Niedziela
Czytania
(Dz 1,1-11)
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.
(Ps 47,2-3.6-9)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
(Ef 4, 1-13)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. Dlatego mówi Pismo: "Wstąpiwszy na wysokości, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary". Słowo zaś "wstąpił" cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
Aklamacja (Mt 28, 19a. 20b)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
(Mk 16, 15-20)
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie". Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus jest Tym, który wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko. On każdego, który przychodzi do Niego, napełnia Duchem Świętym i mocą. W mocy Ducha Świętego jesteśmy świadkami Jezusa, głosicielami Ewangelii, apostołami, prorokami, ewangelistami, pasterzami i nauczycielami. W imię Jezusa wyganiamy demony, uzdrawiamy chorych i mówimy innymi językami. Pan jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata, wstawia się za nami i współdziała z nami.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Pankracy, męczennik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Kiedy doświadczamy radości, bądź przeżywamy niezwykłe chwile, często mówimy „było mi jak w niebie”. Podświadomie z duszy wydobywamy pragnienia spełnienia, które nazywamy stanem szczęścia. „Niebo” jest więc nie tyle miejscem ani przelotnym uczuciem, co stanem naszego serca i duszy, w którym chcielibyśmy trwać. Jednak często tracimy smak „nieba” i stwierdzamy, że chwile szczęścia są ulotne, a pozostaje życie szare i monotonne. To w jaki sposób być szczęśliwym na ziemi, skoro wszystko jest tak zmienne i nietrwałe? Gdzie szukać prawdziwego szczęścia?
Prawdziwym szczęściem jest Bóg. To On przeznaczył nas do chwały i nieprzemijającego szczęścia przebywania z Nim.
Wniebowstąpienie Jezusa jest powrotem do Boga Ojca. Syn Boży posłany na świat dopełnia dzieła odkupienia ludzkości.
Wśród wielu dróg życia i różnych planów, jedna droga jest wspólna wszystkim ludziom. Jest to znalezienie drogi do Ojca w Jezusie Chrystusie. Zmartwychwstały Jezus jest Przewodnikiem dla wszystkich dusz, by znalazły swój ostateczny cel i dopełnienie w Bogu Ojcu.
Komentarz do psalmu
Psalm rozpoczyna się wezwaniem do uwielbienia Boga, który jest Panem historii. Następnie Bóg jest ukazany jako Król całej ziemi, który panuje nad narodami. Zatem cały Psalm przedstawia królewską godność Boga i jest zachętą do oddawania chwały Bogu, jako najwyższemu autorytetowi władzy i wszelkiego działania.
Komentarz do drugiego czytania
Święty Paweł wzywa do zachowania jedności. Apel ten stanowi centralny owoc nauczania Apostoła. Jedność jest przełamaniem egoizmu. Służą temu dary, w które wyposażył nas Bóg. Wśród nich święty Paweł wymienia pokorę, cichość i cierpliwość. Pokora jest zdaniem się na Boga, cichość jest wyrazem wszelkiej łagodności, a cierpliwość jest wytrwałym dążeniem do celu.
Jedność zaś jest wpatrywaniem się w Boga, Ojca wszystkich ludzi, a jednocześnie budowaniem więzi międzyludzkiej. Nie chodzi tu o zwykłe braterstwo, ale głęboką miłość, której celem jest nieustanne upodobnienie się do Boga. Owocem tego upodobnienia jest wzajemna miłość, bo „gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego”.
Komentarz do Ewangelii
Epilog Ewangelii według świętego Marka przedstawia scenę Wniebowstąpienia Jezusa. Wniebowstąpienie nie jest tylko uwieńczeniem ziemskiej misji Jezusa, ale kontynuacją dzieła Jezusa. Sam Jezus daje ostatnie nakazy apostołom. Pierwszy dotyczy głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu. „Wszelkiemu stworzeniu” nie jest tylko wyrażeniem jakimś ogólnikowym. Dotyczy ono przede wszystkich niesienia Ewangelii każdemu człowiekowi. Może odpowiednim komentarzem będzie tutaj Rz 8, 19-21 „Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie zostało bowiem poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który go poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych”. Tak więc nad całym stworzeniem ciąży piętno grzechu, a jednocześnie uczestniczy ono w odkupieniu w Chrystusie.
