Rekolekcje

Przyjęcie
W Betlejem Bóg ogłosił w niezatarty sposób Swoją miłość dla życia i dla każdego życia. W Betlejem ludzkość została „dotknięta” wartością życia. W pielgrzymce ubogich pasterzy i bogatych królów do groty betlejemskiej został potwierdzony pakt solidarności z życiem.
Ks. Wiesław Baniak SDC

Jakiego Boga chcemy spotkać?
Bóg nie jest ograniczony w komunikowaniu się z człowiekiem; nie musi czekać na specjalne okoliczności i czasy. Może zwracać się do nas, kiedy chce i jak chce. To raczej my uważamy, że Boga można spotkać tylko w określonych miejscach i czasach. Dlatego tak często mamy trudności z Jego rozpoznaniem.
Dariusz Piórkowski SJ

Miłość coraz piękniejsza...
Co jakiś czas znajdujesz siły na to, by częściej chodzić do kościoła, więcej się modlić, robić dokładniejszy rachunek sumienia. Jednak szybko przestaje ci na tym zależeć. Czy możesz spowodować, by uczucia kierowane do Boga przestały być niestałe? Czy chcesz podjąć ten trud?
Ewa Rozkrut

WIELKI TYDZIEŃ
Spotkać miłość przeżywając Triduum Paschalne
Chrześcijaństwo to nie jest filozofowanie na temat Pana Boga. Bycie wyznawcą Trójjedynego Boga objawiającego się w Chrystusie, nie wyczerpuje się także w sumiennym posłuszeństwie nakazom postępowania. Nie tyle chodzi o to by wierzyć, ile o to by UWIERZYĆ.
ks. Tomasz Schabowicz

» Poprzednie rozważania: Niedziela Palmowa – Pragnienie pełni • V niedziela Wielkiego Postu – Rozpoznać Boga w stanach duszy • IV niedziela Wielkiego Postu – Bóg patrzy na nasze serca • III niedziela Wielkiego Postu – Do Ciebie wołam, Panie • II niedziela Wielkiego Postu – Bóg jest miłością • I niedziela Wielkiego Postu – Szukając w codzienności Boga Żywego • Środa Popielcowa – Nawrócić się sercem

Wigilia, 24.XII.2004
Zachariasz milczał przez dziewięć miesięcy, bo nie umiał uwierzyć, że przez jego syna zacznie się wypełniać Boża obietnica wobec Izraela. To jakby dziewięć miesięcy rekolekcji w zupełnej ciszy. O czym myślał przez ten czas? Być może hymn, który wyśpiewuje odzyskawszy głos, pozwala nam nieco wejrzeć w te myśli.
ks. Grzegorz Strzelczyk

W poszukiwaniu skarbów: Wspólnota
Nasze rozważania adwentowe dobiegają końca. Dzisiaj chciałbym podsumować to, o czym mówiliśmy i zwrócić uwagę na jeszcze jeden bardzo istotny element w procesie poszukiwania i oczekiwania na Chrystusa, a mianowicie aspekt wspólnotowy. Do tej pory, bowiem, te poszukiwania skoncentrowane były głównie na indywidualnym szukaniu w głębi Twojego serca.
Andrzej Sobczyk
» Poprzednie: Wprowadzenie • Tydzień I – Wybór • Tydzień II – Wytrwałość • Tydzień III – Odwaga • Tydzień IV – Wrażliwość na znaki
Andrzej Sobczyk

W I E L K I P O S T 2 0 0 3
Jaka jest nasza wiara? W co wierzymy tak mocno, że wpływa to w zasadniczy sposób na wszelkie ważne decyzje, jakie podejmujemy? W co wierzymy tylko intelektualnie, tak że nie ma to niemal żadnego wpływu na nasze życie? Co wreszcie z wiary Kościoła odrzucamy, licząc na to, że i Kościół może z czasem się „zreformuje” i dostosuje swoje kilkunastowiekowe przekonania do naszych przekonań?
Jacek Święcki
I. Bóg jest naszym Stwórcą i kocha nas miłością Ojca • II. Bóg chce nas uczynić podobnymi do Siebie i dlatego daje nam Swojego Syna, Jezusa Chrystusa • III. Człowiek u samego początku swych dziejów przez grzech oddzielił się od Boga... • IV. Sami nie jesteśmy w stanie wyzwolić się z niewoli grzechu • V. Dany nam na chrzcie i bierzmowaniu Duch Święty czyni z nas członki Ciała Chrystusa, którym jest Kościół • VI. Źródłem i szczytem życia Kościoła oraz każdego chrześcijanina jest Najświętsza Eucharystia • VII. Kresem dzieła stworzenia będzie dzień chwalebnego Powtórnego Przyjścia Jezusa Chrystusa

