pobierz z Google Play

16 marca 2023

Czwartek

Czwartek III Tygodnia Wielkiego Postu

Czytania: (Jr 7, 23-28); (Ps 95 (94), 1-2. 6-7c. 7d-9); Aklamacja (Jl 2, 13bc); (Łk 11, 14-23);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Słudzy radości. Medytacje o kapłaństwie

Czytania

(Jr 7, 23-28)
Tak mówi Pan: "Dałem im przykazanie: „Słuchajcie głosu mojego, a będę wam Bogiem, wy zaś będziecie Mi narodem. Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę, aby się wam dobrze wiodło”. Ale nie usłuchali ani nie chcieli słuchać i poszli za zatwardziałością swych przewrotnych serc; obrócili się plecami, a nie twarzą. Od dnia, kiedy przodkowie wasi wyszli z ziemi egipskiej, do dnia dzisiejszego posyłałem do was wszystkie moje sługi, proroków, każdego dnia, bezustannie, lecz nie usłuchali Mnie ani nie nadstawiali uszu. Uczynili twardym swój kark, stali się gorsi niż ich przodkowie. Oznajmisz im wszystkie te słowa, ale cię nie usłuchają; będziesz wołał do nich, lecz nie dadzą ci odpowiedzi. I powiesz im: „To jest naród, który nie usłuchał głosu Pana, swego Boga, i nie przyjął pouczenia. Przepadła wierność, znikła z ich ust”.

(Ps 95 (94), 1-2. 6-7c. 7d-9)
REFREN: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze,
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła".

Aklamacja (Jl 2, 13bc)
Nawróćcie się do Boga waszego, On bowiem jest łaskawy i miłosierny.

(Łk 11, 14-23)
Jezus wyrzucał złego ducha z człowieka, który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. Lecz niektórzy z nich rzekli: "Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy". Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: "Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże. Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Królestwo Boże przyszło w Chrystusie Jezusie w mocy, pośród znaków i cudów, uzdrawiania chorych, wypędzania demonów i wskrzeszania umarłych. Chrystus nauczał, głosił Ewangelię, uzdrawiał wszelką chorobę i uwalniał wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. Królestwo Boże nie polega na słowie, ale na mocy.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Gabriel Lalemant, zakonnik i męczennik
urodził się w 1610 roku w Paryżu. Był synem adwokata. Mając 20 lat wstąpił do jezuitów. W 1646 roku przybył do Quebecu, gdzie prowadził działalność ewangelizacyjną. W 1648 roku razem z Janem de Brebeuf podjął pracę misyjną wśród Indian w Kanadzie. Praca misyjna powoli przynosiła owoce. W 1649 r. było już 7 tys. ochrzczonych Indian. Niestety, dzieło misjonarzy zostało zniszczone przez dzikich Irokezów. 16 marca 1649 r. napadli oni na wioski Huronów i wymordowali większość mieszkańców. Ze szczególną zawziętością dręczyli misjonarzy. Zachował się opis okrutnego męczeństwa o. Jana de Brebeuf. Prawdopodobnie w taki sam sposób zginął także o. Gabriel Lalemant. Razem z innymi jezuickimi męczennikami został beatyfikowany przez Piusa XI w 1925 roku, a kanonizowany w 1930 r.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Wiemy dobrze, jak trudno rozmawia się z kimś, kto na nas nie patrzy. Unika kontaktu wzrokowego, a nawet odwraca się do nas plecami. Co więcej, łatwo jest słyszeć kogoś, ale wcale go nie słuchać, myśląc już o tym, co chcemy mu odpowiedzieć, lub po prostu o własnych sprawach. Słyszymy dziś w pierwszym czytaniu głos tęsknoty i odrzuconej przez ludzi miłości Pana Boga - ,,obrócili się plecami, a nie twarzą”.
Młody prorok Jeremiasz jest wierny głoszeniu słowa nawet za cenę wyśmiania, prześladowań, odrzucenia, także pomimo własnych rozterek i wątpliwości. Dzisiejsze czytanie to fragment mowy, którą głosił przy wejściu do świątyni jerozolimskiej, aby przestrzegać wchodzących przed religijnym formalizmem. Nie wystarczy zewnętrzna pobożność – potrzeba rzeczywistego nawrócenia, opartego na wsłuchaniu się w to, co słowo Boże mówi dzisiaj, w konkretnych okolicznościach życia.
Przyczyną wszelkich nieszczęść Izraela, nade wszystko podziału królestwa, upadku i wszystkich fal deportacji w najgłębszym sensie były nie działania polityczne, ale zatwardziałość serca Ludu Wybranego. Jeśli lud przestrzegałby przykazań Pana, i słuchał Jego głosu, nie spotkałyby go te nieszczęścia.
Wśród różnych modlitw, które odmawiamy, musimy na nowo dać pierwszeństwo czytaniu i rozważaniu słowa Bożego. Roman Brandstaetter mówił, że dobra Biblia, to Biblia zużyta, czytana, z pozaginanymi kartkami, popodkreślana… Z takiej wiernej i żarliwej lektury, ponawianej dzień po dniu, w duchu wiary Kościoła, rodzi się w nas stopniowo serce słuchające.