Kolejny nakaz dotyczy udzielania chrztu, który wynika z wiary, dającej przystęp do Ojca w Chrystusie Zmartwychwstałym. Chrzest jest wejściem na drogę Jezusa i czerpaniem z darów odkupienia dokonanego przez samego Chrystusa. Jest zatem wezwaniem do zaangażowania w misję Chrystusa, by dojść do ostatecznego celu, jakim jest pełne uczestniczenie w życiu Boga, współuczestniczenie w życiu Jezusa, w Jego człowieczeństwie i chwalebnym Wniebowstąpieniu.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
OdNowa! Znam Kościół, który żyje
Znam Kościół pełen życia, cudów i spektakularnych nawróceń. Kościół, o którym nie mówią media. Kościół, w którym działa żywy Bóg. Wspólnotę rozpalaną entuzjazmem świeckich.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
13 maja 2024
Poniedziałek
Poniedziałek VII tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 19,1-8)
Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?” A oni do niego: „Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty”. Zapytał: „Jaki więc chrzest przyjęliście?” A oni odpowiedzieli: „Chrzest Janowy”. Powiedział Paweł: „Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest w Jezusa”. Gdy to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich. Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn. Następnie wszedł do synagogi i odważnie przemawiał przez trzy miesiące rozprawiając i przekonując o królestwie Bożym.
(Ps 68,2-7)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi
Bóg wstaje i rozpraszają się Jego wrogowie,
pierzchają przed Jego obliczem ci, którzy Go nienawidzą.
Jak dym przez wiatr rozwiany,
jak wosk, co rozpływa się przy ogniu,
tak giną przed Bogiem grzesznicy.
A sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,
i rozkoszują radością.
Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu,
równajcie drogę przed Tym, który dosiada obłoków.
Ojcem dla sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu.
Aklamacja (Kol 3,1)
Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.
(J 16,29-33)
Uczniowie rzekli do Jezusa: „Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”. Odpowiedział im Jezus: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną. To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Nasz Ojciec niebieski dał nam w Chrystusie wszystko, czego potrzebujemy do zbawienia wiecznego i życia pobożnego w doczesności. Dał nam łaskę wiary w Chrystusa i dał Ducha Świętego i Jego moc, abyśmy mogli żyć nauką Chrystusa, która jest doskonałym wyrazem Jego woli. Zostało nam dane Królestwo Boże i jest ono wewnątrz nas i pośród nas, narodzonych z Ducha i usprawiedliwionych krwią Chrystusa. Mamy w sercu Chrystusowy pokój i odwagę, bo On zwyciężył świat i dał nam moc, abyśmy deptali po całej potędze diabła, a nic nam nie zaszkodzi.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Najświętsza Maryja Panna Fatimska
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święty Paweł przebywa i naucza w Efezie. Dokonuje się to podczas Trzeciej Wyprawy Misyjnej. Miejsce to było szczególne, gdyż święty Paweł w tym mieście przebywał najdłużej ze wszystkich odwiedzanych przez niego wielkich miast. Jego pobyt w Efezie trwał prawie trzy lata. Efez był jednym z większych miast Imperium Rzymskiego, ośrodkiem handlu, cieszącym się bogactwem. Był również miejscem kultury i filozofii greckiej. Największą sławę przynosił posąg bogini płodności Artemidy.
Zadanie głoszenia Ewangelii w tak wielokulturowym mieście - dodatkowo zamożnym, jednocześnie „przyziemnym”, oddającym hołd bogini płodności – było niełatwym zadaniem.
Chrześcijanie w Efezie posiadali znajomość chrztu Janowego. Miał on charakter chęci głębokiego nawrócenia, tęsknoty za lepszym życiem duchowym. Znajomość chrztu Janowego staje się dobrym przygotowaniem do przyjęcia Ducha Świętego, który dopełnia te pragnienia, a zarazem staje się zaczynem nowego życia w Chrystusie Zmartwychwstałym i jest włączeniem w Kościół Chrystusowy.
Komentarz do psalmu
Psalm 68 przedstawia objawienie Boga. Ma ono charakter „wojenny”. Nieprzyjaciele uciekają podobni do dymu, który wiatr rozmiata, czy do wosku, który topnieje przed ogniem. To objawienie Boga jest źródłem radości dla wszystkich sprawiedliwych, pokładających w Nim ufność. Bo Bóg jest przede wszystkim „ojcem dla sierot i opiekunem wdów”. Bóg sprzeciwia się pysznym, a pokornym daje łaskę.