Nasze odejście od Boga tłumaczymy zwykle Jego milczeniem i obojętnością: brakiem natychmiastowej reakcji na zło, dopuszczaniem do kataklizmów, katastrof i zbrodni, nieskutecznością naszych modlitw, nadmiarem trudności w życiu. Bo skoro dzieją się takie rzeczy, Bóg musi być albo ślepy i głuchy – albo bezsilny. W efekcie taki Bóg, jak Go sobie wyobrażamy, przestaje nam być potrzebny. Więc rezygnujemy z Niego.
Ks. Mariusz Pohl
„Boże, mój Boże, Ciebie szukam, Ciebie pragnie moja dusza” • Współczesna wymowa Kuszenia: fałszywe wizje życia • Pozytywny sens i cel postu • Do chleba przez pracę, a nie przez cud • Od troski o chleb do świata bez Boga • Bogu czy Mamonie? • Wyczyn ma krótkie nogi • Zakończenie

A D W E N T 2 0 0 3
Dołóżmy starań, aby poznać Pana
„Dołóżmy starań, aby poznać Pana”(Oz 6, 3). Niech to krótkie zdanie zaczerpnięte z księgi proroka Ozeasza posłuży nam za wstęp rozpoczynający tegoroczny czas adwentu. Mimo, iż nie pojawia się ono w Liturgii Słowa I Niedzieli, która wprowadza w bezpośrednie oczekiwanie na przyjście Pana, to jednak dobrze oddaje zarówno jej treść, jak i klimat całego tego okresu.
Ks. Dariusz Larus

A D W E N T 2 0 0 3
A nadzieja zawieść nie może
W życie ludzkie wpisana jest powtarzalność. Nie sposób bez niej przetrwać, uczyć się i dojrzewać. Posiada ona jednak różne odcienie. Cieszy nas i sprawia nam przyjemność chwila, w której po raz kolejny jemy nasz ulubiony przysmak lub udajemy się na ciekawy film. Innym razem powtarzalność kojarzy nam się jedynie z nudą, kiedy musimy robić coś, co w naszym odczuciu pozbawione jest jakiegokolwiek blasku, jak chociażby słuchanie przeciętnego wykładu, czy monotonne obowiązki dnia codziennego. Zdarza się też, że cykliczność sytuacji i pracy, rytm zajęć może stać się dla nas uwierającym ciężarem, który czyni nasze życie nieznośnym i pozbawionym znaczenia.
Dariusz Piórkowski SJ

A D W E N T 2 0 0 3
Adwentowa wędrówka
Rozpoczynamy naszą adwentową wędrówkę, której radosnym finałem, być może dla wielu będzie betlejemska stajnia, a w niej Święta Rodzina z najważniejszym Jej członkiem – Jezusem. Słowo „być może” został użyte tu z rozmysłem, ponieważ wielu tej wędrówki nie wytrzyma. Jako pierwsi odpadną ci, którzy na wstępie przekonają się, jak długa droga przed nami i jak wielu wyrzeczeń wymaga jej pokonanie. Kolejni śmiałkowie zaniechają dalszej wędrówki, gdy spostrzegą na swojej trasie coś bardziej atrakcyjnego, za czym pójdą bez chwili wahania, zapominając o powziętej na początku decyzji. I w końcu tuż u celu zawrócą ci wszyscy, którzy szukają splendoru, godnego Syna Bożego, a tym czasem zobaczą ponurą grotę z nie ciekawym towarzystwem, wśród którego będzie czekał Zbawiciel świta. Tym, którzy staną przed Nim, gwarantuję wejście w cudowną tajemnicę Bożego zbawienia, którego staną się nie tylko świadkami, ale przede wszystkim uczestnikami.
Jerzy Szyran OFMConv

A D W E N T 2 0 0 2
Wzruszenie i wdzięczność
Musimy dobrze przemyśleć nasze życzenia, by nie poraziły pospiesznie wyrecytowanym banałem w stylu „wszystkiego najlepszego, zdrowia, szczęścia i pieniędzy”. Gdzie w tym Bóg? Zawsze napawa mnie smutkiem, gdy słyszę takie wypłukane z Ewangelii, zeświecczone, choć może szczere słowa.
Ks. Mirosław Czapla

A D W E N T 2 0 0 2
Święta noc
Noc kryje w sobie wyraźną dwuznaczność. Bo niepodobna zaprzeczyć, że na tej ziemi od nocy zarówno uciekamy jak i nie możemy się bez niej obejść. Noc może być bowiem nieprzeniknioną, głuchą i przerażającą ciemnością, w której ludzie żywią lęk przed przyszłością. Smucą się i wątpią.
Dariusz Piórkowski SJ

A D W E N T 2 0 0 2
Boże Narodzenie
Panie, a więc to już dziś? Tak, to dziś! Już nie mogę się wymówić, że przecież czekam na Ciebie, że przecież próbuję Cię znaleźć. Nie, to już dziś! Ty sam przychodzisz do mnie i nie czekasz, aż uda mi się wyprostować wszystkie moje ścieżki, że uda mi się porozwiązywać problemy, trudne sytuacje. Tak wiele jeszcze we mnie niedoskonałości, czasem może nienawiści, niepogodzenia. Tobie to nie przeszkadza i zdajesz się mówić: Nie szkodzi!
o. Dariusz Michalski SJ

