Sobota

Czytania

(Za 2,5-9.14-15a)
Podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem człowieka ze sznurem mierniczym w ręku. Zapytałem go: "Dokąd idziesz? A on rzekł: „Chcę przemierzyć Jerozolimę, aby poznać jej długość i szerokość”. I wystąpił anioł, który do mnie mówił, a przed nim stanął inny anioł, któremu on nakazał: „Śpiesz i powiedz temu młodzieńcowi: "Jerozolima pozostanie bez murów, gdyż tak wiele ludzi i zwierząt w niej będzie”. „Ja będę dokoła niej murem ognistym, mówi Pan, a chwała moja zamieszka pośród niej”. „Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie, mówi Pan. Wówczas liczne narody przyznają się do Pana i będą ludem Jego, i zamieszkają pośród ciebie”.

(Jr 31,10.11-12ab.13)
REFREN: Pan nas obroni, jak pasterz swe owce

Słuchajcie, narody, słowa Pana,
goście na dalekich wyspach, mówiąc:
„Ten, co rozproszył Izraela, zgromadzi go
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.

Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.

Aklamacja (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

(Łk 9,43b-45)
Gdy wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich czynów Jezusa, On powiedział do swoich uczniów: „Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”. Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Święty Wacław (ok.907-929), książę czeski, pokazuje świętość jako naśladowanie Boskiego Mistrza. Odznaczający się głęboką pobożnością, przejęty losem najuboższych nie odstępował od Jezusa także i w tym, co najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Skoro Mistrz musiał wiele wycierpieć i zostać zabity, to jego wierny uczeń podzielił jego los, zamordowany za sprawą brata, pragnącego przejąć jego władzę.

ks. Jarosław Januszewski, "Oremus" wrzesień 2007, s. 114-115

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

DUCH MIŁOŚCI I MĄDROŚCI

Ojcze chwały, daj mi ducha mądrości, abym Cię głębiej poznał (Ef 1, 17)

Pierwszym i najwspanialszym darem, jaki Duch Święty daje człowiekowi, jest miłość. Chrześcijanin, mówi św. Paweł, nie powinien się zniechęcać w utrapieniach życia ani tracić nadziei, może bowiem liczyć z całą pewnością na Boga: „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). Ta miłość jest źródłem wszystkich dobrodziejstw: od usprawiedliwienia aż do świętości, od miłości braterskiej aż do ścisłej zażyłości z Bogiem, od życia ziemskiego przeżytego w łasce i przyjaźni z Bogiem aż do życia wiecznego opartego na nieustannej miłości i uszczęśliwiającej kontemplacji. Nikt bardziej od Ducha Świętego, Miłości istotnej, nie może udzielić człowiekowi głębokiego przekonania, ze Bóg go miłuje, a równocześnie pobudzić go, by odwzajemniał Jego miłość. On „nakłania wszystkich ludzi do miłości Boga Ojca oraz świata i ludzi w Bogu” (DA 29). Miłość jest darem, a równocześnie owocem Ducha Świętego; dar ten wlewa pełną dojrzałość, owoc zaś osiąga dzięki wpływowi Ducha. Św. Paweł ukazuje, jak dar ten powinien być ceniony i upragniony ponad wszystkie dary charyzmatyczne: „ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą... Starajcie się posiąść miłość” (1 Kor 12, 31; 14, 1). Paweł ukazuje ów owoc jako istotny skutek życia chrześcijańskiego, które odnowił Duch Święty: „Owocem zaś ducha jest miłość” (Ga 5, 22). Jest jedynym owocem, niepodzielnym, mimo że ma wiele aspektów i zalet, miłość bowiem, jeśli jest doskonała, łączy z sobą wszystkie cnoty. Z doskonałej miłości Boga wypływają „radość i pokój”, płynie miłość ku bliźniemu: „cierpliwość, uprzejmość, dobroć”, a w końcu bezcenne zalety moralne: „wierność, łagodność, opanowanie” (tamże). W darze miłości są więc zawarte wszystkie inne dary; on jest streszczeniem tego wszystkiego, co Bóg daje człowiekowi, i tego, co człowiek może oddać Bogu. Miłość jest istotą bytu i świętości Boga, a także istotą życia i świętości chrześcijanina.