Komentarz do Ewangelii
Święty Jan ukazuje tutaj paradoks wiary uczniów. Jeszcze przed nimi długa droga do pełni wiary. Z jednej strony wyjaśnia, jak mało uczniowie pojmują z nadprzyrodzonej rzeczywistości, o której mówi Jezus. Z drugiej strony wiara ma charakter nadprzyrodzony, jednak okaże się chwiejna bez odradzającego działania Ducha Świętego. W godzinie próby, zdrady i męki Jezusa, uczniowie okażą się małoduszni. Poleganie tylko na pewności czysto ludzkiej okaże się miarą słabości. Jedyną ostoją jest sam Bóg Ojciec. Do tego związku odwołuje się sam Jezus w opuszczeniu przez apostołów. Bóg nigdy nie pozostawi Syna. Ojciec i Syn są zawsze w pełni zjednoczeni. Ta pewność staje się fundamentem wezwania do odwagi apostołów w perspektywie różnych trudności i przeciwności, bo Jezus zwyciężył świat i trwa w nieustannej jedności z Ojcem.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Bitwa pod Megiddo, Zburzenie Jerozolimy. Prorok Jeremiasz, Baruch i kolejni władcy Izraela. Emocje, nieprzemyślane decyzje i ich konsekwencje w pełnej zwrotów akcji, znakomitej powieści Jana Dobraczyńskiego. ... Nie o koncepcję polityczną Jeremiasza chodziło mi w powieści. Chciałem po prostu odtworzyć dzieje człowieka, który przygięty misją nad siły, dźwiga ją boleśnie wśród nierozumiejącego jego cierpień tłumu.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Wtorek
Czytania
(Dz 1,15-17.20-26)
Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: „Bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: "Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka. A urząd jego niech inny obejmie". Trzeba więc, aby jeden z tych którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”. Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się pomodlili: „Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.
(Ps 113,1-8)
REFREN: Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co ma siedzibę w górze,
co w dół spogląda
na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt,
wśród książąt swojego ludu.
Aklamacja (J 15,16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili
(J 15,9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jesteśmy umiłowani przez Jezusa. On umiłował nas do końca, aż do śmierci krzyżowej. Trwamy w Jego miłości, gdy zachowujemy Jego naukę. Zachowywanie nauki Jezusa, przynosi do naszego serca Jego radość, a jest to radość doskonała. Jesteśmy przyjaciółmi Jezusa, gdy pełnimy Jego słowa i miłujemy się wzajemnie tak jak On nas umiłował. Na to wybrał i przeznaczył nas Pan, abyśmy przynosili trwały owoc, otrzymując od Ojca wszystko, o cokolwiek Go poprosimy w imię Jezusa.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Jednym z pierwszych wydarzeń Kościoła po zmartwychwstaniu Jezusa jest uzupełnienie grona dwunastu apostołów. Nie chodzi tu tylko o wymiar czysto ludzki, że nikt z nas nie jest niezastąpiony i zawsze znajdzie się kontynuator naszej misji. Uzupełnienie grona dwunastu ma charakter nadprzyrodzony. Jest odwołaniem do obrazu Kościoła, zbudowanego na fundamencie Dwunastu Apostołów, a jednocześnie dopełnieniem Ludu Starego Przymierza, utworzonego na fundamencie 12 pokoleń Izraela. Symbolika ta podkreśla kontynuację i wypełnienie Starego Testamentu.
Zanim dokona się wybór nowego kandydata do grona apostolskiego, będzie on poprzedzony mową świętego Piotra, którym centralne miejsce zajmuje sprawa Judasza. Tragiczny koniec Judasza i nabycie Pola Krwi jest przestrogą, że mimo bliskości Jezusa, można być daleko od Jego serca. Bezpośrednie wskazanie drogi do Jezusa jest niezrozumieniem miłości Boga w Jezusie, a jednocześnie chęcią realizowania własnej drogi i traktowania Boga w sposób instrumentalny. Przykład Judasza jest przestrogą przed realizacją siebie, bez odniesienia do miłości Chrystusa.
Komentarz do psalmu
Psalm 113 jest pochwałą Bożej ekonomii zbawienia. Ogarnia ona tych wszystkich, którzy otwierają się na Boże działanie. Są nimi pokorni, pokładający ufność w Bogu. Psalmista wychwala wielkość i dobroć Boga.
