Czwartek

Czytania

(Dz 15,7-21)
W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: „Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”. Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: „Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa proroków, bo napisano: "Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje, mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki". Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach”.

(Ps 96,1-3.10)
REFREN: Pośród narodów głoście chwałę Pana

śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest Królem,
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje,
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.

Aklamacja (J 10,27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

(J 15,9-11)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Właściwością wiary jest rozszerzanie serca. Doświadczyli tego Apostołowie, którzy ze zdziwieniem odkrywali, że Bóg posyła ich do pogan, wobec których dodatkowo mieli kierować się roztropnością i wyrozumiałością. Z czasem dojrzewa w Apostołach autentyczna radość z tego, że Bóg zechciał objawić się wszystkim. Bo nie ma miłości Boga ani prawdziwej radości bez miłości każdego bliźniego, bez wyjątku.

Marek Rojszyk OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2006, s. 132

Patroni dnia:

Święty Leoncjusz z Rostowa, biskup i męczennik

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

MIŁOŚĆ MARYI

O Maryjo, pełna łaski (Łk 1, 28), niechaj Twoje wstawiennictwo wyjedna mi wzrost miłości

„Bóg jest miłością” (1 J 4, 16), a Maryja jako Matka była bliżej Boga, ściślej z Nim zjednoczona i napełniona Nim niż wszelkie inne stworzenie. „Im bardziej — uczy św. Tomasz — jakaś rzecz zbliża się do swego początku, tym więcej uczestniczy w jego skutku” (III, 27, 5, 3). Anioł pozdrowił Ją jako „łaski pełną” (Łk 1, 28), ale równie jest pełna miłości. Pełnia jednak łaski i miłości, jaką Maryja posiadała od początku, nie zwolniła Jej od czynnej i gorliwej praktyki miłości i wszystkich innych cnót. Tak Ją ukazuje Sobór, kiedy stwierdza: „Błogosławiona Dziewica... w szczególny zaiste sposób współpracowała z dziełem Zbawiciela poprzez wiarę, nadzieję i miłość żarliwą” (KK 61), i wielokrotnie ukazuje Ją jako szczególny wzór miłości. Dla Niej, podobnie jak i dla nas, to życie było „drogą”, po której należy postępować zawsze w miłości; i Ona, podobnie jak my, musiała odpowiadać wezwaniom łaski. Wielką zasługą Maryi było to, że odpowiedziała jak najwierniej niezmierzonym darom otrzymanym od Boga. Bez wątpienia przywilej Niepokalanego Poczęcia, stan świętości, w jakim się urodziła, Macierzyństwo Boże, były to nie zasłużone dary Boże. Jednak nie przyjmowała ich biernie — tak jak do szkatuły chowa się cenne przedmioty — ale jak osoba wolna, zdolna przyjąć dobrowolnie laski Boże, odpowiadała im doskonale. Św. Tomasz poucza, że Maryja nie mogła wysłużyć wcielenia Słowa, jednak dzięki otrzymanej łasce wysłużyła sobie ten stopień świętości, który uczynił Ją godną matki Boga (III, 2, 11, 3), a wysłużyła je właśnie dzięki współpracy z łaską. Maryja jest w całym tego słowa znaczeniu „Panną wierną”, która umiała doskonale wykorzystać elementy otrzymane od Boga. Na pełnię łaski, jaką Ją Bóg obdarzył, odpowiedziała pełnią swojej wierności.

• O Maryjo, pełna łaski! Duch Święty nie znalazł w Tobie najmniejszej przeszkody dla rozwoju łaski, lecz zawsze widział Twoje serce cudownie posłuszne Jego natchnieniom. Dlatego całkowicie rozszerzyła to serce miłość.
  Jakiej radości musiał doznać Jezus czując się tak kochanym przez Ciebie, swoją Matkę! Po radości niepojętej, jaką budziło w Nim widzenie błogosławione i spojrzenie nieskończonego upodobania, z jakim Ojciec niebieski patrzył na Niego, nic Go tak nie uweselało jak Twoja miłość, o Maryjo. On w niej znajdował pełne wynagrodzenie za obojętność tak wielu ludzi, którzy nie chcieli Go przyjąć; w Twoim dziewiczym sercu znajdował ognisko nieustannej miłości; On sam czynił ją żywszą przez swoje boskie spojrzenia i łaskę wewnętrzną Ducha... Ojciec dał Ci najdoskonalsze serce matczyne; serce, w którym nie było najmniejszego nawet śladu egoizmu. Jest ono cudem miłości, skarbem łask: gratia plena. Serce Twoje zostało ukształtowane nie tylko dla Chrystusa... lecz także dla Jego Ciała Mistycznego... Ty obejmujesz jedną miłością Chrystusa i nas, Jego członki... Dusze oddane Tobie obdarzasz najczystszą miłością. Całe ich życie jest odblaskiem Twojego... Twoim pragnieniem jest użyczyć tym wszystkim, którzy należą do Ciebie, miłości, jaka Cię ożywia (K. Marmion).

• O Maryjo, kim jesteś, że Bóg przeznaczył Cię, abyś się stała matką? W jaki sposób zasłużyłaś sobie na to... Jak w Tobie stanie się Ten, który Cię stworzył?... Jesteś Dziewicą, jesteś świętą, uczyniłaś ślub: wiele wysłużyłaś sobie, lecz wiele także otrzymałaś... W Tobie staje się Ten, kto Cię stworzył; w Tobie staje się Ten, przez którego zostałaś stworzona. Co więcej, Ten, przez którego zostały stworzone niebo i ziemia, i wszystkie rzeczy, Słowo Boga stało się ciałem w Tobie i przyjmując ciało, nie utraciło Bóstwa. Słowo łączy się z ciałem... Łożem tak wielkich zaślubin jest Twoje łono...
  Lecz byłaś bardziej błogosławiona, o Maryjo, przyjmując wiarę Chrystusa, niż poczynając ciało Chrystusa... Nic by Ci nie pomogło być Jego matką, gdybyś nie nosiła Chrystusa więcej w sercu niż w ciele... Chwała i większe błogosławieństwo, o Maryjo, zstępuje na Ciebie, żeś pełniła wolę Ojca, według słów Chrystusa: „Ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem i siostrą, i matką” (Mt 12, 50)... Ty, która pełniłaś wolę Boga, fizycznie jesteś tylko matką Chrystusa, lecz duchowo jesteś siostrą i matką (św. Augustyn).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 552

Książka na dziś

Modlić się Psalmami

o. Tomasz M. Dąbek

Posoborowa reforma liturgii, a w niej wprowadzenie dłuższych fragmentów Psalmów jako śpiewów międzylekcyjnych, bardzo ubogaciła liturgię słowa i dało wiernym okazję do poznania obok znacznie szerszego wyboru tekstów biblijnych także wielu Psalmów

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.