęta. Oczywiście Pan Jezus nie miał na myśli małych dzieci, które jeszcze nie potrafią mówić, ale dzieciństwo duchowe, które objawia się w ufności wobec Pana Boga i otwartości na Jego Słowa. Takim niemowlakiem duchowym była patronka dzisiejszego dnia święta Katarzyna ze Sieny. Nie miała ona wykształcenia, ale dzięki głębokiemu życiu modlitewnemu mogła rozmawiać z Bogiem Ojcem, który pouczał ją o tajemnicach wiary, czego owocem są i listy, i dzieło Dialogi o Opatrzności Bożej. Dzięki czystości doktrynalnej i wpływowi, jakie dzieła te wywarły na chrześcijaństwo, święta Katarzyna otrzymała tytuł Doktora Kościoła w 1970 roku. Święta ze Sieny uczestniczyła w krzyżu Pana Jezusa poprzez posługę, jaką pełniła dla dobra ówczesnego Kościoła. Dążyła bowiem do powrotu papieża z Awinionu do Rzymu oraz do odnowy moralnej duchowieństwa i świeckich. Mimo wszystkich trudów podejmowała się tego z odwagą, bo ze zjednoczenia z Chrystusem czerpała swoje siły. Również nasze jarzma dzięki zjednoczeniu z Mistrzem stają się lekkie i mogą przynosić owoce.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
Czy pontyfikat Benedykta XVI, jak powtarzali jego przeciwnicy, był jedynie pasmem porażek? Czy może wybór tego wybitnego myśliciela i konserwatysty, jednego z najbliższych powierników Jana Pawła II, był efektem strategii hierarchów, by zachować ciągłość nauczania Kościoła?
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
30 kwietnia 2021
Piątek
Piątek czwartego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 13,26-33)
Kiedy Paweł przybył do Antiochii Pizydyjskiej, przemówił w synagodze: „Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, bo mieszkańcy Jerozolimy i ich przełożeni nie uznali Jezusa i potępiając Go wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat. Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił. A gdy wykonali wszystko, co o Nim było napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych, a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem. My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę co do obietnicy danej ojcom: że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: "Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził”.
(Ps 2,6-11)
REFREN: Tyś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem
„Przecież to Ja ustanowiłem swojego króla
na Syjonie, świętej górze mojej”.
Wyrok Pański ogłoszę:
On rzekł do Mnie: „Ty jesteś moim Synem,
Ja Ciebie dziś zrodziłem.
żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody
i krańce ziemi w posiadanie Twoje.
żelazną rózgą będziesz nimi rządził,
jak gliniane naczynie ich skruszysz”.
A teraz, królowie, zrozumcie,
nauczcie się, sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią,
ze drżeniem całujcie Mu stopy.
Aklamacja (J 14,6)
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.
(J 14,1-6)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?” Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Książka na dziś
Oddanie 33 z komentarzami ks. Teodora
Oddanie33 to 33 dniowe rekolekcje przygotowujące do aktu oddania się Matce Bożej, które stały się w Polsce wielkim duchowym fenomenem. W samym 2020 roku w tych rekolekcjach uczestniczyło ponad 500.000 osób. Rekolekcje są już tłumaczone na wiele języków
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
01 maja 2021
Sobota
Wspomnienie św. Józefa, rzemieślnika
Czytania
(Rdz 1,26–2,3)
Bóg rzekł: "Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad całą ziemią i nad wszelkim płazem!" Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i czynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim płazem". I rzekł Bóg: "Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się rusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona". I stało się tak. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczywał po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.
(Ps 90,1-2.3-4.12-13.14-16)
REFREN: Pracę rąk naszych wspieraj, Panie Boże
Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką
z pokolenia na pokolenie.
Zanim narodziły się góry,
nim powstał świat i ziemia,
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Obracasz w proch człowieka
i mówisz: «Wracajcie, synowie ludzcy».
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
albo straż nocna.
Naucz nas liczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich.
Nasyć nas o świcie swoją łaską,
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło,
a Twoja chwała nad ich synami.
Aklamacja (Ps 68,20)
Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony, Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze.