Komentarz do Ewangelii
Rozdział 15 Ewangelii według świętego Jana zajmuje ważne miejsce w strukturze całej Ewangelii. Dla niektórych stanowi on centrum, punkt odniesienia i dojścia w życiu chrześcijańskim. Mówi o głębokim zjednoczeniu z Jezusem. Padają tu ważne słowa. Bóg miłuje Syna, tak też i Syn miłuje nas. Zachęta do trwania w miłości Chrystusa poprzez zachowywanie przykazań. A jest to przykazanie miłości Boga i człowieka. Daje to pełnię radości. Jezus nie nazywa nas sługami, lecz przyjaciółmi. Pragnie relacji najgłębszej. Zachęca do wzajemnej miłości, jak On sam nas umiłował, oddając życie za nas. Zatem nic dziwnego, że medytowany rozdział stanowi szczyt i kulminację relacji Boga z człowiekiem w Jezusie. Jest niejako „bijącym sercem” Ewangelii Janowej.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Apokalipsa św. Jana. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego
Jak zaznacza Peter S. Williamson żadna inna księga biblijna nie wymaga komentarza bardziej niż Apokalipsa św. Jana. Jej tajemnicza symbolika może wydać się dziwna, niezwykła, przerażająca, a nawet rodząca wątpliwości. Niewielu współczesnych chrześcijan ma wystarczającą wiedzę biblijną, by wychwycić choćby połowę z kilkuset nawiązań autora do Starego Testamentu. Trudno także rozeznać się w strukturze tej księgi, a jej cechy literackie znacznie odbiegają od współczesnych sposobów komunikacji.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
15 maja 2024
Środa
Środa VII tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 20,28-38)
Paweł powiedział do starszych Kościoła efeskiego: „Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, nad którą Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo z wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już nigdy go nie zobaczą.
Potem odprowadzili go na statek.
(Ps 68,29-30.33-36)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi
O Boże, okaż swą potęgę,
potęgę Bożą, której dla nas użyłeś.
W Twej świątyni nad Jeruzalem,
niech królowie złożą Tobie dary!
śpiewajcie Bogu królestwa ziemi,
zagrajcie Panu,
który przemierza odwieczne niebiosa.
Oto wydał głos swój, głos potężny:
„Uznajcie moc Bożą!”
Jego majestat jest nad Izraelem,
a Jego potęga w obłokach.
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę.
Niech będzie Bóg błogosławiony.
Aklamacja (J 17,21)
Słowo Twoje, Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie
(J 17,11b-19)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus przekazał nam słowo łaski i prawdy od Ojca, abyśmy mieli życie wieczne i radość Chrystusową w sobie w całej pełni. Słowo zbawienia wyrwało nas z tego upadłego świata i już nie jesteśmy z tego świata, tak jak Chrystus nie był z tego świata. Dlatego świat znienawidził Chrystusa i nas nienawidzi, bo nie jesteśmy ze świata, jak i On nie był ze świata. Cały świat leży w mocy kłamstwa szatana, ale kto przyjął słowo prawdy od Ojca, jest uświęcony w prawdzie i chodzi w prawdzie. Ojciec posłał słowo prawdy na ten świat, bo chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święta Zofia, wdowa, męczennica
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Pożegnanie z efezjanami w Milecie ma charakter ostatecznego testamentu świętego Pawła. Przekazuje ważne słowa ostatniego pożegnania. Wspomina wydarzenia, jakie miały miejsce w jego życiu, o różnych przeciwnościach i zmaganiach dla dobra wszystkich wspólnot.
Zabieganie o jedność Kościoła i rodziny, a nawet o wspólnotę społeczną, państwową i międzynarodową jest wielkim pragnieniem i zmaganiem naszej codzienności. Chcemy żyć w pokoju i bezpieczeństwie, by realizować swoje powołanie i być owocnymi dla wspólnoty, w której żyjemy. Największą troską jest jedność. Musimy pamiętać, że jedność nie tylko tworzymy za życia, ale szczególnie w chwili odejścia z tego świata pozostawiamy innym testament jedności i pokoju. Nie chodzi, by tylko nas ktoś dobrze wspominał, ale czerpał ze świadectwa wiary i miłości, jakie przekażemy drugim. Przykładem takiego owocnego życia jest święty Paweł, który dzisiaj żegna się z członkami wspólnot, przewidując swoje odejście ze świata, pozostawiając testament nadziei: Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu.
Komentarz do psalmu
Powraca medytacja Psalmu 68, który przedstawia objawienie Boga. To objawienie Boga jest źródłem radości dla wszystkich sprawiedliwych, pokładających w Nim ufność. Wszystkie narody są zaproszone do uwielbienia Boga. Panowanie Boga ma charakter ziemski i niebiański. Bóg jest Panem i Królem całego kosmosu.
