pobierz z Google Play
maj 2022
29 Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego (Dz 1,1-11); (Ps 47,2-3.6-9); (Hbr 9, 24-28; 10, 19-23); Aklamacja (Mt 28,19.20); (Łk 24,46-53);
30 Poniedziałek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego (Dz 19,1-8);(Ps 68,2-7);Aklamacja (Kol 3,1);(J 16,29-33);
31 Wtorek - Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (So 3, 14-18);(Ps: Iz 12,2-6);Aklamacja (Łk 1, 45);(Łk 1,39-56);
czerwiec 2022
1 Środa siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego (Dz 20,28-38);(Ps 68,29-30.33-36);Aklamacja (J 17,21);(J 17,11b-19);
2 Czwartek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego (Dz 22,30;23,6-11);(Ps 16,1-2.5.7-11);Aklamacja (J 17,21);(J 17,20-26);
3 Piątek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego (Dz 25,13-21);(Ps 103,1-2.11-12.19-20);Aklamacja (J 14,26);(J 21,15-19);
4 Sobota siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego (Dz 28,16-20.30-31);(Ps 11,4-5.7);Aklamacja (J 16,7.13);(J 21,20-25);

29 maja 2022

Niedziela

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Czytania

(Dz 1,1-11)
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

(Ps 47,2-3.6-9)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

(Hbr 9, 24-28; 10, 19-23)
Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę.

Aklamacja (Mt 28,19.20)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.

(Łk 24,46-53)
Jezus powiedział do swoich uczniów: ”Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus, zanim został wzięty do nieba, przykazał uczniom oczekiwać obietnicy Ojca, aż zostaną ochrzczeni Duchem Świętym, otrzymają moc Ducha Świętego i będą Jego świadkami po krańce ziemi. Jezus wstąpił do nieba i teraz wstawia się za nami przed obliczem Boga. Jezus zgładził grzech przez ofiarę z samego siebie, a drugi raz przyjdzie nie z powodu grzechu, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święta Urszula Ledóchowska, zakonnica

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Łukasz na początku drugiej części swojego dzieła opisuje Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Jednak zanim następuje opis tego wydarzenia, przywołuje jeszcze słowa, które padają z ust Jezusa, wskazujące, że Panem czasu jest Bóg. Autor Dziejów mówi nam też o obietnicy danej uczniom przez Jezusa, o obietnicy Ducha Bożego, który na nich zstąpi i da im moc, by głosili Dobrą Nowinę po krańce świata. Tę obietnicę znajdujemy też w innych miejscach, również w Starym Testamencie w Księdze Joela: I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach (Jl 3,1-2).
Chciałabym jednak zwrócić uwagę na inny fragment z przywołanej perykopy. Na samym początku czytamy, że Jezus „czynił i nauczał”. Wiemy, że ciągnęły za Nim tłumy, by tylko posłuchać Jego nauki, wiemy, że zdumiewali się tą nauką. Zarówno uczniowie, jak i inni słuchacze, nazywali Go Nauczycielem, podziwiali, darzyli zaufaniem, pragnęli czułości, która z Jego słów emanowała. Z ewangelicznych zapisów wiemy jednak też, że Jezus odchodził na pustynię, by porozmawiać z Ojcem, by pobyć z Nim sam na sam. Dla nas, Jego uczniów, są to bardzo wyraźne i konkretne wskazówki, jak mamy żyć i co mamy czynić, by nieść dalej Dobrą Nowinę. Św. Jan Maria Vianney powiedział: Nie mów ludziom o Bogu, kiedy nie pytają, ale żyj tak by pytać zaczęli. Realizował tę Jezusową drogę przez całe swoje życie, doświadczając również, na pewnym jego etapie, odrzucenia.
Chrystus posyła swoich, posyła nas na cały świat, jak Ojciec posłał Jego i dlatego daje nam Ducha, który uzdalnia do dawania świadectwa, do wypełnienia otrzymanego nakazu głoszenia Królestwa Bożego. Czy podejmuję to zadanie?


Komentarz do psalmu

Przywołany dzisiaj psalm jest hymnem na cześć Pana, władcy wszechświata i dziejów - Bóg jest Królem całej ziemi (…) Bóg króluje nad narodami (w. 8-9). Ale ten Bóg, który jest Panem, poddaje nam te narody (w. 4) i daje moc panowania nad nimi w Jego imię. Ta królewska władza Boga w pełni na ziemi urzeczywistniła się w Jezusie Chrystusie i w Nim objęła wszystkie narody. Jezus zaś, przekazał ją swoim uczniom, czyniąc każdego z nas swoim apostołem Dobrej Nowiny.


