Poniedziałek

Czytania

(1 Sm 15, 16-23)
Po zwycięstwie Saula nad Amalekitami Samuel powiedział Saulowi: "Dosyć! Powiem ci, co rzekł do mnie Pan tej nocy". Odrzekł: "Mów!" I mówił Samuel: "Czy to nie jest prawdą, że choć byłeś mały we własnych oczach, to jednak ty właśnie stałeś się głową pokoleń izraelskich? Pan bowiem namaścił cię na króla izraelskiego. Pan wysłał cię w drogę i nakazał: Obłożysz klątwą tych występnych Amalekitów, będziesz z nimi walczył, aż ich zniszczysz. Czemu więc nie posłuchałeś głosu Pana? Rzuciłeś się na łup, popełniłeś więc to, co złe w oczach Pana". Saul odpowiedział Samuelowi: "Posłuchałem głosu Pana: szedłem drogą, którą mnie posłał Pan. Przyprowadziłem Agaga, króla Amalekitów, a Amalekitów obłożyłem klątwą. Lud zaś zabrał ze zdobyczy drobne i większe bydło, aby je w Gilgal ofiarować Panu, Bogu twemu, jako pierwociny rzeczy obłożonych klątwą". Samuel odrzekł: "Czyż milsze są Panu całopalenia i ofiary krwawe od posłuszeństwa głosowi Pana? Właśnie, lepsze jest posłuszeństwo od ofiary, uległość – od tłuszczu baranów. Bo opór jest jak grzech wróżbiarstwa, a krnąbrność jak złość bałwochwalstwa. Ponieważ wzgardziłeś nakazem Pana, odrzucił cię On jako króla".

(Ps 50 (49), 8-9. 16b-17. 21 i 23)
REFREN: Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

"Nie oskarżam cię za twoje ofiary
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną.
Nie przyjmę cielca z twego domu
ani kozłów ze stad twoich".

"Czemu wymieniasz moje przykazania
i na ustach masz moje przymierze?
Ty, co nienawidzisz karności,
a słowa moje odrzuciłeś za siebie?"

"Ty tak postępujesz, a Ja mam milczeć?
Czy myślisz, że jestem podobny do ciebie?
Skarcę ciebie i postawię ci to przed oczy.
Kto składa dziękczynną ofiarę, ten cześć Mi oddaje,
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie".

Aklamacja (Hbr 4, 12)
Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

(Mk 2, 18-22)
Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: "Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?" Jezus im odpowiedział: "Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