Komentarz do Ewangelii
Jak ważna jest jedność wspólnoty wierzących ukazuje nam sam Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy. Jezus swoje życie daje za życie świata, wypowiadając pragnienie serca Syna Bożego, posłanego na świat: Ojcze święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Jezusowa intencja staje się Jego testamentem i naszą drogą ku jedności. Źródłem tej jedności jest Ofiara Krzyżowa Jezusa. On oddał życie za nas wszystkich, abyśmy byli jedno. Nie ma prawdziwej jedności bez przyjęcia Ofiary Jezusa. Jej przedłużeniem i aktualizacją jest Msza święta. Komunia Święta jest wypełnieniem testamentu Jezusa, trwaniu w Jego miłości dla budowania jedności całego Kościoła.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Katolicy zagubieni w chaosie współczesności poszukują odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Pragną wsparcia i mądrości swoich duchowych pasterzy, by nie tylko przetrwać w wierze, lecz także żyć jej duchem w codzienności. Z tej wielkiej potrzeby zrodziła się książka kard. Gerharda Müllera, wybitnego teologa i byłego prefekta Kongregacji Nauki Wiary, oraz
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Czwartek
Czytania
(Ap 12,10-12a)
Ja, Jan, usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo strącony został oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali życia aż do śmierci.
Dlatego radujcie się, niebiosa oraz ich mieszkańcy”.
(Ps 34,2-3.4-5.6-7.8-9)
REFREN: Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Aklamacja (J 17,19)
Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
(J 17,20-26)
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: „Ojcze Święty, proszę nie tylko za nimi, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie. Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Świat nie zna Ojca, lecz Jezus Go poznał oraz ci, którzy uwierzyli, że Ojciec posłał Jezusa jako zbawiciela świata. Tylko Jezus objawia Ojca i nikt nie pozna Ojca, komu Jezus nie zechce Go objawić. Jezus objawia nam Ojca, abyśmy stali się uczestnikami miłości, jaką Ojciec ma dla Jezusa i aby On mógł w nas trwać i przebywać.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Rozważany dzisiaj fragment ukazuje triumf Kościoła, który jednoczy się we wspólnym uwielbieniu Boga mieszkańców ziemi i przebywającymi w niebie świętymi. Radość mieszkańców ziemi wynika z faktu uwolnienia od władzy szatana, które zwieńczone zostaje męczeństwem. Jest to największa próba. Z jednej strony naturalne pragnienie ochrony i obrany życia, z drugiej chwalebne zwycięstwo. Szatan ma tutaj wielkie pole do popisu, gdyż kusi i nęci największymi emocjami, pragnieniem zachowania życia, budząc nieufność do samego Boga. Również w czasie konania Jezus doświadczał największej próby - „jeśli jesteś synem Bożym, zejdź z krzyża”. Jezus pokonał ludzki strach i lęk, przeszedł przez bramy śmierci i wlał nadzieję zwycięstwa. Śmierć Jezusa staje się wzorem i siłą wobec wszelkiego prześladowania.
Taka postawa wiary jest wyrazem najdoskonalszego zjednoczenia z Bogiem. Duch Święty może skutecznie przemieniać nas wewnętrznie. Każdy z nas staje się w pełni człowiekiem, na ile rozwija w sobie przestrzeń duchową. Nie chodzi tylko o jakiś świat idei, który przenika nasze myślenie i działanie. Rozwój życia duchowego to przyjmowanie uświęcającej łaski Chrystusa. Mamy dorastać do pełni i miary Chrystusowej. To dorastanie to odważne świadectwo i wierność Jezusowi w kroczeniu drogą Ewangelii. Niedojrzałość często spowodowana jest brakiem jakiegokolwiek życia duchowego i wewnętrznego.
Życie i działanie świętego Andrzeja Boboli jest wyrazem najwyższego zjednoczenia z Bogiem, aż do całkowitego zanegowania samego siebie, by je oddać całkowicie Bogu aż po ofiarę własnego życia za innych. Taką łaską może obdarzyć tylko sam Jezus, który złożył ofiarę ze swego ciała, przeszedłszy ze śmierci do życia w Bogu Ojcu. Święty Andrzeju Boboli, wielki Orędowniku i Patronie Polski, módl się za nami!
Komentarz do psalmu
Psalm 34 jest zachętą dla wszystkich „ubogich” i „bojących się Boga”, aby trwali w ufności Bogu w różnych przeciwnościach. A jednocześnie jest pouczeniem, że jedyną słuszną drogą do owocnego życia na ziemi jest służba Bogu i szukanie u Niego ukojenia w wielorakich niedolach i doświadczeniach codzienności.