Komentarz do drugiego czytania

Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa (Hbr 10,19) i dalej: bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę (Hbr 10,23b) – te słowa zapisane przez Autora Listu do Hebrajczyków są dla nas swoistym testamentem, są obietnicą samego Boga a więc są pewnikiem, bo Bóg nie cofa swoich obietnic, a tym bardziej tej przypieczętowanej krwią Syna Bożego, Mesjasza, Jezusa Chrystusa. Jak czytamy w 1 Liście św. Jana, jest On Kapłanem a jednocześnie „ofiarą przebłagalną” składaną za grzechy całego świata (1 J 2,2). Jest Tym, który za nami się wstawia i dokonuje za nas zadośćuczynienia, który w pełni objawi się przy końcu naszego życia, ofiarowując nam swoje miłosierdzie. Osądzi jednak też tych, którzy Bożą miłość i Boże przebaczenie świadomie odrzucą. Dar Bożego miłosierdzia nie zwalnia nas z tego, byśmy dążyli do tego, by być czystymi i nieskalanymi, byśmy czerpali ze studni Bożej miłości i umocnieni tą miłością czynili wokół siebie dobro. Odpowiadając w życiu na ewangeliczne wezwanie do doskonałości, jak Bóg jest doskonały, wypełniamy powołanie do wzrastania w miłości, do usuwania wszelakich śladów przywiązania do zła, do oczyszczania swojej duszy, myśli i ciała z tego co nieczyste, nie-Boże. W konstytucji „Lumen gentium” czytamy: A ponieważ nie znamy dnia ani godziny, musimy, w myśl upomnienia Pańskiego, czuwać ustawicznie, abyśmy zakończywszy jeden jedyny bieg naszego ziemskiego żywota, zasłużyli wejść razem z Panem na gody weselne i być zaliczeni do błogosławionych, i aby nie kazano nam jak sługom złym i leniwym, pójść w ogień wieczny, w ciemności zewnętrzne, gdzie „będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Albowiem zanim panować będziemy z Chrystusem pełnym chwały, wszyscy staniemy „przed trybunałem Chrystusowym, aby każdy zdał sprawę z czynów dokonanych w ciele, dobrych i złych”, i na końcu świata „ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie życia, a którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu (LG 48).


Komentarz do Ewangelii

Wspominając Wniebowstąpienie Jezusa nie możemy zapominać, że choć nie jest On już obecny między nami w taki sposób, jak to miało miejsce, gdy chodził drogami Palestyny, to pozostał w najcenniejszych darach, jakimi są Eucharystia i Jego Słowo. Są to te przestrzenie naszego ziemskiego życia, w których możemy spotkać się z Nim każdego dnia. Czy korzystamy z tego daru należycie? Czy karmimy się Jego słowem i Ciałem? Te dary są drogą, która prowadzi nas ku wieczności, ku wypełnieniu się obietnicy, że Jezus poprzedził nas w drodze do Ojca.
Papież św. Grzegorz Wielki pisał: „Toteż, najdrożsi bracia, tam winniśmy za Nim dążyć sercem, dokąd, jak wierzymy, ciałem wstąpił. […] Choć jeszcze duchem miotają zamieszki, jak kotwicę swej nadziei zarzućcie w wiecznej Ojczyźnie, umacniając swego ducha w prawdziwej światłości. Oto usłyszeliśmy, że Pan wstąpił do nieba” (In Evangelium, Homilia XXIX). Święto Wniebowstąpienia jest dla nas swoistym wezwaniem do pokuty i naprawy swojego życia, do zarzucenia kotwicy w wieczności, do której jesteśmy powołani. Jest też oczekiwaniem na obiecanego Ducha, który uzdolni nas do podjęcia zaproszenia bycia uczniem i odpowiedzi na wezwanie Pana: „Oto ja, poślij mnie”.

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej 2022 tom II

Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej zawiera szczegółowe, zawsze aktualne kalendarium dla diecezji polskich, kompletne czytania mszalne wraz z oracjami na każdy dzień roku, życiorysy świętych i błogosławionych oraz niezbędne wprowadzenia

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.

30 maja 2022

Poniedziałek

Poniedziałek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania

(Dz 19,1-8)
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?” A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty”. Zapytał: „Jaki więc chrzest przyjęliście?” A oni odpowiedzieli: „Chrzest Janowy”. Powiedział Paweł: „Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa”. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.

(Ps 68,2-7)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi

Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany,
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.

A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.

Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.

Aklamacja (Kol 3,1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.

(J 16,29-33)
Uczniowie rzekli do Jezusa: „Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”. Odpowiedział im Jezus: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jak Jezus nigdy nie był sam, bo zawsze Ojciec był z Nim, tak i my nigdy nie jesteśmy sami, ponieważ Jezus jest z nami każdego dnia aż do skończenia świata. Pan jest z nami, dlatego mamy pokój w Nim, pokój z nieba. Cały świat leży w mocy złego ducha i doznajemy ucisku na świecie, ale nie opuszcza nas odwaga, bo Pan zwyciężył świat i zasiada teraz po prawicy Boga, nieustannie wstawiając się za nami.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Jan Sarkander, prezbiter i męczennik

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszej perykopie z początku 19 rozdziału Dziejów Apostolskich spotykamy Pawła podczas jego trzeciej podróży misyjnej, która miała miejsce w latach 54 – 58. Paweł, drogą lądową, przemierza Galację i Frygię z zamiarem umocnienia tamtejszych Kościołów. Na początku podróży przybywa do Efezu, gdzie odnajduje „jakichś uczniów”. Naucza, a ci, którzy go słuchają, przyjmują naukę, którą głosi. I pada pytanie o przyjęcie daru Ducha Świętego. Pytanie, które wprawia w konsternację, bo oni nigdy o Duchu Świętym nie słyszeli. Oni przyjęli chrzest Janowy, który można określić pierwszym krokiem na drodze nawrócenia, na drodze prostowania ścieżek Panu. Jan Chrzciciel głosił „chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów” (Mk 1,4), Paweł przybywa i mówi o chrzcie w imię Jezusa Chrystusa. Paweł głosi im Chrystusa, chrzci ich w Jego imię, kładzie na nich ręce i dostępują napełnienia Duchem Świętym. Po tym wydarzeniu stali się oni prawdziwie uczniami Chrystusa, członkami Jego mistycznego Ciała, którym jest Kościół.
Od tamtego momentu minęło prawie dwa tysiące lat, chrzest w imię Jezusa Chrystusa nieustannie dokonuje się w tysiącach kościołów na całym świecie. W Jego imię zostaliśmy ochrzczeni także my. Czy zdaję sobie do końca sprawę z konsekwencji, jakie to za sobą pociąga? Być częścią mistycznego Ciała Chrystusa, być częścią Kościoła, to głosić Chrystusową prawdę o zbawieniu, to żyć Jego wskazówkami, to naśladować Go w miłowaniu Boga i bliźniego. Czy wypełniam postawione przede mną zadania?