W Chrystusie staliśmy się nowym stworzeniem, stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. Stare życie umarło, teraz jest w nas nowe życie z wysoka: narodziliśmy się na nowo z Ducha Bożego. Mieszka w nas Duch Święty i tak staliśmy się uczestnikami Boskiej natury. Stary Testament mówił o starym człowieku pod prawem. Nowy Testament mówi o nowym człowieku pod łaską. Nie jesteśmy już w ciele, ale jesteśmy w Duchu i podobamy się Bogu.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Antoni, opat
urodził się w Środkowym Egipcie w 251 r. Po śmierci rodziców, kierując się wskazaniem Ewangelii, sprzedał ojcowiznę, a pieniądze rozdał ubogim. U dał się na pustynię w pobliżu rodzinnego miasta. Tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Jego żywot, spisany przez św. Atanazego, głosi, że Antoni musiał znosić wiele jawnych ataków ze strony szatana, który go nękał, jawiąc mu się w różnych postaciach. Doznawał wtedy umacniających go wizji nadprzyrodzonych. Jego postawa znalazła wielu naśladowców. Sława i cuda sprawiły, że zaczęli ściągać uczniowie, pragnący poddać się jego duchowemu kierownictwu. W 311 r. Antoni gościł w Aleksandrii, wspierając duchowo prześladowanych przez cesarza Maksymiana chrześcijan. Spotkał się wówczas ze św. Aleksandrem, biskupem tego miasta i męczennikiem. Następnie, ok. 312 roku, udał się do Tebaidy, gdzie w grocie w okolicy Celzum, w górach odległych ok. 30 km od Nilu, spędził ostatnie lata życia. Według podania św. Antoni zmarł 17 stycznia 356 roku w wieku 105 lat. Życie św. Antoniego było przykładem dla wielu nie tylko w Egipcie, ale i w innych stronach chrześcijańskiego świata.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Samuel i Saul to bohaterowie dzisiejszego fragmentu biblijnej opowieści. Kim byli i co ich łączyło? Samuel był charyzmatycznym kapłanem w świątyni w Szilo, prorokiem i widzącym. Pełnił rolę sędziego z uwagi na to, że cieszył się wielkim autorytetem wśród Izraelitów. W przeciwieństwie do niego Saul był prostolinijnym młodzieńcem, posłusznym ojcu i swojemu służącemu. W oczach ludzi niewiele znaczył. Mimo to, a może właśnie dlatego Bóg wybrał go, a Samuel namaścił na pierwszego króla Izraela. Saul zapowiadał się dobrze i otrzymał szansę na życiowy sukces. Śledząc jego historię, można dostrzec jak z młodego człowieka bez większych aspiracji i własnych planów na przyszłość stał się arbitrem decydującym o tym, co jest dobre, sprawiedliwe, miłe Bogu i co w rezultacie doprowadziło go do upadku.
Co spowodowało jego klęskę? Był królem, posiadał władzę, skutecznie zarządzał ludźmi i sprawami królestwa. Znał słowo Boga przekazane przez proroka, ale ono go nie przenikało, nie ukierunkowało jego zaangażowania na Pana.
Samuela i Saula łączyła relacja, którą dzisiaj nazwalibyśmy kierownictwem duchowym. Chcąc pełnić wolę Bożą, trzeba zdecydować się na pewien radykalizm i nauczyć się poruszać w chaosie własnych myśli, natchnień i emocji.
Mądrzy przewodnicy, przeniknięci Duchem Świętym, nie zawsze głaszczą po głowach, a i droga z nimi, nie będzie łatwiejsza, ale może być prostsza.

Komentarz do psalmu

Warto pochylić się nad słowami dzisiejszego psalmu i wziąć sobie do serca jego przesłanie. Każdy czyn i zamiar prowadzą albo do odrzucenia, albo do zbawienia, do życia lub śmierci. Nie ma drogi „pomiędzy”. Jest tylko czas na namysł. Przedłużanie, odkładanie w nieskończoność decyzji jest także wyborem prowadzącym donikąd. Bóg jest konsekwentny.

Komentarz do Ewangelii

Post, jako praktyka pobożnościowa, może być przeżywany na dwa różne, wykluczające się sposoby. Powstrzymując się od pokarmów i wszystkiego, co zaspokaja ludzkie potrzeby, mogę spełniać swój religijny obowiązek, albo, mimo doskwierającego głodu, szukać towarzystwa Boga, Jego miłości i pragnąć żyć dla Niego.
Jezus wskazuje na właściwy czas postu. To jest czas „rozdarcia”, oddzielenia od Jezusa. Regularne ponawianie postu ma przypominać, że stale jestem w drodze pomiędzy „już” i „jeszcze nie”. Pomiędzy radością wypływającą z historycznej obecności Jezusa i Jego zbawczego dzieła, a czekającą w chwili ponownego spotkania z Nim. Idąc drogą od postu, jako praktyki religijnej, wynikającej z nadanego prawa, do postu ze względu na Jezusa, karmić się Słowem, to jest inna mentalność, inny sposób życia, inne pragnienia. Stare i nowe.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

Książka na dziś

Lectio divina. Teoria i praktyka czyli jak czytać Pismo Święte?

Włodzimierz Zatorski OSB

W dniu 28 grudnia 2021 r. będziemy wspominać pierwszą rocznicę śmierci o. Włodzimierza Zatorskiego OSB. Z tej okazji przygotowaliśmy zbiór tekstów ojca Włodzimierza skupionych wokół tematu lectio divina, praktyce czytania Pisma Świętego, która zajmuje szczególne miejsce w tradycji monastycznej i życiu każdego benedyktyna

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.