A D W E N T 2 0 0 2
Najdalej tam, gdzie najbliżej
O wiele łatwiej jest kochać tych, którzy są daleko niż tych, którzy są blisko. Moimi bliźnimi są nie tylko ci, którzy cierpią głód w różnych częściach świata, którzy żyjąc w skrajnej nędzy, oczekują pomocy od zaraz, jeśli mają dożyć jutra, ale i ci, z którymi żyję pod jednym dachem, z którymi spotykam się w miejscu pracy, którym w sposób mniej lub bardziej serdeczny mówię codzienne dzień dobry.
Ks. Dariusz Larus

A D W E N T 2 0 0 1
Rekolekcje z ojcem Anthony de Mello SJ
Adwent – czas oczekiwania na przyjście obiecanego Mesjasza, Jezusa. Samo słowo „oczekiwanie”, w potocznym jego znaczeniu zakłada, że kogoś jeszcze nie ma. Czy na pewno? Jeśli Jezus nie rodzi się w Twoim sercu codziennie, to tego szczególnego dnia też się dla Ciebie nie narodzi! Co w takim razie mam czynić – spytasz – by Słowo stało się dla mnie Ciałem każdego dnia?

W I E L K I P O S T 2 0 0 1
Rozważania na Wielki Post
Rozpoczeliśmy kolejny Wielki Post. Słowo „post” nie kojarzy się nam zbyt dobrze. W każdym człowieku jest naturalna tendencja do ucieczki przed wszystkim, co jest trudne, przed wyrzeczeniem, przed „umieraniem” samemu sobie. Pisanie o poście jest chyba łatwiejsze niż rozmyślanie o nim, bo przecież słowa zmuszają nas do głębszej refleksji i do działania. Mimo tych oczywistych niedogodności, zapraszamy do codziennego wchodzenia w klimat Wielkiego Postu, klimat „śmierci i obumierania”, które jednak prowadzą do pełni życia.

A D W E N T 2 0 0 0
Krótkie Rozważania Adwentowe
Są ludzie, którzy otwarcie deklarują, że nic nie ma sensu. Słusznie mogą twierdzić, że nadzieja jest matką głupich. Spójrzmy jednak na naszą codzienność. Jesteśmy ludźmi, którzy wciąż na coś, lub na kogoś czekają. Czekamy na dobry obiad, na przerwę w pracy, na podwyżkę obiecaną nam przez szefa, na najnowszy film w kinie, na urlop...

W I E L K I P O S T 2 0 0 0
Golgota
SANDWICH ARTYSTYCZNO-MEDYTACYJNY
Ile razy mówimy podekscytowani pod wpływem spotkania z drugim człowiekiem: odkryłem jaki to fantastyczny gość, albo: odkryłem jaki z niego drań. Odnajdujemy siebie w kawałkach, poznajemy po części. Rzadko to odnajdywanie sprawia, że spotkany przez nas człowiek czuje się odnaleziony, mniej bezdomny i zagubiony. Syn Boga wyruszył na świat, aby odnaleźć człowieka — odnaleźć go całego we wszystkich jego wymiarach.

W I E L K I P O S T 1 9 9 9
Rozważania Wielkanocne
Karnawał dobiegł końca. Ucichły zabawy, bale i przyjęcia. Od dzisiaj mówią do nas w Kościele: "Prochem jesteś i w proch się obrócisz" i posypują głowy popiołem. Może i Ty jesteś jednym z tych, którzy dla świętego spokoju idą do kościoła, właściwie nie wiedząc po co. Wszakże dziwny to zwyczaj, przypominający raczej średniowieczne obrzędy, a przecież mamy już XX wiek. Z pewnością kiedyś w epoce różnych guseł i przesądów ludzie widzieli w tym jakąś wartość, ale obecnie cóż to znaczy? Jakże można dzisiejszego człowieka, który posiada tak wielką wiedzę, zdobycze techniki i nauki utożsamiać z popiołem? Czy nie jest to zbyt upokarzające i pesymistyczne?

A D W E N T 1 9 9 7
Nie śmierć uświęca człowieka, ale życie
Kiedy Jezus zapytał uczniów, "Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?" (por. Mt 16, 13-16), ci zarzucili Go lawiną pospiesznie odgrzebanych w pamięci, tu i tam zasłyszanych porównań. Jeden widział w Jezusie niedawno straconego Jana Chrzciciela, drugi któregoś z wielkich proroków, inny pewnie porównał go do kogoś ze znanych mu bohaterów narodowych. "A co powiecie wy?" Zaległa cisza. Bardzo wymowna cisza. Bo są takie słowa, które prowokują do mówienia i takie, z których rodzi się milczenie. Apostołowie nie wiedzieli, co odpowiedzieć. "Kim jest Syn Człowieczy?" To po prostu Bóg.
Jakub Kolacz SJ