• O Duchu Święty, Ty działasz jako Pośrednik między duszą a Bogiem. Wzniecasz w duszy tak żarliwe pragnienia i sprawiasz, że do niej przybliża się ów ogień z nieba, aby cała nim rozgorzała. Jak wielkie miłosierdzie okazujesz duszy, o Panie! Bądź błogosławiony i pochwalony na wieki, iż tak hojnym okazujesz się miłośnikiem! O Boże mój i Stwórco, czy to być może, by znalazł się na tym świecie człowiek, który by Ciebie nie miłował? Lecz biada mi — wszak to ja pierwsza tyle lat żyłam nie miłując Ciebie!...
     Rzecz prawdziwie zdumiewająca i godna głębokiego zastanowienia! Kiedy Ty, o Panie, widzisz duszę całkiem Ci oddaną, bez żadnego interesu własnego, ani dla żadnej innej pobudki ni względu, tylko dlatego jedynie, że jesteś jej Bogiem i nad wszystko Cię miłuje — wówczas nie przestajesz się jej udzielać takimi sposobami, jakie tylko Ty, Mądrość sama, wynaleźć możesz... Czy po tym wszystkim pozostaje co więcej, czego byśmy jeszcze pragnąć mogli?... O Panie, jakże niskie są nasze pragnienia w porównaniu z nieograniczoną hojnością Twojego Majestatu! Jakże nisko spadłyby dusze nasze, gdybyś Ty, Panie, w udzielaniu łask ograniczał się do miary naszej prośby! (Św. Teresa od Jezusa: Podniety miłości Bożej 5, 5-6).

• Mądrość Twoja, o Słowo, jest jak ów krzak, który widział Mojżesz płonącym, ale nie spalającym się... Do tej mądrości odczuwają odrazę ci, którzy szukają mądrości ludzkiej i stale do niej wracają, a ona u Boga jest głupstwem... Odczuwa odrazę do tej mądrości także ten, kto nie jest zjednoczony z Tobą, obrażając bowiem Ciebie, pozbawia się Ciebie i siebie...
     Co Ty czynisz, o Mądrości mojego Słowa? Podnosisz duszę i pogrążasz ją w przepaści; budujesz i obalasz na ziemię każdy budynek; nieustannie wzdychasz i śpiewasz, czuwasz i zasypiasz, chodzisz, a nigdy się nie poruszasz; Mądrości, która masz w sobie wszelki skarb i jesteś daleka od wszelkiego nierozsądku...
     A jak nabywa się tej mądrości? Nabywa się przez oświecone zrozumienie bytu Bożego, przez nieustanną miłość i pragnienie Boga w Bogu. Kto doszedł do tego, nabył upodobania w mądrości. Kosztuje go ten, kto go smakuje, a rozumie ten, kto nic nie wie. O, dlaczego nie zdążamy bezustannie i nie ustając w staraniach, by posiąść tę mądrość?
     O Mądrości, ty utrwalasz niebo, które jest zawsze w ruchu, okrywasz chwałą duchy anielskie i ludzkie, posilasz oblubienicę Słowa, czynisz silnymi swoich Chrystusów; Ty zawstydzasz wszelką mądrość, a wywyższasz wszelką nieumiejętność, potwierdzasz wszelką prawdę, a zawstydzasz każde kłamstwo. O mądrości, ty jesteś chwałą Kościoła, twojej oblubienicy, i bogactwem duszy twojej oblubienicy (św. M. Magdalena de Pazzi).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. III, str. 241

Książka na dziś

Kalendarz zdzierany 2020. Każdy apostołem (żółty)

„Każdy apostołem” – z wyrywanymi kartkami – na 2020 rok ma wyjątkowe znaczenie. Staramy się w nim przybliżyć wszystkim Czytelnikom wydarzenia z Pisma Świętego: od stworzenia świata aż po ofiarę krzyżową Chrystusa, którą złożył jako zadośćuczynienie za grzechy ludzkośc

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.