JACEK POZNAŃSKI SJ
Wprowadzenie: Każdy czytany w niedziele fragment z Pisma św. może być pomocą do osobistej modlitwy (ok. 15 min) w ciągu czterech dni tygodnia. Zaczynamy znakiem krzyża i przeczytaniem danego czytania. Kończymy rozmową z Bogiem o tym, co mi ten tekst mówi oraz modlitwą Ojcze nasz.
(Rdz 9,8-15): „A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią.” Sama przyroda jest dla nas symbolem Bożej obecności i przychylności. Także przez nią Bóg chce sugerować swoją obecność i dobroć. Tęcza jest właśnie tego symbolem. Jest ona wskazówką, która samemu Bogu jakby przypomina o Jego zdecydowanej woli by okazywać łaskę i dobroć swojemu stworzeniu. Jeżeli dla Boga jest wspomnieniem, to o ile bardziej dla nas. Warto pamiętać: Bóg zdecydowanie odrzuca wszelkie cierpienie i zniszczenie, i to nie tylko zniszczenie człowieka, ale każdej istoty. Przeciwnie, On zaprasza do głębokiej więzi ze sobą, źródłem życia i nieśmiertelności. Rozciąga różnobarwny łuk, tęczę, drogę z ziemi do nieba i z nieba do ziemi. Tęcza ta jest różnobarwna, jak różnobarwne jest ludzkie życie. Samo nasze życie, tak jak tęcza, może być symbolem Bożej obecności i przychylności, wskazówką, która przypomina innym ludziom o Bogu.
(Ps 25,4-9): „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.” Drogi działania Bożego, to sposoby na jakie Bóg jest obecny i działa w świecie. Charakteryzują się one dobrocią, miłosierdziem, prawością, ale przede wszystkim pokorą. Bóg nie tylko nas wzywa do pokory. On sam jest pokorny, cicho i pokornie jest obecny i działa. Poznawać i uczyć się Jego dróg, to uczyć się właśnie Bożej pokory, skromności i cichości. Jeżeli Bóg się nimi posługuje, to musi w nich być ukryta jakaś potężna moc i szczególny rodzaj skuteczności, którego nie jesteśmy w stanie nawet przeczuć przygnieceni współczesną reklamą i marketingiem.
(1 P 3,18-22): „Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona [woda] we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.” Jednym z centralnych tematów Wielkiego Postu jest tajemnica chrztu świętego. Jest to szczególny okres przygotowania dla katechumenów, osób, które chcą stać się chrześcijanami i przyjąć chrzest. Ale jest to też czas dla nas, którzy już jesteśmy chrześcijanami, by odnowić tajemnicę, którą w sobie nosimy. Przez chrzest Bóg ratuje nas z potopu zła i zamętu, chaosu, przewrotności. Chrzest daje nam łaskę dobrego sumienia, jest obmyciem zamglonego i zabrudzonego zwierciadła leżącego na dnie naszej duszy, które może nam skutecznie pomóc lepiej rozpoznawać dobro i zło. O to zwierciadło musimy dbać, ciągle na nowo je polerować i w Wielki Poście jesteśmy zaproszeni by podjąć tę pracę przez post, modlitwę i jałmużnę.
(Mk 1,12-15): „Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu.” Jezus przez czterdzieści dni żył na pustyni, pomiędzy zwierzętami i aniołami. Był jakby rozpięty pomiędzy dwoma aspektami ludzkiej natury. Bo w człowieku jest zarówno coś ze zwierzęcia, jak i coś z anioła. Oba te aspekty odkrywamy w naszym ludzkim doświadczeniu. Jezus zaraz na początku swej działalności wchodzi w to doświadczenie, i być może, jako człowiek, je sobie tam na pustyni głęboko uświadamia. Ale nie jest sam. Na pustynię wyprowadził go Duch Boży. Te czterdzieści dni zmagania, konfrontowania się ze swoją złożoną ludzką naturą, były dla Niego też czasem szczególnej łaski życia w Duchu. I rzeczywiście, Jezus to odkrył. I co więcej poczuł, że musi o tym powiedzieć wszystkim ludziom: „Bliskie jest królestwo Boże! Nawracajcie się! Wierzcie dobrej nowinie!” Dzięki Wielkiemu Postowi możemy niejako odtworzyć to doświadczenie Jezusa i pozwolić by stało się ono także i naszym doświadczeniem.
Jacek Poznański SJ, Dublin
www.jezuici.pl/dublin
© 1996–2009 www.mateusz.pl/mt/jp