Bardzo proszę o wyjaśnienie dotyczące znaczenia i symboliki tańca liturgicznego.

W regionach i krajach o kulturze, w której przez taniec wyraża się także wiarę i uczucia religijne (Indie, liczne kraje Afryki), Stolica Apostolska w ramach tzw. inkulturacji chrześcijaństwa i liturgii dopuszcza taniec nawet w czasie Mszy św. jako formę modlitwy. Istnieje zatwierdzona tzw. Msza zairska, w czasie której przewidziany jest także taniec. Jednak wprowadzenie tańca w czasie liturgii np. w Polsce nie odpowiada ani naszej tradycji religijnej ani naszej kulturze, która w inny sposób wyraża to, co inne ludy wyrażają przez taniec. Dlatego nie można wprowadzać tej formy „udziału” wiernych we Mszy św. Przy okazji: norma celebracji liturgii Mszy św.. jest zawsze księga liturgiczna – Mszał, która musi być zatwierdzona przez Konferencje Biskupów danego kraju a następnie przez Stolicę Apostolską. Nie tylko żaden ksiądz, ale nawet biskup nie może w Mszale nic zmieniać, poza tym, na co Mszał zezwala, a tym bardziej wprowadzać do liturgii nowych obrzędów (a takim jest taniec), obcych naszej kulturze i tradycji religijnej. Gdyby jednak cos takiego się zdarzyło świadczyłoby jedynie o braku posłuszeństwa władzy kościelnej, do której jedynie należy ustalanie obrzędów, tekstów i określanie form celebracji liturgii (por. KL 22).

Zobacz także np. J. Gajda. Msza św. w kulturze Zairu. „Ruch Biblijny i liturgiczny” 1998 nr 2 s.122-134

Pozdrawiam,

ks. Czesław Krakowiak