Komentarz do drugiego czytania
Wezwania do jedności i zgody często powtarzają się w listach świętego Pawła. Ich doniosłość i powtarzalność świadczą jak wielką wagę Apostoł Narodów przywiązywał do wewnętrznego spokoju i harmonii w Kościele, wszystkich zakładanych przez niego wspólnotach. Nie tylko uroczyście napomina i przestrzega, ale przede wszystkich czyni to w Imię Jezusa. Poszczególne wspólnoty nie są tylko pouczane słowa świętego Pawła, ale autorytetem samego Chrystusa, który oddał życie za nas wszystkich, by wszystkie dzieci rozproszone zjednoczyć w Bogu Ojcu. Zatem wszelkie rozłamy i niezgoda sprzeciwiają się Bożemu planowi w Chrystusie. Nie chodzi tu tylko o pozory jedności i zgody, ale głębsze wejście w tajemnicę Odkupienia w Jezusie Chrystusie, która oznacza jednomyślność w działaniu dla dobra wspólnego w Bogu.
Komentarz do Ewangelii
Chwała Boża jest w centrum życia Kościoła. Kościół uczy nas i wychowuje, by wielbić Boga całym życiem. To uwielbienie ma źródło w życiu Jezusa. To On Bóg-Człowiek Sam pokazał Swym życiem, jak uwielbiać Boga. Kościół jest szczególnym miejscem uwielbienia Boga. Mamy tę nadprzyrodzoną możliwość w każdej Eucharystii, a szczególnie w Komunii świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Wpatrywanie się Jezusa jest oglądaniem chwały Boga. Ta chwała najpełniej objawia się w Bożym miłosierdziu. Uwielbić Boga to przyjąć Jezusa, posłanego na świat, który w pełni objawia miłość Boga. Zatem z radością wyśpiewujmy Bogu „Niech będzie chwała i cześć i uwielbienie Jezusowi […]”. Jezus jest chwałą Ojca i w Nim my jesteśmy umiłowani przez Boga.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Wolność czym jest? Otwórz się na Boga
Żyjemy w społeczeństwie, które tak dalece zatraciło sens życia, że już go nawet nie poszukuje. A wolność, jak pokazują historie opowiedziane w jednej z najnowszych książek kardynała Angela Comastriego, jest dzisiaj niczym ślepa siła, która nas prowadzi nie wiadomo dokąd, jeżeli brak nam wzniosłego celu do osiągnięcia
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
17 maja 2024
Piątek
Piątek VII tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 25,13-21)
Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. Powiedział: „Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: "Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami". A kiedy przybyli tutaj bez żadnej zwłoki, sprawując następnego dnia sądy, kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje. Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku Cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego”
(Ps 103,1-2.11-12.19-20)
REFREN: Pan Bóg utwierdził tron swój na niebiosach
Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsunął od nas nasze winy.
Pan utwierdził tron swój na niebiosach,
a Jego panowanie obejmuje wszechświat.
Błogosławcie Pana wszystkie Jego zastępy,
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy.
Aklamacja (J 14,26)
Duch święty wszystkiego was nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.
(J 21,15-19)
Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jesteśmy powołani, aby iść śladami Jezusa i stawać się podobni do Niego. Bóg bowiem wybrał i przeznaczył nas, abyśmy stali się podobni do obrazu Chrystusa, który jest Jego widzialnym obrazem. Jezus jest odblaskiem chwały i odbiciem istoty Boga, który jest w niebie. Bóg jest miłością i w Chrystusie rozlał swoją miłość w sercach naszych przez Ducha Świętego, którego dał nam, abyśmy stali się Jego dziećmi na wieki.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Paschalis Baylon, zakonnik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Nasze życie tworzy nie tylko teraźniejszość, ale również wspomnienie przeszłości, która aktualizuje się w obecnym czasie. Nie chodzi tylko o nostalgię i przywoływanie pewnych wydarzeń z przeszłości. Kościół jako wspólnota żyje obecnością Jezusa, który dokonał zbawienia człowieka i świata. To wspomnienie to nie tylko tradycja, z której wyrasta i bierze początek Kościół, ale żyjący Jezus, realny i obecny we wspólnocie. Duch Święty nieustannie ożywia wspólnotę swoimi darami, przypomina i uobecnia słowa i nauczanie Jezusa. Ta „pamięć i wspomnienie” Jezusa jest źródłem wierności Jego nauce i drogą do wypełnienia woli Boga w naszym życiu. Nie tylko wspominamy Jezusa, ale mamy żyć Jego słowem.