Komentarz do psalmu

Psalm 68 jest przepięknym dziękczynnym hymnem na cześć Pana, który nieustannie towarzyszy swojemu ludowi. Psalmista, w pierwszych wersetach, zwraca uwagę na „sprawiedliwych”, jako tych, którzy „cieszą się i weselą przed Bogiem” (w. 4), dalej zaś pisze, że „na ziemi zeschłej zostają oporni” (w. 7c). Bóg chce dać człowiekowi wszystkiego w obfitości, On wie, czego, ile i kiedy nam potrzeba. A czy my też to wiemy?


Komentarz do Ewangelii

Opisana przez Jana Ewangelistę scena rozgrywa się w Wieczerniku podczas ostatniej wieczerzy, którą Jezus spożył z uczniami. Fragment ten kończy się słowami (…) odwagi! Jam zwyciężył świat (w. 33). Jezus, wiedząc, co się za chwilę wydarzy, chce wlać w serca swoich uczniów odwagę, chce dać im siłę, by nie zwątpili w chwili próby. Zna ich serca, ich słabości, ale też wie, że Go umiłowali, że Mu wierzą, sam ich w końcu wybrał, powołał.
Również do mnie, do każdego z nas, Jezus mówi dzisiaj te słowa: Odwagi! Jam zwyciężył świat i pyta czy mi wierzysz? Czy wytrwasz przy mnie, chociaż dookoła wielka zawierucha? Jezus umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował (J 13,1), oddał za nich / za nas życie, radykalnie się uniżył, ogołacając się i przyjmując postać sługi (por. Flp 2,7). I to jest dla nas niepodważalny dowód, że słowa Jezusa są prawdą, że ON jest Drogą, Prawdą i Życiem (J 14,6). Czy Mu wierzę?

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Jak rozmawiać z dziećmi o seksualności

Magdalena i Piotr Ogrodowczykowie

,,Nie mamy wątpliwości, że jesteś rodzicem, który troszczy się o swoje dziecko i zrobi wszystko, aby uczynić je szczęśliwym. W zakres wychowania wchodzi wiele zagadnień, ale szczególnie trudnym, sprawiającym niemało problemów – jest temat wychowania seksualnego. Jeśli chcesz, aby twoje dziecko w przyszłości założyło szczęśliwą rodzinę, warto je do tego przygotować. I uwierz, nikt nie zrobi tego lepiej niż ty.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


31 maja 2022

Wtorek

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Czytania

(So 3, 14-18)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta". Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Wielki wśród ciebie święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie święty Izraela.

Aklamacja (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

(Łk 1,39-56)
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Bóg nie jest Bogiem smutku, ale Bogiem radości. Mamy zawsze radować się w Panu, zbawicielu naszym. Zostaliśmy przeniesieni z królestwa ciemności do Królestwa Bożego, którego życiem jest radość w Duchu Świętym. Słowo Boże zachęca nas, abyśmy weselili się radością niewysłowioną i pełną chwały. Z weselem przeto czerpiemy wodę ze zdrojów zbawienia i raduje się duch nasz w Bogu, zbawcy naszym.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jakże piękne wskazówki na życie daje nam dzisiaj św. Paweł. Ten, który prześladował Chrystusa i Jego uczniów, ale przede wszystkim ten, który doświadczył miłości Tego, Którego prześladował, pisze do Kościoła w Rzymie, jak mają żyć, jak mają traktować swoich prześladowców. Pamiętajmy, że do 313 roku, do ogłoszenia przez cesarza Konstantyna Wielkiego „Edyktu mediolańskiego”, prześladowanie chrześcijan w Imperium Rzymskim było częstą praktyką. Paweł, który wie, co znaczy prześladować, zachęca, by prześladowcom błogosławić. Niesie naukę samego Chrystusa, utwierdza Kościół w tym rewolucyjnym podejściu do drugiego człowieka. Dalej Paweł napisze: Nikomu złem za zło nie odpłacajcie (Rz 12,17) oraz: Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21).
Jego przesłanie, budowane na Jezusowej nauce, aktualne jest też dzisiaj i odnosi się do każdego człowieka, który jest obok nas. Wyrazem naszego człowieczeństwa jest budowanie, rozwijanie i umacnianie braterskich więzów i relacji opartych na szacunku, serdeczności i współpracy. Człowiek ma wolną wolę, a co za tym idzie, może dokonywać wolnych wyborów i od tych wyborów zależy, czym będzie karmił siebie i innych. Paweł Apostoł zachęca nas, byśmy karmili się szlachetnością, bezinteresownością, wielkodusznością, sprawiedliwością, pokorą i umiłowaniem pokoju.
Czy moje serce gotowe jest przyjąć Pawłowe wskazówki i żyć tak, by budować wokół siebie zalążek Królestwa Bożego?


