pobierz z Google Play

05 lipca 2022

Wtorek

Wtorek XIV tydzień zwykły

Czytania: (Oz 8,4-7.11-13); (Ps 115,3-10); (Mt 4,23); (Mt 9,32-37);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Dusza. Skąd wiemy, że istnieje, i dlaczego to ma znaczenie

Czytania

(Oz 8,4-7.11-13)
To mówi Pan: Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, lecz wbrew mojej woli. Książąt mianowali - też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota - na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się przeciw niemu zapala; jak długo jeszcze nie będą mogli być uniewinnieni synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Oni wiatr sieją, zbierać będą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy. Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale mu służą jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy - niech wrócą znów do Egiptu!

(Ps 115,3-10)
REFREN: Naród wybrany ufa swemu Panu

Nasz Bóg jest w niebie,
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota,
dzieło rąk ludzkich.

Mają usta, ale nie mówią;
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą;
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.

Mają ręce pozbawione dotyku
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią,
i każdy, który im ufa.

Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu,
On jest ich pomocą i tarczą.

(Mt 4,23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

(Mt 9,32-37)
Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu! Lecz faryzeusze mówili: Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy . Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Robotnikiem wyprawionym przez Boga na żniwa Pana jest ten, kto mówi to samo, co mówił Jezus i czyni to samo, co czynił Jezus. On zaś wszędzie nauczał, głosił Ewangelię o Królestwie Niebieskim, wypędzał demony i uzdrawiał wszystkie choroby i wszelką niemoc.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Antoni Maria Zaccaria, prezbiter i zakonnik
urodził się w Cremonie w grudniu 1502 r. W kilka miesięcy po urodzeniu stracił ojca. Po ukończeniu miejscowych szkół Antoni udał się do Padwy, gdzie studia medyczne uwieńczył doktoratem (1520-1524). Potem powrócił do Cremony i jako człowiek świecki zajął się katechizacją ubogiej młodzieży przy kościele św. Witalisa. Pod kierunkiem dominikanów podjął studia teologiczne. Zajął się biblistyką, patrologią i zgłębianiem pism doktorów Kościoła. W roku 1528 przyjął święcenia kapłańskie. W 1531 r. udał się do Mediolanu i dołączył do oratorium "Wiecznej Mądrości". Pod kierunkiem Antoniego nabrało ono nowego rozmachu. Co więcej, przerodziło się w trzy rodziny zakonne, które poświęcił on św. Pawłowi Apostołów. Największą sławą okrył Antoniego zakon męski, który od kościoła św. Barnaby, przy którym się zawiązał, otrzymał popularną nazwę barnabitów. Zakon zatwierdził papież Klemens VII w 1535 roku. Następne lata Antoni spędził w Mediolanie, gdzie zakładał domy swoich instytucji. Wspierał go biskup Mediolanu, św. Karol Boromeusz, z którym napisał regułę dla swojego zgromadzenia. Antoni wyróżniał się także szczególnym nabożeństwem do Eucharystii. Wbrew przyjętemu i zakorzenionemu wtedy zwyczajowi zachęcał wiernych do częstej, a nawet codziennej Komunii świętej. Wyniszczony pracą apostolską, zmarł w Cremonie, w domu swojej matki, 5 lipca 1539 r., w wieku zaledwie 37 lat.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Życie bez Boga i Jego praw nigdy nie doprowadzi człowieka do szczęścia. Niestety, nie potrafimy uczyć się na błędach przodków i jak Izraelici jesteśmy krnąbrni.
Wszystko zaczęło się niewinnie, chcieli tylko króla, jak inne narody, (historia Saula w Księdze Samuela), ale przez tę decyzję odrzucili królowanie Boga. Jedynym i pewnym moralnie autorytetem jest Bóg. Musimy być bardzo ostrożni, pokładając w kimś nadzieję czy „stawiając kogoś na świeczniku”, aby nie okazało się, że ten wybrany, podobnie jak Izrael, oddaje cześć bożkom. Jasne jest, że w dzisiejszym świecie tymi bożkami są pieniądze, władza, używki itd., ale mechanizm oddawania czci jest ten sam. Odejście od Boga zawsze prędzej czy później wywoła burzę w naszym życiu duchowym.
Prorok wytyka, że składane ofiary straciły sens, bo były związane z pogańskimi grzesznymi praktykami. Czy my nie postępujemy podobnie, kiedy służąc naszym żądzom - bożkom składamy ofiary Bogu bez refleksji i uniżenia? Czy nie jesteśmy zbyt pyszni, należąc do wierzących w Jezusa, czy zbyt łatwo nie wydajemy osądu na temat grzechu drugiego człowieka?
Bóg brzydzi się hipokryzją i obłudą i nie ma upodobania w naszych ofiarach, jeśli są składane bez miłości do Niego.
Ozeasz zapowiada powrót do Egiptu (rzeczywiście tak się stało: niektórzy, by uniknąć deportacji do Asyrii, zbiegli do Egiptu). Niewola, która odcisnęła piętno na całej historii narodu, ale była też powodem objawienia potęgi miłości Boga, staje się znów realną duchową rzeczywistością. Niech nowy Mojżesz - Jezus wyprowadza nas z naszych duchowych ziem nieprawości.


Komentarz do psalmu

Uwielbienie Boga szczerym sercem jest wyzwalające z grzechu i przywiązania do bożków. Kiedy doświadczymy niszczących skutków naszego postępowania, a potem ratunku w jedynym Wybawicielu, możemy wznosić okrzyk: Ufaj tylko Panu, On jest twoją pomocą i tarczą! Zupełnie jak kobieta przyłapana na cudzołóstwie (J 8, 1-11), która otrzymała nowe życie.


Komentarz do Ewangelii

Ewangelia ukazuje dramatyczną duchową sytuację narodu. Oto ci, którzy mają być odpowiedzialni za pasterzowanie ludu, dbają bardziej o swój prestiż i dochody. Owce są osierocone, nic więc dziwnego, że ich stan duchowy jest tragiczny. Głuchoniemy stał się taki wskutek opętania, nie był w stanie usłyszeć Słowa a tym bardziej głosić. My też z powodu własnych grzechów, ale też z powodu osierocenia duchowego, możemy stać się obojętni na słowo, głuchoniemi wobec Jego życiodajnej mocy, możemy pomału bez niego usychać.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz


Do góry

Książka na dziś

Dusza. Skąd wiemy, że istnieje, i dlaczego to ma znaczenie

James Porter Moreland

Czy w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez podejście naukowe, jest jeszcze miejsce na wiarę w duszę? Czy neuronauka nie wyjaśniła już każdego aspektu ludzkiego zachowania, zaprzeczając jednocześnie istnieniu niematerialnego umysłu?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.