Święty Paweł żyje mocą Jezusa. Nieustannie wspomina Chrystusa, który za niego umarł, zmartwychwstał, a teraz siedzi po prawicy Ojca w chwale i wstawia się za wszystkimi. Jezus jest obecny i żywy w życiu świętego Pawła. Świat często nie dostrzega i rozumie Jego obecności, podobnie jak kiedyś wielcy w czasach Jezusa, prefekt rzymski Festus i i król żydowski Herod Agryppa II. Dla Pawła oskarżenie i przesłuchanie stają się okazją do dania świadectwa o żyjącym Jezusie. Nie jest to tylko przywołanie nauki i życia Jezusa, ale Jego obecność w Kościele i we wszystkich wierzących jego uczniach. Ta wiara i żywa obecność Jezusa daje moc przekonywania i wytrwałość w obliczu prześladowań.
Komentarz do psalmu
Psalm 103 rozpoczyna się od „samozachęty” do uwielbienia Boga. Psalmista nie tyle zwraca uwagę na dziękczynienie Bogu skierowane na zewnątrz, co raczej zaprasza, aby wejść w głębie samego siebie. Wyraża to poprzez terminy „dusza moja” i „całe wnętrze moje”. Całym sobą należy wielbić święte imię Jego, nie zapominać o Jego dobrodziejstwach.
To wewnętrzne spotkanie jest drogą umocnienia i zaufania Bogu. Psalmista w sposób szczególny uwielbia Boga za Jego miłosierdzie, który uwalnia wnętrze człowieka od grzechu. Szczytowym owocem modlitwy jest kontemplacja obrazu Boga Ojca, który miłuje i lituje się nad swoimi dziećmi. Jest to dobry wstęp do modlitwy Pańskiej „Ojcze nasz …”.
Komentarz do Ewangelii
Słowa Jezusa - Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? – na pewno przywołały wiele wspomnień z życia świętego Piotra. Przypominają chwile niewierności i słabości. Dobrze by było ich nie wspominać i wymazać ze świadomości. Nie o to jednak chyba chodzi Jezusowi. Nie zamierza wypominać Piotrowi jego lęków i niedoskonałości. Wspomnienie wydarzeń minionych jest ukazaniem niezgłębionego Bożego miłosierdzia. Pytanie staje się nie tyle wyrzutem, ale ogromną zachętą do przyjęcia daru Bożej miłości i dobroci. Święty Piotr teraz rozumie jasno, jak wiele otrzymał od Jezusa i jak On do końca go umiłował. Nie pozostaje nic innego, jak zapłonąć miłością do Jezusa i jeszcze bardziej Mu zaufać. Wspomnienie miłości Jezusa jest drogą do realizacji miłości ku Niemu i dla Niego. Bóg nie pragnie nam wypominać, ale okazywać Swoje miłosierdzie.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Historia jak ze snu. Inna biografia Ojca Pio
Wyróżnia ja nie tylko oryginalna treść, jak chociażby relacja z Aniołem Stróżem, poglądy na temat małżeństwa, praktyk okultystycznych i magii, a także polityki. Atrakcyjny jest także układ wątków, które można czytać w zaproponowanej kolejności albo wybiórczo, a nawet od końca do początku, układając z nich własny portret Ojca Pio.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
18 maja 2024
Sobota
Sobota VII tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 28,16-20.30-31)
Gdyśmy przybyli do Rzymu, pozwolono Pawłowi mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował. Po trzech dniach poprosił do siebie najznakomitszych Żydów. A kiedy się zeszli, mówił do nich: „Nie uczyniłem, bracia, nic przeciwko narodowi lub zwyczajom ojczystym, a jednak wydany zostałem jako więzień w ręce Rzymian, którzy po rozpatrzeniu sprawy chcieli mnie wypuścić, dlatego że nie popełniłem nic zasługującego na śmierć. Ponieważ jednak Żydzi sprzeciwiali się temu, musiałem odwołać się do Cezara, bynajmniej nie w zamiarze oskarżenia w czymkolwiek mojego narodu. Dlatego też zaprosiłem was, aby się z wami zobaczyć i rozmówić, bo dla nadziei Izraela dźwigam te kajdany”. Przez całe dwa lata pozostał w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.
(Ps 11,4-5.7)
REFREN: Twoje oblicze ujrzą ludzie prawi
Pan w świętym swoim przybytku,
na niebiosach tron Pana.
Oczy Jego patrzą,
a powieki śledzą synów ludzkich.