Komentarz do psalmu

W dzisiejszym psalmie responsoryjnym przywołany jest fragment z Księgi Proroka Izajasza, który jest hymnem wdzięczności udręczonego człowieka, który doświadczył Bożej pomocy. Przypieczętowuje on tę część Księgi Izajasza, która nazwana jest Księgą Emmanuela i ma mesjańską wymowę. Jest to tekst najprawdopodobniej starszy niż sama Księga Izajasza, włączony w to miejsce, by domknąć treść Księgi Emmanuela. To, co z tej pieśni emanuje, to zbawienie, ufność, radość, brak lęku i wiara w Bożą moc i obecność. Zwróćmy uwagę tylko na jedno słowo - „zbawienie”, które w drugim i trzecim wersecie pojawia się trzykrotnie - Bóg jest moim zbawieniem!, On stał się moim zbawieniem i (…) ze zdrojów zbawienia. Co Autor chciał nam przez to powiedzieć? Możemy na ten temat długo dywagować, ale jedno jest pewne: zbawienie jest w Bogu i jest ono dane każdemu z nas. Źródłem naszego zbawienia jest właśnie Bóg. Czy chcę, tak jak Samarytanka, stanąć u Tego źródła i zaczerpnąć z Jego zdrojów? Czy chcę przyjąć je tak, jak przyjęła je Maryja? Czy chcę otrzymać życie i to życie w obfitości?


Komentarz do Ewangelii

Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? - słyszeliśmy te słowa wielokrotnie i może warto się na nad nimi chwilę pochylić, by dostrzec obecność Maryi w naszym życiu. Powszechnie znane jest powiedzenie „przez Maryję do Jezusa”, ale czasami ta droga jest inna, to Jezus doprowadza do stóp Maryi. I nie jest tu najistotniejszą kwestią, jaką drogą to się dzieje, bo są Oni ze sobą w pełni zjednoczeni. Maryja przez swoje pokorne fiat pozwoliła, by Bóg stał się człowiekiem, by dokonało się nasze odkupienie. W przywołanej perykopie widzimy Maryję, która przybywa do Elżbiety, by jej służyć. Matka Boga chce służyć człowiekowi. W tym spotkaniu z Elżbietą wcielony Bóg objawia się po raz pierwszy. Zbawiciel ukryty w łonie Matki rozpoznany zostaje przez inną matkę też spodziewającą się narodzin syna. Słowa pozdrowienia wypowiedziane przez Maryję sprawiają, że Duch Święty napełnił Elżbietę. Jakaż musiała być siła a jednocześnie czułość w tych słowach, jakaż musiała być wiara Elżbiety.
Czego uczy nas to spotkanie dwóch matek? Obie kobiety doświadczyły poczęcia w cudowny sposób, obie przyjęły to z wiarą, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Pokazują nam też, czym jest służba i dostrzeganie potrzeb innych. Uczą nas modlitwy uwielbienia i zawierzenia. Ukazują, że pokorne serce widzi więcej i więcej jest w stanie przyjąć.
Co z tej nauki pragnę dzisiaj wziąć dla siebie? Którą z tych pięknych cnót chcę szczególnie w sobie rozwijać?

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Powrót hipotezy Boga

Stephen C. Meyer

W drugiej połowie XIX wieku rozpowszechnił się pogląd, że nauka znajduje się w konflikcie z wiarą i tradycyjnie pojmowanym teizmem. Filozof nauki Stephen C. Meyer kwestionuje to twierdzenie, analizując trzy odkrycia naukowe o zdecydowanie teistycznych implikacjach. Opierając się na argumentach za inteligentnym projektem życia, które opracował w książkach "Podpis w komórce" i "Wątpliwość Darwina"

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


01 czerwca 2022

Środa

Środa siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania

(Dz 20,28-38)
Paweł powiedział do starszych Kościoła efeskiego: „Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, nad którą Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo z wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już nigdy go nie zobaczą. Potem odprowadzili go na statek.

(Ps 68,29-30.33-36)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi

O Boże, okaż swą potęgę,
potęgę Bożą, której dla nas użyłeś.
W Twej świątyni nad Jeruzalem,
niech królowie złożą Tobie dary!

śpiewajcie Bogu królestwa ziemi,
zagrajcie Panu,
który przemierza odwieczne niebiosa.
Oto wydał głos swój, głos potężny:
„Uznajcie moc Bożą!”

Jego majestat jest nad Izraelem,
a Jego potęga w obłokach.
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę.
Niech będzie Bóg błogosławiony.

