Wtorek

Czytania

(Rz 1, 16-25)
Bracia: Ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: "Sprawiedliwy zaś z wiary żyć będzie". Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta. To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty, wiekuista Jego potęga oraz bóstwo stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy. Ponieważ choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. Podając się za mądrych stali, się głupi. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów. Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.

(Ps 19 (18), 2-3. 4-5ab)
REFREN: Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.

Aklamacja (Hbr 4, 12)
Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

(Łk 11, 37-41)
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. Na to rzekł Pan do niego: "Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Każdy, kto uwierzy w Ewangelię Chrystusową jest uratowany od wiecznego potępienia. Ewangelia bowiem ukazuje w jaki sposób w oczach Boga jesteśmy przeniesieni z pozycji grzeszników do stanu sprawiedliwych - niewinnych, nieskalanych i nienagannych, bez winy, tak jakbyśmy nigdy nie zgrzeszyli. Otóż dokonuje się to wyłącznie przez wiarę i zaufanie złożone jedynie w Chrystusie Jezusie i Jego dziele odkupienia. Kto tak wierzy, staje się sprawiedliwością Bożą w Chrystusie Jezusie.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Pierwsze dwa wersety dzisiejszego czytania z Listu do Rzymian mogą być poczytane za tezę naczelną całego Pawłowego pisma. Krótkie i przepełnione treścią słowa mogą stanowić podsumowanie przeżytych przez Pawła doświadczeń i doskonałe wprowadzenie w wiarę chrześcijańską.
Ewangelia jest mocą dla wierzących, mocą, która prowadzi do zbawienia każdego – już nie tylko członków Narodu Wybranego, ale i nas – pogan. Potem podkreślony jest temat wiary, choć dość enigmatycznie… Od jakiej wiary i ku jakiej wierze? Od wiary Starego Testamentu do wiary Nowego? Od wiary opartej na Prawie, do wiary opartej na Ewangelii? A może chodzi o jeszcze inną wiarę? Jeszcze inną propozycję zdaje się sugerować niedokładny cytat z proroka Habakuka: „A sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze”. Nawet podwójnie niedokładny, bo piszący po grecku Paweł, gdy cytuje Ha 2,4 zmienia zarówno hebrajski tekstu masoreckiego, jak i grecki tekst Septuaginty. Po hebrajsku przeczytamy, że sprawiedliwy będzie żył dzięki „swojej wierności/wierze”. Po grecku (LXX) – dzięki „mojej wierze/wierności”. A Paweł powstrzymuje się od określenia osoby. Może dzięki wierności Jezusa, który umarł na krzyżu? Może dzięki rodzącej się wierze Kościoła?
Tekst grecki Rz jest tutaj niejednoznaczny. Pozwólmy sobie na to i my.

Komentarz do psalmu

Śpiewamy dzisiaj w liturgii sam początek Psalmu 19. Jednak wzorem starożytnych, pierwszy wers powinien sprawić, że przed oczyma stanie nam cały tekst. Dwuczęściowy, w którym najpierw opis nieba i wspomnienie dnia i nocy prowadzą do obrazu słońca. Wychwalanego i personifikowanego niemal na sposób pogański. Niemal, ponieważ właściwa hierarchia jest zachowana, a Stwórca są wskazany i podkreślone jest Jego panowanie nad słońcem. Ujawnia się to w drugiej części, która pokazuje Prawo jako jaśniejące o wiele piękniejszym blaskiem niż promienie słońca. Wychwalane dobitnie i z mocą, i z prośbą, i z pokorą – „Chociaż Twój sługa na nie uważa, / w ich przestrzeganiu zysk jest wielki, / kto jednak dostrzega swoje błędy? / Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną. / Także od pychy broń swojego sługę, / niech nie panuje nade mną! / Wtedy będę bez skazy i wolny / od wielkiego występku” – śpiewa psalmista.
Ale przecież już cztery pierwsze wersety, które podaje nam dzisiejszy lekcjonarz o tym mówią. Słowa i mowa, które słyszymy z niebios, obwieszczane przez piękno przyrody, dzieła Boga, noc i dzień, to słowa Prawa.

Komentarz do Ewangelii

I my się dziwimy, gdy ktoś nie przestrzega przepisów prawa, a może już tylko tradycyjnych zwyczajów? Czy zdziwiony faryzeusz myśli jeszcze w kwestiach czystości Prawnej, która miała uzdalniać do oddawania czci Bogu, czy już tylko o tradycji?
Ten nie klęka na przeistoczenie… Tamta wciąż bierze Komunię na rękę, a przecież pandemia się już skończyła… Nie przeżegnał się wodą święconą wchodząc do kościoła… I my potrafimy się dziwić. Nieuprzejmie i w zafiksowaniu na tradycyjnych gestach, często już nie na ich treści, która ma zbliżać nas do Boga. Potępiamy zdziwionego faryzeusza, bo przecież Jezusa gani. Ale dla niego Jezus był nieprzestrzegającym tradycji współwyznawcą judaizmu.
Nie wolno nam uczynić ze znaków i gestów, z tradycji i zwyczajów wydmuszki. „Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza?” Czyż gesty nie wzięły się z głębszej myśli i pragnienia bliskości Boga? Pozwólmy sobie częściej na patrzenie ponad tradycją. By wybrzmiała treść miłości.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Mateusza Krawczyka

Książka na dziś

Kapłani i Pasterze. Ojcowie Kościoła o kapłanach i kapłaństwie

ks. Marek Starowieyski

Często sądzi się, że dyskusja o modelu kapłana to wymysł naszych czasów. Absolutnie nie, Proszę Państwa. Czytając teksty Ojców Kościoła zawarte w tym tomie zdaje nam się, że bierzemy udział we współczesnej dyskusji nt. księży i ich posługi, tyle że czasami wypowiedzianej nieco staroświeckim językiem.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.