Bada Pan sprawiedliwego i występnego,
nie cierpi Jego dusza miłujących nieprawość.
Bo Pan jest sprawiedliwy i sprawiedliwość kocha,
ludzie prawi ujrzą Jego oblicze.
Aklamacja (J 16,7.13)
Poślę Wam Ducha Prawdy, On was doprowadzi do całej prawdy
(J 21,20-25)
Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: „Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi ? ”Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: „Panie, a co z tym będzie? ”Odpowiedział mu Jezus: „Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną”. Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: „Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?” Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe.
Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Mamy głosić Ewangelię w porę i nie w porę, zawsze i wszędzie, wszelkimi sposobami, ponieważ czas jest krótki i zły, a żniwo wielkie - tymczasem robotników mało... Ewangelia ma być głoszona wszystkim narodom, całemu stworzeniu, aż po krańce ziemi i do końca czasów. Ewangelia Boża jest bowiem jedyną mocą zbawiającą człowieka oddzielonego od Boga, gdyż wszyscy zgrzeszyli i nie ma ani jednego sprawiedliwego...Kto odrzuci Ewangelię o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, będzie potępiony.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Jan I, papież i męczennik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Kończymy dzisiaj uroczysty obchód Okresu Wielkanocnego. Był to czas przemiany duchowej, wyrzekania się Szatana i grzechu, aby dawać czytelne świadectwo naszej przynależności do Jezusa. Przy pomocy łaski mamy zachowywać ducha Paschalnego w życiu i postępowaniu. Kościół przypomina o konieczności spowiedzi w czasie Wielkanocnym. Zachęca, byśmy się otworzyli na łaskę Chrystusa w Ofierze Paschalnej. Ta negacja staje się wielkim niezrozumieniem, a wręcz odrzuceniem miłości Chrystusowej, a w konsekwencji zamknięciem drogi zbawienia. Nie możemy być obojętni na miłość Chrystusa, bo tylko w Nim jest nasze zwycięstwo.
Święty Paweł w Rzymie dopełnia swojej misji i posłannictwa. Jego życie ziemskie zmierza ku kresowi. Była to bezgraniczna służba Ewangelii dla budowania wspólnoty Kościoła. Z całą odwagą i mocą przekonywania głosił Chrystusa. Jego świadectwo życia otwiera nową perspektywę życia Kościoła. Wraz z jego odejściem nie kończy się misja, ale rozpoczyna kolejny etap życia Kościoła, ubogaconego jego pięknym świadectwem. Misja głoszenia królestwa Bożego i nauczania o Jezusie ma swoją kontynuację w życiu i świadectwie każdego wierzącego. Nie możemy pozostać bierni i obojętni, ale stawać się kolejnym użytecznym ogniwem niesienia prawdy Ewangelii, by głosić Słowo Boże z odwagą i mocą przekonywania.
Komentarz do pierwszego psalmu
Psalm 11 uczy ufności wobec Boga. Ufność nie jest czymś abstrakcyjnym, ale konkretną drogą życia, które ma swe dopełnienie. Bóg, który przebywa na Syjonie, jest równocześnie Panem wszechświata. Nic nie umknie uwadze Boga. Zatem ci, którzy kochają przemoc i niesprawiedliwość, zostaną ukarani. Natomiast prawi ujrzą oblicze Boże. Zatem ufność jest zakorzeniona w Bożej sprawiedliwej zapłacie. Każdy otrzyma zapłatę sprawiedliwą według swego postępowania.
Komentarz do Ewangelii
Święty Jan daje czytelne świadectwo miłości Chrystusowej. Staje się kolejnym ogniwem niesienia prawdy Ewangelii. Jego życie jest kontynuacją i naśladowaniem życia Jezusa, dającym początek i łaskę Jezusa kolejnym pokoleniom. Taką misję mają rodzice i wychowawcy, wprowadzając kolejne pokolenia w prawdy wiary Chrystusowej. O, jakże istotne jest nasze świadectwo, by i inni uwierzyli w Jezusa. Umniejszanie powagi tego świadectwa, to ograniczanie działania łaski Jezusa. Bóg potrzebuje każdego z nas, tak jak potrzebował Apostołów, którzy zanieśli Jego Ewangelię aż na krańce świata. Dzisiaj jeszcze bardziej potrzeba tego świadectwa, nie tylko na krańce świata, ale u początków, tam, gdzie żyjemy i jesteśmy.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Duch Święty działa tak, jak chce. Cechą Ducha Świętego jest absolutna wolność, oczywiście wolność w miłości.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.