Sobota

Czytania

(Dz 13,44-52)
W następny szabat po kazaniu Pawła w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: "Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”. Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swych granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

(Ps 98,1-4)
REFREN: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Aklamacja (J 6.63b,68b)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem, Ty masz słowa życia wiecznego.

(J 14,7-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wy starczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Kto zna Jezusa, zna też i Ojca, bo Jezus i Ojciec są jedno. Jezus jest w Ojcu, a Ojciec jest w Jezusie. Wszystko, co powiedział Jezus, usłyszał od Ojca i wszystkie dzieła Jezusa, wykonane są przez Ojca, który jest w Jezusie. Przez wiarę jesteśmy jedno z Jezusem i czynimy dzieła, które On uczynił. Przez wiarę jesteśmy wysłuchani przez Jezusa i o cokolwiek Go poprosimy, On nam to daje.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Bożym planem w stosunku do narodów pogańskich było w Starym Testamencie błogosławienie im za pośrednictwem Izraela. W Księdze Rodzaju przeczytamy: Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi (Rdz 12, 3). Dzisiejsze pierwsze czytanie wyraźnie wskazuje na to, że tym, co uniemożliwiło synom Abrahama wypełnienie tych słów Pisma, była zazdrość: Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł (Dz 13, 45). Rozmyślając nad niniejszą historią, możemy dojść do wniosku, iż nieprzypadkowo postawa ta umieszczona została w klasycznym dla duchowości chrześcijańskiej katalogu grzechów głównych. Święty Tomasz napisze, że zazdrość to smutek z powodu cudzego dobra, a ojcowie Kościoła dopowiedzą, że bierze się on ze świadomości niepodjętego przez siebie wysiłku ku wartościom obserwowanym jako zrealizowane w życiu drugiego człowieka. W tym przypadku Słowo Boże wydaje się pytać nas o to, czy aby przez żywioną przez nas niekiedy zazdrość międzywspólnotową nie utrudniamy dziś Panu obdarowywać błogosławieństwem tych wszystkich, którzy z jakichś powodów znaleźli się poza Kościołem. Strzeżmy się zawiści, jeśli zależy nam na rozwijaniu się Królestwa Bożego. W końcu nikt nie chce być częścią rodziny, w której brat czyha na życie własnego brata (por. Rdz 4, 1-16).

Komentarz do pierwszego psalmu

Psalm 98 to przykład modlitwy, której wiodącym tematem jest królowanie Jahwe – to minione, potwierdzone dziełami Bożej sprawiedliwości, oraz przyszłe – wyrażane przez czasownik sądzić (hbr. szapat) wskazujący na eschatologiczny wymiar wspomnianego władania. Autor psalmu zwraca się do nas z prośbą, abyśmy śpiewali Panu pieśń nową. Studiując Pismo Święte, zwłaszcza Stary Testament, możemy zauważyć, że śpiew stanowił spontaniczną reakcję Izraela na doświadczenie wolności (por. Wj 15, 1-21), a jego brak wiązał się z przeżywaną niewolą (por. Ps 137, 1-4). W związku z tym jako nowy Lud Boży, który Chrystus wyswobodził ku wolności (por. Ga 5, 1), mamy możliwość nieustannego wyśpiewywania pieśni dziękczynnej nawet w dniach przepełnionych przejściowym smutkiem i cierpieniem.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii czytamy, że Filip prosi Jezusa, by Ten ukazał im Ojca (J 14, 8). Prosi Go jako syn narodu żydowskiego. Spodziewa się zatem, że będzie to objawienie spektakularne, jak za dawnych czasów, kiedy to Bóg przemówił do Mojżesza z grzmiącej chmury (por. Wj 19). W odpowiedzi na to Zbawiciel wskazuje mu na siebie i na więź, jaka łączy Go z Ojcem: Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie (J 14, 11). Dialog Filipa z Chrystusem ma miejsce przed Zesłaniem Ducha Świętego – dopiero On ukaże uczniom całą prawdę o ich Mesjaszu, a więc i o samym Ojcu. Być może tak jak w przypadku apostoła nasze życie duchowe sprowadza się czasem do niecierpliwego wyczekiwania na jakiś zatrważający znak z niebios, który mógłby ożywić wiarę nas samych i niejako zmusić do niej tych, którzy się Bogu sprzeciwiają. Jak wynika z rozważanego tekstu, domaganie się takiej interwencji powinno przeobrazić się w błaganie o Ducha, bo jak zapewnił nas sam Jezus: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was (J 16, 7).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Piotra Lipca

Książka na dziś

Władca Pierścieni i Eucharystia

Scott L. Smith Jr

Czy wiesz, co jest według J.R.R. Tolkiena, twórcy Władcy Pierścieni, "Jedyną wielką rzeczą do kochania na ziemi"? Eucharystia! Tolkien był "bezwstydnym" katolikiem w kraju, gdzie głową Kościoła jest panujący król. Każdy dzień rozpoczynał od uczestnictwa we Mszy św. i spotkania z Bogiem w Komunii św. Ten literacki gigant nie tylko nie wstydził się swojej katolickiej wiary, ale wplatał ją w treść swoich książek

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.