Aklamacja (J 17,21)
Słowo Twoje, Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie

(J 17,11b-19)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus zostawił nam swoją naukę, abyśmy mieli w sobie Jego radość w pełni. Jego nauka to Słowo od Ojca, które jest prawdą. Jezus poświęcił w ofierze samego siebie za nas, abyśmy byli uświęceni w prawdzie Ojca.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Justyn, męczennik

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jakże trudne słowa kieruje dzisiaj do Kościoła, do każdego z nas, Paweł Apostoł. Najpierw mówi o prześladowaniach, o wilkach, które wejdą do stada i będą chciały je rozbić, rozproszyć. Potem przypomina słowa Pana Jezusa, że Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu (w. 35). I ta Pawłowa przestroga mogłaby nas zatrwożyć, gdyby nie inne fragmenty z kart Nowego Testamentu, gdzie czytamy: (…) narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan (Łk 2,11), czy A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20b). Zapewnienie o Bożej obecności w naszym życiu nie zwalnia nas jednak z czujności. Owe wilki, to ci, którzy odrzucili Boga, którzy żyją, jakby Go nie było, którym zadrą często są żyjący w zgodzie z Bożymi przykazaniami. Takim właśnie jest współczesny świat, w którym prawo pięści bądź naturalna selekcja chcą wziąć górę nad prawością i moralnością. Jak odnaleźć się w tym świecie? Jak zachować wertykalność w relacji z Bogiem i horyzontalność w relacji z człowiekiem? Jak, wobec stada wilków, czynić innym dobro, czerpać szczęście z dawania a nie brania? Na te i wiele innych pytań musi sobie odpowiedzieć chrześcijanin XXI wieku. Ważne jest, by pamiętać, że życie chrześcijanina, to nie idylla usłana płatkami róż. Jezus nie obiecywał nam, że pójście za Nim będzie łatwe, wręcz przeciwnie, powiedział: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je (Mk 8,34-35). Droga, kierunek i wskazówki są zatem bardzo jasne. Pozostaje tylko decyzja, w której grupie chcę się znaleźć – w grupie wilków czy też pośród tych, którzy żyją na tym świecie, ale jakby już na nim nie żyli.


Komentarz do psalmu

Psalm 68, którego pierwszych siedem wersetów rozważaliśmy w poniedziałek, odzwierciedla w swoisty sposób etapy historii zbawienia Izraela. W pierwszej części tego prorockiego hymnu przyglądaliśmy się Bogu, który jest nieustannie obecny ze swoim ludem. Dzisiaj dotykamy tajemnicy obecności Boga na wyżynach niebieskich i faktu, że to On jest najważniejszy, że to Jemu należy się cześć, chwała i błogosławieństwo. Bóg w swoim majestacie daje swojemu ludowi potęgę i moc.


Komentarz do Ewangelii

Jakże pięknie słowa dzisiejszej Ewangelii korelują z pierwszym czytaniem. Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy modli się do Ojca, by zachował w jedności z Nim tych, którzy nie są z tego świata, tak samo, jak i On nie był z tego świata. Prosi też Ojca, by uświęcił ich w prawdzie. Jedność między uczniami jest swoistym świadectwem działania i mocy Ducha, którego przyjście obiecał swoim uczniom sam Jezus po Zmartwychwstaniu.
Chrystus, jak to wielokrotnie bywało, patrzy w niebo i zwraca się do Ojca, i nie prosi za siebie, On modli się za nas. Wyprasza nam łaskę jedności i prawdy. I jedno, i drugie wypływa z miłości a Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim (1J 4,16b). Trwanie w Bogu i z Bogiem, życie sakramentami, miłowanie bliźnich, to droga, na którą zaprasza nas Jezus. To Droga, którą jest On sam, podobnie, jak Prawda i Życie, które utożsamia.
Jezus chce naszego uświęcenia, bo świętość jest przeznaczeniem każdego z nas. Jest jednak jeden warunek… To my musimy chcieć ją przyjąć, chcieć nią żyć, każdego dnia coraz bardziej jej pragnąć i w niej się doskonalić. Czy jest to pragnieniem mojego serca?

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Dyscyplina na całe życie

dr Ray Guarendi

Dyscyplina to miłość wyrażona w działaniu. To doskonały prezent na całe życie, gdyż dyscyplina jest fundamentem wielu wybitnych osiągnięć. Jednak jako rodzice często się zastanawiamy, czy nie wymagamy zbyt mało lub zbyt dużo od swojego dziecka, nie jesteśmy pewni skutków swego postępowania. Zastanawiamy się, w jaki sposób skutecznie wymagać, szanując i widząc także potrzeby dziecka.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


02 czerwca 2022

Czwartek

Czwartek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania

(Dz 22,30;23,6-11)
W Jerozolimie trybun rzymski, chcąc się dowiedzieć dokładnie, o co Żydzi oskarżali Pawła, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi. Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: „Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych”. Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: „Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł?” Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. Następnej nocy ukazał mu się Pan i powiedział: „Odwagi! Trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie”.

(Ps 16,1-2.5.7-11)
REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, bo dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w krainie zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.

Aklamacja (J 17,21)
Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.