Komentarz do psalmu

Jak odnowić w sobie postawę słuchania? Jak usłyszeć głos Boga, kiedy już dawno tak naprawdę Go nie słuchałem? Lekarstwem jest postawa uwielbienia. W dawnej chrześcijańskiej tradycji, a dziś nadal w modlitwie wschodniej, znany jest gest uderzenia głową aż do ziemi, aby oddać pokłon Bogu. Potrzebujemy uznać, że nasze życie jest darem Pana Boga, że naszym głównym powołaniem jest uwielbianie Stwórcy, oddawanie Mu czci, abyśmy osiągnęli wieczne zbawienie.
Lekarstwem, które daje nam Kościół każdego dnia, jest modlitwa Liturgii Godzin. Choć dla nas - księży, a także osób życia konsekrowanego, jest ona obowiązkiem, który może sprawiać wrażenie ciężaru, to możemy na nią spojrzeć inaczej: każda godzina brewiarzowa jest jak wyciągnięta ku nam ręka Boga, który wyciąga nas z zamętu dnia, żebyśmy przez chwilę spojrzeli w niebo - oddali Jemu chwałę, odmawiając psalmy. Wtedy wszystko nabiera właściwej perspektywy.
Warto w czasie Wielkiego Postu odkryć – po raz pierwszy, albo na nowo – tę właśnie formę modlitwy. Można zacząć jej praktykę od jednej godziny dziennie – choćby porannej Jutrzni, lub odmawianej przed snem Komplety.


Komentarz do Ewangelii

"Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie”. Ewangelia wzywa nas dziś do jednoznaczności. Pan Jezus w Kazaniu na górze mówi: "Niech wasza mowa będzie tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od złego pochodzi” (Mt 5,37). Potrzebujemy każdego dnia ponawiać wyraźną decyzję, że chcemy służyć tylko Chrystusowi, że chcemy wystrzegać się wszelkiej połowiczności, że nie chcemy iść na jakikolwiek kompromis ze złem. Nie wystarczy nie czynić zła – trzeba jeszcze z zaangażowaniem czynić dobro, aby nasza wiara działała przez miłość (por. Ga 5,6).
Jednocześnie Pan Jezus pokazuje wyraźnie, że Bóg i diabeł to nie są równorzędne siły. Możemy niestety spotkać nieraz nawet tego typu grafiki, które pokazują mocującą się rękę Pana Jezusa z ręką diabła – ale to mylący obraz! Jezus jest zwycięzcą szatana - diabeł jest tylko stworzeniem, a Bóg jeden jest Bogiem. I choć diabeł zwodzi całą zamieszkałą ziemię (por. Ap 12,9), choć stara się ciągle wprowadzać zamęt i niepokój, jego czas jest krótki – ci, którzy należą do Chrystusa, którzy Jemu ufają, którzy z Nim żyją, nie muszą się trwożyć. Nieskończenie większy jest Bóg, z którego się narodziliśmy przez chrzest, który mieszka w nas przez swego Ducha, od tego ducha, który jest w świecie (por. 1 J 4,4).
Być może mamy w naszym życiu poczucie, że ,,dom na dom się wali”, że jesteśmy wewnętrznie skłóceni, nieuporządkowani. Modlimy się w wymownej prefacji wielkopostnej: ,,Ty nam dajesz czas łaski i zbawienia, abyśmy oczyścili serca od nieuporządkowanych przywiązań i wśród spraw doczesnych troszczyli się przede wszystkim o wieczne zbawienie”. W Wielkim Poście mamy trzy lekarstwa – post, modlitwę i jałmużnę – aby w naszym życiu nikt nie był ważniejszy od Boga, aby żadne słowo nie było głośniejsze od Jego słowa. Trwajmy gorliwie w wielkopostnej drodze - Pan Jezus, który za nas umarł na krzyżu i zmartwychwstał, ma moc pokonać wszelkie zło w nas i odnowić w naszych duszach swoje Królestwo.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Mickiewicza


Do góry

Książka na dziś

Słudzy radości. Medytacje o kapłaństwie

Benedykt XVI

Apostołowie są naocznymi świadkami Jezusa. Tylko ten, kto Go zna, kto zna Jego słowa i czyny, kto sam w czasie długich dni i nocy doświadczył wspólnoty z Nim – tylko ten może Go zanieść innym. Ta zasada i dziś nie straciła nic ze swej aktualności.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.