(Mt 13, 54-58)
Jezus, przyszedłszy do swego rodzinnego miasta, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: "Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko?" I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: "Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony". I niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Nie ma nauki ważniejszej od nauki o zbawieniu w Jezusie Chrystusie. Świat potrzebuje ponad wszystko nauki o Tym, który umarł i zmartwychwstał, wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca i nieustannie wstawia się za nami - mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy! Bóg spełnił wobec nas wielką obietnicę zbawienia, wskrzesiwszy Jezusa. Ustanowił Go Panem panów i Królem królów. Jezus poszedł do domu Ojca przygotować nam miejsce, a gdy przygotuje, przyjdzie powtórnie i zabierze nas do siebie, abyśmy i my byli tam, gdzie On jest. Chcemy być na wieki tylko tam, gdzie On jest.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
W tym fragmencie Dziejów Apostolskich widać, jak Stary Testament wyjaśnia się w Nowym i jak Nowy ukryty jest w Starym (według pięknego określenia św. Augustyna). Apostoł Paweł ogłasza Żydom i prozelitom, że zmartwychwstanie Chrystusa jest spełnieniem obietnicy, jaką Bóg Ojciec dał patriarchom. W Księdze Rodzaju Bóg poprzysiągł Abrahamowi, że jego potomstwo posiądzie ziemię Kanaan, że będzie ono tak liczne jak gwiazdy na niebie i że przez Abrahama błogosławieństwo otrzymają ludy całej ziemi. Patrząc zatem dosłownie, nie ma tu wzmianki o zmartwychwstaniu Mesjasza. Jednak, gdy spojrzymy na słowa Biblii w interpretacji duchowej (w sensie ponad-słownym), odkryjemy jej prawdziwy sens. Błogosławieństwem dla wszystkich narodów jest zbawienie wysłużone dla nas przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, a Chrystus przyszedł na świat w narodzie żydowskim. Ziemia Kanaan to znak Królestwa Niebieskiego, do którego dostęp otworzył nam Pan Jezus. Potomstwem Abrahama jest Kościół obejmujący wszystkie narody, ludy i języki. Zatem kluczem do całego Pisma Świętego jest Pan Jezus. Gdy czytamy Pismo, w świetle Jego życia trudne fragmenty stają się jasne. To samo odnosi się do naszego własnego życia. Słowo Boże może je nam wyjaśnić, bo gdy my czytamy Pismo Święte, ono czyta nas.
Komentarz do psalmu
Psalm 2 jest jednym z ważniejszych psalmów mesjańskich. Był on również często cytowany w Nowym Testamencie. Opisuje, kim jest Mesjasz i czego dokonał. Bóg Ojciec zwraca się do Pomazańca-Króla: Ty jesteś moim Synem, Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie. Na czym polega owo zrodzenie? Pan Jezus jest odwiecznym Jednorodzonym Synem Ojca, został zrodzony, jak wyznajemy w Credo, przed wszystkimi wiekami. „Dziś” w tym wymiarze oznacza wieczność. Jednocześnie zdanie to posiada również inny sens. W przemówieniu świętego Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy słowa te oznaczają dzień zmartwychwstania Chrystusa, czyli moment, kiedy Jego człowieczeństwo zostało uwielbione. Narody, które Bóg odda Panu Jezusowi w dziedzictwo, to Kościół jako wielonarodowa Rodzina Boża. Żelazna rózga to duchowy obraz krzyża, poprzez który Chrystus króluje. Żelazo oznacza niewzruszoną Wolę Bożą odnośnie zbawienia ludzi. Ostatnie surowe słowa przestrogi do królów zapowiadają sąd ostateczny na końcu czasów dla pysznych i walczących z Bogiem. Psalm ten zatem ukazuje oblicze Chrystusa jako władcy miłosiernego i surowego zarazem, cierpiącego i chwalebnego. Rozważając ten psalm, możemy niejako wniknąć w tajemnicę naszego Pana.
Komentarz do Ewangelii
Słowa Chrystusa, mówiące, że jest Drogą, Prawdą i Życiem, należą do najczęściej cytowanych i komentowanych tekstów Nowego Testamentu. Co one oznaczają? Pan Jezus jest Drogą, bo ogłosił Nowe Prawo miłości, wyrażone w Kazaniu na Górze i jednocześnie sam dał żywy przykład, jak go zrealizować. Iść Drogą, znaczy naśladować Pana Jezusa. Co ciekawe, samo chrześcijaństwo przez apostołów i pierwszych uczniów było nazywane pierwotnie drogą. Jezus jest Prawdą, gdyż przez Niego Bóg Ojciec stworzył cały świat. Wszystko, co istnieje, od Niego pochodzi i w Nim znajduje swój ostateczny sens. Szczególnie odnosi się to do życia człowieka. Święty Jan Paweł II pięknie ujął to w słowach, że Chrystus objawia człowiekowi samego człowieka. W końcu jest Pan Jezus Życiem, jako że udziela Ducha Świętego, który jest Panem i Ożywicielem, twórcą świętości. Tak jak człowieczeństwo Chrystusa było namaszczone Duchem Świętym, tak każdy ochrzczony otrzymuje Go jako członek Ciała Chrystusa. Bez Chrystusa człowiek nie zdobędzie tego nadprzyrodzonego życia. Sobór Watykański II tak to określił: Stworzenie bez Stwórcy ginie. Zatem owe trzy słowa zawierają w sobie tajemnicę Chrystusa i mogą stać się dla nas drogowskazami w poznawaniu Pana Jezusa przez modlitwę i praktykę codziennego życia.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego
Książka na dziś
„Czytając poniższą książkę o św. Rafce, nie sposób nie zobaczyć tego, jak bardzo chroma i ślepa jest dusza bez Boga, oraz tego, iż duszy, która jest wypełniona Jego obecnością, nie przeszkadza cielesna ślepota czy też niemoc sprawiająca, iż człowiek niedomaga, albowiem posiadając Boga
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.