(J 17,20-26)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Każdy, kto ma Ducha Bożego, należy do Chrystusa. Wszyscy w Duchu Bożym są jedno, jak Chrystus jest jedno z Ojcem. W Duchu Bożym, ta sama chwała, która jest w Chrystusie, jest w nas i jesteśmy jedno w Chrystusie, jak On jest jedno z Ojcem.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Widzimy dzisiaj Pawła uwięzionego, ale mimo tego stanu jawi się nam jako ktoś, kto ma w sobie wolność ducha, jest wolny od strachu, wie, że prawda i sprawiedliwość są po jego stronie, wie, że po jego stronie jest sam Bóg. Mają go osądzić faryzeusze i saduceusze, a jak wiemy nie było między nimi zgody w podejściu chociażby do kwestii zmartwychwstania. Paweł, będąc faryzeuszem, wie, w jaką nutę uderzyć, by spowodować rozdźwięk między swoimi adwersarzami i doskonale mu się to udaje. Paweł, broniąc prawdy, odwołuje się do tych argumentów, którymi posługiwali się jego oskarżyciele, on nie robi nic więcej, bo nie musi. Można by powiedzieć, że jest w tym wystąpieniu łagodny, niewinny jak gołąb i sprytny jak wąż. Z relacji w Dziejach Apostolskich wiemy, że groziło mu niebezpieczeństwo, że jego postawa wzburzyła audytorium, wiemy, że trzeba było ukryć go w twierdzy. I to właśnie tam Paweł dostaje słowa otuchy, Jezus mówi mu Odwagi! I odsłania przed nim plany na przyszłość, czyli podróż do Rzymu i tam dawanie świadectwa.
Pan Jezus każdego dnia mówi też do nas Odwagi!, bo wie, że droga życia zgodnie z Ewangelią nie zawsze jest bezpieczna, że na tej drodze napotkać można mnóstwo przeciwników i agresorów, ale jednocześnie jest to jedyna droga prawdy, jedyna droga, która prowadzi do celu, którym jest życie wieczne w obecności Boga. Czy chcę być jak Paweł i niezachwianie jestem gotów kroczyć drogą, którą wytyczył dla mnie Bóg?


Komentarz do psalmu

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem - słowa refrenu psalmu responsoryjnego w pełni oddają sytuację i postawę Apostoła Pawła, o której słyszeliśmy w pierwszym czytaniu.
Jest to jednak psalm o głębokim mistycznym przesłaniu. Już w pierwszych jego wersach ma miejsce wyznanie wiary, gdy psalmista wyśpiewuje Ty jesteś Panem moim, poza Tobą nie ma dla mnie dobra (w. 2). Bóg jest postrzegany jako jedyne i najwyższe dobro i tylko u Jego boku człowiek może czuć się bezpiecznym. Pełnię radości i wieczne szczęście możemy osiągnąć krocząc po prawicy Boga (por. w. 11). Można tu dopatrywać się zaproszenia do życia w komunii z Panem, do dążenia do nieustannego trwania w Jego obecności. Czy przyjmuję to zaproszenie? Czy chcę na nie odpowiedzieć?


Komentarz do Ewangelii

Rozważamy dzisiaj dalszy ciąg mowy pożegnalnej Pana Jezusa wygłoszonej podczas ostatniej wieczerzy. Jezus modli się za swoich uczniów, modli się za każdego z nas, prosząc Ojca o jedność dla nas. Jednak nie chodzi tu tylko o jedność pomiędzy nami, ale o jedność na wzór tej, która jest między Ojcem a Synem, prosi o jedność na wzór tej, która łączy Go z Bogiem Ojcem. Dominikanin o. Jacek Salij swego czasu powiedział, że „prawdziwe dążenie do jedności między ludźmi wyraża się przede wszystkim pragnieniem, aby najpierw samemu żyć i wzrastać w łasce uświęcającej, czyli być świątynią Ducha Świętego”. Być w jedności z Bogiem, troszczyć się o tę komunię, to zaproszenie i zadanie dla każdego z nas. Jan Apostoł w innym miejscu, trochę odwracając wektory, napisał: (…) kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4,19b). Jednak to inne spojrzenie nie zmienia faktu, że prawdziwa miłość Boga uzdalnia nas do miłowania braci, uzdalnia nas do życia w jedności, do patrzenia i podążania w tym samym kierunku. Jesteśmy zaproszeni do jedności wiary, tu na ziemi i do jedności chwały w przyszłym życiu. Przywołajmy jeszcze słowa Jezusa i niech to one napełnią nas nadzieją i siłą do trwania w jedności z Bogiem i budowania jedności z bliźnimi - Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata (w. 24).

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Oremus - teksty liturgii Mszy Świętej - lipiec 2022

czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


03 czerwca 2022

Piątek

Piątek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania

(Dz 25,13-21)
Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. Powiedział: „Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: "Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami". A kiedy przybyli tutaj bez żadnej zwłoki, sprawując następnego dnia sądy, kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje. Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku Cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego”

(Ps 103,1-2.11-12.19-20)
REFREN: Pan Bóg utwierdził tron swój na niebiosach

Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsunął od nas nasze winy.

Pan utwierdził tron swój na niebiosach,
a Jego panowanie obejmuje wszechświat.
Błogosławcie Pana wszystkie Jego zastępy,
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy.

Aklamacja (J 14,26)
Duch święty wszystkiego was nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

(J 21,15-19)
Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Wierzymy i miłujemy Chrystusa, ponieważ jesteśmy stworzeni, aby Go czcić i kochać przez całą wieczność. Kto kocha Chrystusa, pragnie, aby wszyscy ludzie Go poznali i pokochali. To jest bowiem nasz największy przywilej, że możemy Go kochać z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił. On jest dobrym pasterzem, który umiłował swoje owieczki aż do śmierci krzyżowej.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Słyszymy dzisiaj o dalszych losach Pawła, który znajduje się w Cezarei Nadmorskiej i czeka na rozstrzygnięcie swojej sprawy. Jako obywatel rzymski domaga się, by sądzili go Rzymianie a nie jego bracia, czyli skłóceni ze sobą saduceusze i faryzeusze (zob. Dz 25, 1-12). Wie, że nie popełnił żadnego przestępstwa czy nawet wykroczenia, wie, że głosił tylko prawdę, choć Sanhedryn wysuwał przeciwko niemu poważne zarzuty, które, jak się później okazało, nie były poparte dowodami.
Jakże łatwo i dzisiaj osądzać nam bliźnich. Jakże często zapominamy o słowach Jezusa, który mówił o powściągliwości w sądzeniu: jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata (Mt 7,4-5). Często wyrzucamy innym to, czego nie akceptujemy w sobie, a jednocześnie nie chcemy, nie potrafimy tego zmienić. Uciekając od prawdy o sobie samym, skupiamy się na tych, którzy są wokół nas i w imię opacznie rozumianej sprawiedliwości i zafałszowanej prawdy osądzamy ich, przy jednoczesnym podkreślaniu, jacy to my jesteśmy prawi i bogobojni. Czas zrzucić ten fałszywy obraz samego siebie i prosić Boga, by oczyścił nasze spojrzenie i udzielił nam daru Salomonowej mądrości w traktowaniu, ocenianiu i osądzaniu naszych braci.


Komentarz do psalmu

Dziękczynny hymn na cześć Pana, który dzisiaj słyszymy, można by zamknąć w słowach „Bóg jest miłością”. Rozważając cały ten psalm, a nie tylko tych sześć wersetów, które zostały wybrane do czytań liturgicznych, możemy zanurzyć się w obrazie Boga, który panuje nad całą ziemią, ale to panowanie opiera się na Jego miłosierdziu i łaskawości, które trwają na wieki. Psalmista zaprasza nas, mimo ulotności ludzkiego życia, do błogosławienia Panu, do wychwalania Jego dzieł, do powierzenia się w Jego miłujące ręce.


Komentarz do Ewangelii

W przywołanej dzisiaj ewangelicznej perykopie widzimy Piotra, galilejskiego rybaka, który przez trzy lata kształtował się przez bezpośrednie obcowanie ze swoim Mistrzem i został, pomimo swojej słabości, powołany, by paść Chrystusową owczarnię. W paschalny piątek trzy razy zaparł się Chrystusa, by potem trzykrotnie wyznać Mu swoją miłość. Wyznał miłość, o którą zapytał go w tych prostych słowach sam Chrystus - „Czy miłujesz mnie?”.
Jak często słyszymy w naszym życiu pytanie o miłość, o to czy kochamy i czy jesteśmy kochani? Nie jest łatwo pytać o miłość, o to, czy jest się kochanym. Niektórzy boją się zadać takie pytanie, boją się, że odpowiedź na nie może być negatywna. Nie jest też łatwo ją deklarować, bo może zostać odrzucona. A Jezus ma odwagę o nią pytać. Dlaczego? Czy potrzebuje tego wyznania z naszych ust? Nie, ale wie, że my potrzebujemy postawić to pytanie sobie. To my potrzebujemy stanąć w obliczu Boga i usłyszeć „Czy kochasz mnie?”. Potrzebujemy go, by wraz z odpowiedzią uświadomić sobie, że ta miłość, to zgoda na krzyż, a krzyż to brama prowadząca do pełnej jedności z Bogiem.
Jezus zaprasza nas do wierności, do wytrwałości, do ufnego kroczenia po Jego śladach. W rozmowie z Piotrem Jezus dwukrotnie pyta go o bezwarunkową miłość, a Piotr deklaruje Mu swoją przyjaźń. Za trzecim razem Jezus w pytaniu schodzi do tego poziomu, do tej głębi relacji, na którą gotowy jest Piotr. A jaka jest moja gotowość? Jaka byłaby dzisiaj moja odpowiedź na pytanie, które zapewne nie w kontekście tej ewangelii, ale jakże trafnie oddając tę scenę, zadał w utworze „Niepewność” Adam Mickiewicz - „Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?”

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Obecność. Przestrzeń relacji, bliskości i tożsamości. Zeszyt Formacji Duchowej nr 95

ks. Krzysztof Wons SDS, Beata Zarzycka

Rozważania w niniejszym Zeszycie są właśnie o tym. Dotyczą głównie ludzkiego doświadczenia obecności, pogłębionej kultury spędzania czasu ze sobą samym i z innymi, bliskości emocjonalnej i zmysłu bliskości oraz przeżywania obecności przed Bogiem." ks. Wons

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


04 czerwca 2022

Sobota

Sobota siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania

(Dz 28,16-20.30-31)
Gdyśmy przybyli do Rzymu, pozwolono Pawłowi mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował. Po trzech dniach poprosił do siebie najznakomitszych Żydów. A kiedy się zeszli, mówił do nich: „Nie uczyniłem, bracia, nic przeciwko narodowi lub zwyczajom ojczystym, a jednak wydany zostałem jako więzień w ręce Rzymian, którzy po rozpatrzeniu sprawy chcieli mnie wypuścić, dlatego że nie popełniłem nic zasługującego na śmierć. Ponieważ jednak Żydzi sprzeciwiali się temu, musiałem odwołać się do Cezara, bynajmniej nie w zamiarze oskarżenia w czymkolwiek mojego narodu. Dlatego też zaprosiłem was, aby się z wami zobaczyć i rozmówić, bo dla nadziei Izraela dźwigam te kajdany”. Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.

(Ps 11,4-5.7)
REFREN: Twoje oblicze ujrzą ludzie prawi

Pan w świętym swoim przybytku,
na niebiosach tron Pana.
Oczy Jego patrzą,
a powieki śledzą synów ludzkich.

Bada Pan sprawiedliwego i występnego,
nie cierpi Jego dusza miłujących nieprawość.
Bo Pan jest sprawiedliwy i sprawiedliwość kocha,
ludzie prawi ujrzą Jego oblicze.

Aklamacja (J 16,7.13)
Poślę Wam Ducha Prawdy, On was doprowadzi do całej prawdy

(J 21,20-25)
Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: „Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi ? ”Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: „Panie, a co z tym będzie? ”Odpowiedział mu Jezus: „Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną”. Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: „Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?” Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe. Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus jest Panem i Zbawicielem, Mistrzem i Nauczycielem, Cudotwórcą i Uzdrowicielem. Bóg namaścił Go Duchem Świętym i mocą. Bóg był z Nim. Jezus głosił Królestwo Boże, nauczał, czynił dobrze i uzdrawiał wszystkich chorych i opętanych przez diabła. Jezus szedł i niszczył dzieła diabła.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Franciszek Caracciolo, prezbiter

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Paweł dotarł już do Rzymu. Jest rok 60, a Imperium Rzymskim rządzi Neron. Paweł znajduje się w więzieniu, a raczej w areszcie domowym. Mieszka z żołnierzem, którego zadaniem jest pilnowanie go. Apostoł ma dosyć dużą swobodę działania, może zapraszać gości, spotykać się z różnymi osobami. Wiedząc, jak ważna jest dla niego i dla młodego Kościoła wspólnota w Rzymie, chce jej przedstawicieli zapewnić o swojej niewinności, co mu się udaje. Naucza o Jezusie Chrystusie, głosi Królestwo Boże, mówi, że dostąpią zbawienia, błogosławi. Stan ten trwa dwa lata.
Spróbujmy sobie wyobrazić siebie w takiej sytuacji, w jakiej znalazł się Paweł. Więzienie, choć bez kajdan na rękach, pozostaje zawsze więzieniem. Apostoł, mimo trudności, ufał Bogu. Zdawał sobie sprawę, że kroczenie Bożymi drogami nie zawsze jest łatwe i przyjemne, jednak świadomość zadania, które otrzymał i celu, do którego zmierza, dawały mu siły do trwania i niepoddawania się przeciwnościom.
Paweł Apostoł uczy nas, że nadzieja pochodząca od Boga nigdy nie zawodzi. Niech nasze decyzje, wybory, codzienne świadectwo naszego życia, na wzór św. Pawła, dowodzą, że Jezus żyje i nieustannie kroczy obok nas.


Komentarz do psalmu

W IV wydaniu Biblii Tysiąclecia psalm ten jest zatytułowany Modlitwa niewzruszonej ufności, co wskazuje, że Psalmista całą swoją nadzieję złożył w Bogu, w Jego sprawiedliwości. Ten ogrom zaufania możemy dostrzec bardzo wyraźnie w ostatnim wersecie: Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze (w. 7). Ileż w tym zdaniu jest nadziei dla każdego z nas, ale też przestrogi, by nie rezygnować z drogi sprawiedliwości. Bóg nie pozostaje obojętny w obliczu dobra i zła, nie pozostawia człowieka samemu sobie w chwilach próby, ciemności czy prześladowania. Towarzyszy nam i daje siły do wydobywania tego, co dobre.


Komentarz do Ewangelii

Jak bardzo w dzisiejszej perykopie ujawnia się tendencja człowieka do oceniania i porównywania się z innymi. Pan Jezus odcina się od takiego działania i pokazuje inną drogę w relacjach z bliźnim. Każdy z nas ma swoje życie do przeżycia i na nim powinniśmy się skupić, zamiast zaglądać do przysłowiowego ogródka sąsiada i ciągle biadać, że on ma lepiej. Pan Jezus zachęca nas, byśmy rozszerzyli nasze horyzonty myślowe i spojrzeli na innych nie przez pryzmat zawiści czy zazdrości, tylko tak, jak On patrzy, to znaczy oczami miłości. Każdy z nas ma własną, niepowtarzalną drogę do nieba i warto ją przejść tak, by u jej kresu usłyszeć Sługo dobry i wierny (…) wejdź do radości swego Pana! (por. Mt 25,21).
Pan Jezus zachęca nas też do tego, byśmy patrzyli na życie w kontekście Paruzji i nie zapominali, że Jego ponowne przyjście jest bliskie. Przy czym mówiąc „bliskie”, musimy pamiętać, że kryje się za nim czas mierzony Bożym a nie ludzkim zegarem, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (2P 3,8). Nie marnujmy zatem ani jednej chwili, która została nam dana, żyjmy tak, by u kresu nie żałować żadnej z nich.

Komentarze zostały przygotowane przez Joannę Człapską


Do góry

Książka na dziś

Eucharystia. Pokarm ubogich

s. Bożena Maria Hanusiak

Komunia Święta to żywe spotkanie z Jezusem, które przemienia. Pełne miłości słowa zawarte w tej książce uwrażliwią na wielkość daru, jakim jest Komunia Święta - Bóg przychodzący do człowieka pod postacią Chleba i Wina. Staną się też pomocą w modlitwie. Jezus wciąż, niezmiennie pragnie rozlewać swoją miłość w ludzkich sercach, przywracając im pokój, dając potrzebne siły w trudzie wędrówki przez ziemię.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.